WEF ถกปม“ความไม่มั่นคงอาหารโลก” ธุรกิจมุ่งฟิวเจอร์ฟู้ดคู่“เน็ต ซีโร่”

ข้อกังวลต่างๆเหล่านี้ เป็นหนึ่งในหัวข้อการสัมมนาประจำปี ของสภาเศรษฐกิจโลก (World EconomicForum : WEF) โดยเวที

เสวนา Open Forum: Sustainably Served ซึ่งมีทั้งภาคธุรกิจ เกษตรกร และผู้แทนเยาวชนร่วมแสดงความเห็นและหาทางออกต่อปัญหาความไม่มั่นคงด้านอาหารประชาคมโลกในปัจจุบัน  จากปัญหาหนึ่งคือเรื่องของอาหารกำลังเชื่อมโยงไปสู่อีกปัญหาอื่นๆซึ่งเวทีเสวนาได้เล่าเรียงไว้อย่างน่าสนใจ 

อาร์โนลด์ พุช ประธานองค์การเกษตรกรโลก กล่าวว่า การทำฟาร์มเกษตรกรรมเพื่อสนับสนุนการผลิตอาหารและสร้างความยั่งยืนด้านอาหารให้โลกนั้นหน้าที่หนึ่งของเกษตรกร แต่อีกด้านการพัฒนาองค์ความรู้ด้านภาคเกษตรก็เป็นหน้าที่ที่ทุกคนต้องช่วยกัน เพราะพื้นฐานของปัญหาด้านการเกษตรมีปัจจัยเฉพาะตัวของท้องถิ่นที่ต่างกันไป  ซึ่งเป็นเงื่อนไขหลักของการสร้างโซลูชั่นเพื่อรับมือกับปัญหาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในภาคเกษตร 

“การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเป็นปัญหาใหญ่ในการทำฟาร์มอย่างมาก เริ่มจากการจัดการน้ำ การจัดหาน้ำให้มีความเพียงพอต่อการทำเกษตรกรรม เพื่อแก้ปัญหาโดยตรงต่อประเด็นขาดแคลนน้ำในภาคเกษตรที่คาดว่าจะมีมากขึ้น” 

ในเวทีเดียวกันนี้ ฮันเน็ก เฟเบอร์ ประธานฝ่ายโภชนาการ บริษัท ยูนิลีเวอร์ กล่าวว่า ในอนาคตจะมีคนมากถึง  1 พันล้านคนที่จะเผชิญความหิวโหย ขณะที่เป้าหมายการลดปล่อยก๊าซเรือนกระจกลงกว่า 30% ก็จะต้องดำเนินต่อไป สองเรื่องที่ต้องทำพร้อมกันกำลังสร้างความขัดแย้งด้านการทำงานโดยเฉพาะธุรกิจอาหารที่ต้องซัพพลายอาหารที่เพียงพอกับความต้องการขณะเดียวกันต้องคำนึงถึงเป้าหมายลดการปล่อยคาร์บอน เพื่อแก้ปัญหาการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศด้วย

“แนวทางหนึ่งคือการพัฒนาอาหารวีแกน หรือ กลุ่มผู้บริโภคที่ไม่กินเนื้อสัตว์ ซึ่งเป็นผลดีต่อสุขภาพขณะเดียวกันการผลิตอาหารจากพืชจะทำได้ง่ายกว่าการเลี้ยงปศุสัตว์แต่ต้องคำนึงถึงว่าอาหารวีแกนที่ว่านี้ต้องมีคุณค่าทางอาหารครบตามที่ร่างกายต้องการในแต่ละช่วงวัย”

ทั้งนี้ พบว่ามีเด็กจำนวนมากประสบภาวะขาดสารอาหาร  ทั้งการขาดธาตุเหล็กและไอโอดีน ทำให้เด็กๆไม่เติบโตได้ตามเกณฑ์  จึงมีการออกแบบผลิตภัณฑ์ที่จะช่วยให้การบริโภคอาหารง่าย ได้คุณค่า และเน้นไปที่ความสดใหม่ เช่น  คนอร์ ที่ใช้ทำน้ำซุปซึ่งจะมีการเติมคุณค่าทางอาหารเพื่อนำไปต่อยอดเป็นเมนูอาหารท้องถิ่นที่มีคุณค่า 

ส่วนประเด็นการเดินหน้าสู่เป้าหมาย Net Zero ได้คำนึงถึงการซัพพลายอาหารโดยไม่สร้างคาร์บอนที่เกิดจากการขนส่ง เช่น ผลไม้จากอเมริกาใต้จะมีการปล่อยคาร์บอนมากกว่าผลไม้ที่ผลิตในยุโรป ทำให้การเลือกแหล่งซัพพลายสินค้าต้องคำนึงถึงระยะทางและวิธีการขนส่งด้วย 

ด้านการบรรจุภัณฑ์ ได้คำนึงถึงการไม่สร้างภาระให้กับสิ่งแวดล้อมโลก โดยตั้งเป้าว่า ปี 2568 สำหรับบรรจุภัณฑ์ 100% ของยูนิลีเวอร์

จะต้องรีไซเคิลได้  และ 25% ของบรรจุภัณฑ์ต้องมาจากพลาสติกรีไซเคิล ส่วนอีก 50% ต้องนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ได้

“เราต้องทำงานร่วมกับภาครัฐและประชาชน ผู้บริโภค เพื่อให้เป้าหมายประสบความสำเร็จทั้งด้านการเสริฟอาหารที่เพียงพอและมีคุณค่าให้ประชากรโลก ขณะเดียวกันต้องดูแลไม่ให้กระทบต่อสภาพอากาศโลกด้วย”

นอกจากนี้ จะเร่งดำเนินการด้านการจัดการกับขยะจากอาหารก็มีความจำเป็นโดยต้องทำให้ขยะจากอาหารเกิดขึ้นน้อยที่สุด เบื้องต้นที่ดำเนินการคือการรณรงค์ไม่เหลือทิ้งอาหาร  ต้องทำให้เหลือขยะจากอาหารให้น้อยที่สุด การออกแคมเปญต่างๆ ผู้บริโภคจะลดขยะลงได้ 30%

วาวิระ นจิรุ ผู้ก่อตั้งและกรรมการบริหารอาหารเพื่อการศึกษา กล่าวว่า ในอิหร่าน เด็ก 1 ใน 4 คนแคระแกรนเพราะภาวขาดโภชนาการจึงเริ่มต้นโดยการทำอาหารแล้วแจกจ่ายให้กับโรงเรียน พร้อมการใช้เทคโนโลยีเพื่อช่วยจัดการระบบโลจิสติกส์ให้แจกจ่ายอาหารได้ทั่วถึงและมีประสิทธิภาพคือคุณค่าทางอาหารยังคงอยู่ 

“เรายังนำเทคโนโลยีมาช่วยผลิตอาหารในระดับท้องถิ่น ซึ่งจะช่วยให้เกษตรกรมีงานทำ ลดต้นทุนการผลิตซึ่งจะช่วยลดราคาอาหารได้ด้วย ทำให้เกิดการสร้างรายได้และลดสาเหตุการเกิดเงินเฟ้อด้วย"

ประชากรโลกที่กำลังเผชิญความไม่มั่นคงด้านอาหาร กำลังเป็นเหมือนระเบิดเวลาทั้งทางเศรษฐกิจ สังคมและสิ่งแวดล้อมที่หากไม่แก้ปัญหาเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนก็เป็นแค่ความตั้งใจที่ไม่มีใครสนใจและไม่ประสบความสำเร็จ