'พิบูลศักดิ์ ละครพล' : เ มื่ อ ทุ ก อ ย่ า ง ห่ า ง ห า ย ไ ป

เ มื่ อ ทุ ก อ ย่ า ง ห่ า ง ห า ย ไ ป

เรื่อง/ภาพ : พิบูลศักดิ์ ละครพล

[email protected]

------------------------------------------

เธอมีอิสรเสรี เช่นเดียวกับดนตรี ที่ไม่เคยจำกัดท่วงทำนอง เธอมีอิสรเสรี ที่จะขับร้องเพลงรักกล่อมโลกหรือเพลงโศกมอบกาลเวลา ค้นหา ค้นพบ ผิดพลาด ถูกต้อง

เธอมีอิสรเสรี เช่นเดียวกับสีของทะเล ท้องฟ้า หมู่เมฆ

สายลม ทุ่งหญ้า สายน้ำและหมู่นก

อิสระที่จะตั้งคำถามสงสัย เชื่อฟัง ต่อต้าน ทายท้า... ถลาบินร่อน.. เริงระบำรำฟ้อน แปลกหน้า เงียบเหงา ฯลฯ........

ลมหอบหอมแห่งบุปผากล่อมราตรีเปล่าเปลี่ยว ขณะเดียวกันก็ช่วยโปรยหว่านเมล็ดพันธุ์ปลูกผืนป่า หมู่วิหคนกกาก็เช่นกัน ต่างมีหน้าที่ เฉกเช่นหมู่เมฆทะมึนดำโอบอุ้มความชุ่มฉ่ำเย็นใสของละอองไอสายหมอกไว้ในอ้อมอก เพื่อมอบให้แสงแดดกล้ากอดกกอบกลั่น ปั้นเป็นเม็ดฝน แต่ฝนตกไม่เคยทั่วฟ้า ....

ชายชรานั่งถอนใจอยู่บนยอดเขาเฝ้ามองสายน้ำไหลลอดใต้สะพานไปเร็วรี่ ขณะลูกหลานของวันพรุ่งนี้กำลังขับร้องเพลง ”รุ่งรวีวิถีชัย”

“โอ้ วันนี้ที่พ้นผ่าน คือวันวานที่สดใส บริสุทธิ์แห่งช่วงวัย มั่นใจและมั่นคง ผ่านพ้นตัวตนเก่า เพียงรูปเงาที่เลือนหลง จดจำจารึกลง เมื่อทุกอย่างห่างหายไป...”

* * *

พิบูลศักดิ์ ละครพล

๓๐/๐๗/๒๕๖๓

------------------

ชื่อภาพ : หมู่เมฆฝนยามสนธยา

สถานที่ : ทะเลสาบกว๊านพะเยา 

เทคนิค : สีน้ำบนกระดาษ

ขนาด : ๒๘ x ๓๘ เซนติเมตร

* * *

___________________________________

-:: สวนอักษรฉบับที่ผ่านมา ::-

ทุ ก สิ่ ง อ ย่ า ง จ ง ว า ง ใ จ

เ ว ล า แ ล ะ ก า ร สู ญ เ สี ย

ก่ อ น ถึ ง วั น น้ำ ท่ ว ม โ ล ก

___________________________________