Longevity อายุยืนอย่างมีคุณภาพ

    ซึ่งค่าเฉลี่ยของประชากรโลกอยู่ที่ 73.2 ปี แบ่งเป็นประชากรชายอยู่ที่ 70.5 ปี และประชากรหญิงอยู่ที่ 75.9 ปี ในขณะที่อายุเฉลี่ยของประชากรไทยเท่ากับ 76.4 ปี แบ่งเป็นประชากรชายอยู่ที่ 72.2 ปี และประชากรหญิงอยู่ที่ 80.9 ปี
    หลายคนให้ความหมายของ Longevity ไม่ใช่แค่เพียงอายุที่ยืนยาวขึ้น แต่ต้องครอบคลุมการมีสุขภาพที่แข็งแรงเพียงพอต่อการใช้ชีวิตให้สมกับวัย ซึ่งหมายถึงการไม่เจ็บป่วยเรื้อรังจนเป็นอุปสรรคต่อการใช้ชีวิต โดยอาจต้องมีการลงทุนเพื่อสุขภาพส่วนหนึ่งเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับอายุที่สูงขึ้นพร้อมกับสุขภาพที่ดี ซึ่งทำให้หลายฝ่ายมองเป็นโอกาสทางธุรกิจสำหรับจับตลาดกลุ่มคนที่ไม่เป็นโรคที่มีสัดส่วนถึง 95% ของจำนวนประชากรรมทั้งหมด

    ในขณะที่สังคมไทยกำลังเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างประชากรที่สำคัญ เมื่อจำนวนผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ตามข้อมูลล่าสุด ประเทศไทยได้ก้าวเข้าสู่สังคมสูงวัยอย่างสมบูรณ์ โดยมีประชากรอายุ 60 ปีขึ้นไปมากกว่า 20% ของประชากรทั้งหมด และคาดว่าจะเพิ่มขึ้นเป็น 30% ภายในปี 2573 การเปลี่ยนแปลงนี้ส่งผลกระทบอย่างกว้างขวางต่อระบบเศรษฐกิจ สังคม และสาธารณสุข ทำให้รัฐบาลจำเป็นต้องปรับเปลี่ยนนโยบายเพื่อรองรับความท้าทายนี้อย่างเร่งด่วน

    มิติเศรษฐกิจและการเงินการคลังเป็นส่วนสำคัญที่จะทำให้ผู้สูงอายุมีชีวิตได้อย่างมีคุณภาพ ซึ่งรัฐบาลมีส่วนสำคัญในการออกแบบนโยบายเพื่อรองรับสถานการณ์ในอนาคต โดยรัฐบาลควรเร่งปฏิรูประบบบำเหน็จบำนาญและหลักประกันรายได้ให้มีความยั่งยืน เช่น การส่งเสริมให้ประชาชนมีการออม เตรียมความพร้อมทางการเงินตั้งแต่วัยทำงาน และขยายความคุ้มครองของกองทุนบำเหน็จบำนาญให้ครอบคลุมแรงงานนอกระบบมากขึ้น 

    การเตรียมความพร้อมรับสังคมสูงวัยต้องอาศัยความร่วมมือจากทุกภาคส่วน ทั้งภาครัฐ เอกชน ภาคประชาสังคม และครอบครัว การกำหนดนโยบายต้องมีมุมมองระยะยาวและบูรณาการข้ามหน่วยงาน โดยในมุมภาครัฐจะต้องปรับโครงสร้างรายได้รัฐเพื่อให้เพียงพอกับการจัดสรรงบประมาณสำหรับผู้สูงอายุ รวมทั้งหากทุกฝ่ายสร้างความพร้อมในระดับครอบครัวและระดับประเทศจะทำให้การมีอายุยืนยาวขึ้นหรือสังคมผู้สูงอายุไม่เป็นอุปสรรคต่อการขับเคลื่อนประเทศ