คีรีวง....กักตัวไว้

อย่าว่าแต่ผมเลยที่ชมชอบหมู่บ้านที่อยู่ท่ามกลางธรรมชาติของป่าเขา  มีภูเขาล้อมรอบ มีแม่น้ำไหลผ่าน มองไปทางไหนก็เห็นแต่ความเขียวขจีของต้นไม้ที่ปลูกในบ้านเรือนในพื้นที่ แลดูสดชื่นตลอดทั้งปี  ไม่มีไฟป่า ที่สร้างฝุ่นควันในหน้าแล้ง ฟังดูเหมือนหมู่บ้านในจินตนาการ แต่มันมีจริงๆ ที่...คีรีวง นครศรีธรรมราช

​จากสี่แยกเบญจมฯ ในเมืองนครศรีธรรมราช ใช้ถนนกะโรมไปทางทิศตะวันตก ไปไม่ไกล ก็ถึงแยกบ้านตาล ก่อนจะเลี้ยวซ้ายไปตามถนนหมายเลข 4015 มุ่งหน้าไปทางลานสกา เพียงแค่นี้ก็จะเห็นขุนเขาทะมึน โดยเฉพาะทางขวามือที่เป็นพื้นที่ของป่าเขาหลวง ป่าต้นน้ำที่เป็นหัวใจสำคัญของนครศรีธรรมราชและสุราษฎร์ธานี ไปไม่นานก็จะเห็นป้ายและทางแยกเข้าบ้านคีรีวงทางขวา ก็เข้าไปในพื้นที่ตามถนนเส้นนี้เลย

สะพานข้ามไปยังตัวหมู่บ้านคีรีวง

​จริงๆ ถนนสายนี้จะแล่นขนานไปกันกับคลองท่าดี คลองที่เป็นผลผลิตของป่าเขาหลวง ที่ไหลผ่านหมู่บ้านคีรีวง และเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ชุมชนในอ้อมกอดภูเขาแห่งนี้น่าอยู่ขึ้นอย่างมาก ความเป็นหมู่บ้านสีเขียว หมู่บ้านที่อุดมไปด้วยต้นไม้ฉายแววมาเรื่อยๆ ตั้งแต่เลี้ยวเข้ามา สังเกตดูหมู่บ้านนี้ไม่ได้มีที่ราบกว้างมากนัก

หมู่บ้านคีรีวงตั้งอยู่ในที่ราบเล็กๆ เชิงเขาริมลำห้วย ที่ตั้งบ้านเรือนจึงเป็นแนวยาวไปตามแนวถนน ที่เลียบเลาะลำห้วยไป แล้วทางจะไปตันเอาที่บ้านคีรีวง ที่เป็นหมู่บ้านเล็กๆ  มีภูเขาในเทือกเขาหลวงล้อมรอบแทบทุกด้าน มีลำคลองแทบจะอ้อมพื้นที่ แต่ที่สำคัญคือคลองท่าดีที่ไหลผ่านพื้นที่

มองมุมไหนก็เห็นแต่ภูเขาล้อมรอบ

​ในเมื่อพื้นที่ราบไม่ได้กว้าง พอให้มีที่ทำกินแต่ไม่มากนัก แล้วชาวบ้านทำอะไร ?

​ทำสวนผลไม้ครับ

​ในแต่ละบ้าน เขาจะปลูกผลไม้ไว้ในบ้านมากมาย ทุเรียน มังคุด เงาะ กระท้อน ลองกอง ส่วนดาหลานี่ปลูกไว้ประดับบ้าน เข้าไปเที่ยวที่บ้านคีรีวงช่วงฤดูผลไม้ ซึ่งจะหลังช่วงหน้าทุเรียนตะวันออกราวหนึ่งถึงสองเดือนนั่นแหละ ใครไปเที่ยวช่วงนี้เหมือนเข้าไปเที่ยวสวนผลไม้ ทั้งกินกัน ทั้งซื้อกลับ ซื้อเป็นของฝากไม่หวาดไม่ไหว คือมันเป็นอะไรที่สุดยอด เป็นหมู่บ้านแสนรักของคนชอบผลไม้เลยแหละ

ความสนุกจะมาเยือนในหน้าผลไม้

​แล้วในช่วงหน้าผลไม้ท่านจะเห็นชาวบ้านขี่มอเตอร์ไซค์ มีลังพลาสติกสองข้างบรรทุกผลไม้ เอามารวมยังที่ๆ รวมเพื่อขายกับพ่อค้าที่มารับซื้อ ไปช่วงนี้ จะเห็นมอเตอร์ไซค์แบบนี้แทบทั่วทั้งหมู่บ้าน

​แต่ที่ผมชื่นชมก็คือ นอกจากชาวบ้านเขาจะปลูกผลไม้ไว้ในบริเวณบ้านแล้ว ส่วนใหญ่เขาจะมีสวนผลไม้ในป่าด้วย ป่าในเขตอุทยานแห่งชาติเขาหลวงนี่แหละ

​ต้องทำความเข้าใจอย่างนี้นะครับว่า ชาวบ้านเขาอยู่ตรงนี้มาตั้งนานนม พื้นที่ราบไม่ค่อยมี เขาจึงขึ้นเขาเข้าป่าไปเพาะปลูกผลไม้ ส่วนใหญ่จะทุเรียน สะตอ ปลูกไว้ในป่านั่นแหละ แต่เขาไม่ได้ถางจนเตียนแบบทำไร่  หรือแรกๆ จะถางผมก็ไม่แน่ใจ 

ยานพาหนะที่ขึ้นเขาไปเก็บผลไม้

​แต่ตอนนี้มันเป็นป่า ต้นทุเรียนกับต้นไม้อื่นๆ มันขึ้นจนดูแทบไม่ออก เพราะเขาทำมานานก่อนที่อุทยานฯจะประกาศ พออุทยานฯ ประกาศถ้าว่ากันตามกฎหมายก็ผิดแหละ แต่ในทางปฏิบัติมันก็ต้องอะลุ้มอล่วยกัน ทำกินได้แต่ห้ามจับจอง ห้ามถางป่าเพิ่ม ชาวบ้านเขาก็ทำกินกันมา  

ที่ผมต้องเอามาเล่าเพราะทางที่จะขึ้นไปยังสวนบนภูเขาเหล่านี้ จะเป็นทางเล็กๆ บางที่เทปูนกว้างราว 1 เมตร ไว้สำหรับมอเตอร์ไซค์ขึ้นภูเขาชันไปทำสวนหรือขนผลผลิตลงมา ซึ่งต้องบอกเลยว่าขับกันเก่งมาก แต่คงจะชิน ทางแคบๆ ไม่รู้สวนทางกันยังไง

สวนหลังบ้านในช่วงฤดผลไม้

​หลังหมู่บ้าน มีน้ำตกวังไว้ปักเป็นน้ำตกเล็กๆ ที่สายน้ำไหลลาดผ่านชั้นหินแกรนิตลงมาหลายชั้น มีน้ำตลอดทั้งปี นำความร่มรื่น ชื่นเย็นมาให้หมู่บ้าน และเป็นที่เที่ยวหนึ่งในหมู่บ้านได้

​บ้านคีรีวงไม่ได้มีที่ท่องเที่ยวอะไรมากมาย (แต่รอบๆ เขาหลวงใกล้ๆ  คีรีวง ที่เที่ยวเยอะมาก สามารถผูกพ่วงเป็นเส้นทางเดินทางได้สบายๆ   วันหนึ่งอาจไม่พอด้วยซ้ำไป) แต่บรรยากาศและทำเลที่ตั้งหมู่บ้านที่มีภูเขาโอบล้อม มีลำห้วยลำคลองหลายสาย พอถูกโปรโมทให้เป็นหมู่บ้านท่องเที่ยวทางธรรมชาติซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เดี๋ยวนี้ในหมู่บ้าน จึงมีร้านกาแฟ นั่งชิลๆ มีกิจกรรมย้อมผ้าด้วยสีธรรมชาติ มีนักท่องเที่ยวเข้ามาเยือนแทบทุกวัน และอย่างที่ผมบอกว่า ถ้าช่วงผลไม้จะเป็นช่วงที่น่าไปเยือนอย่างมาก

ผ้าย้อมธรรมชาติที่ผู้เขียนอุดหนุนมา ใช้งานดี

อย่างผู้เขียนก็ถือได้ว่าเป็นคนเมืองที่อยู่บนคอนโดสูงที่เป็นห้องสี่เหลี่ยม ทิวทัศน์ที่เห็นก็มีแต่ตึกและถนน ใช้รถไฟฟ้าสัญจรเข้าเมือง เห็นสิ่งเหล่านี้อยู่ในสายตาทุกวันๆ พอมาเจอบ้านคีรีวง หมู่บ้านกลางภูเขา มองไปทางไหนก็มีแต่ต้นไม้ ภูเขาและสายน้ำ มันจะไม่หลงได้อย่างไร แม้เพียงชั่วเวลาสั้นๆ ที่มาเยือนก็ยังประทับใจได้ปานนี้

​แต่คนเมืองก็คงชินกับชีวิตในเมือง บ้านคีรีวงจึงเป็นแหล่งพักพิงชั่วครั้งคราวให้มาชาร์จไฟ ชาร์จพลังกลับมาใช้ชีวิตในเมืองใหญ่ต่อไป

ฝูงปลาพวงที่น้ำตกวังไม้ปัก

น้ำตกวังไม้ปัก หลังหมู่บ้าน

​ผมนำเสนอเรื่องนี้ไว้ก่อนหน้าที่หน้าผลไม้ที่คีรีวงจะมาถึง  ท่านผู้อ่านจะได้วางแผนในการเดินทางไปเยือนได้

​เล่ามาขนาดนี้....ไปเยือนสักทีเถอะน่า.....