“หลง เงา รัก”นวนิยายรางวัลของ"ยุ้ย-ชนินทร์ธรณ์"แม่บ้านที่หลงรักการเขียน

สำหรับ ยุ้ย-ชนินทร์ธรณ์ ชื่นโพธิ์กลาง รางวัลในการเขียนนวนิยายครั้งแรกในชีวิต เป็นเสมือนแรงบันดาลใจในการทำงานเขียนชิ้นต่อไป และเป็นความสุขเล็กๆ ที่อดภูมิใจไม่ได้

แม้เธอไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรมากมาย แต่เชื่อว่า เรื่องราวของเธอ น่าจะสร้างแรงบันดาลใจให้คนที่อยากเป็นนักเขียนมีแรงฮึดขึ้นบ้าง

(รางวัลการเขียนนวนิยายครั้งแรกในชีวิต)

ยุ้ยเป็นแม่บ้านคะ

ยุ้ยเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูกที่มีกิจวัตรประจำวัน คือ อ่านและเขียน เริ่มจากเขียนนวนิยายแฟนตาซี และวาดการ์ตูนเขียนเรื่องลงเว็บ รวมถึงชอบฟังเพลงร็อค

ช่วงลาออกจากการเป็นพนักงานการเงินและบัญชี อยู่บ้านมีเวลาเป็นของตัวเอง นอกจากเลี้ยงลูก เธอมีเวลาว่างเขียนนวนิยาย ดื่มกาแฟ ดูหนังสยองขวัญ ฟังเพลงร็อค และเวลาที่ผ่อนคลายที่สุดคือ จรดคีย์บอร์ดคอมฯ เข้าสู่โลกจินตนาการด้วยการเขียน

“เขียนตั้งแต่จบมหาวิทยาลัย เขียนๆ หยุดๆ เพราะทำงาน จนมาเขียนจริงจังเมื่อโควิดกลางปีที่แล้ว เพราะทำงานที่บ้าน เขียนแต่ไม่เคยส่งประกวด ส่วนใหญ่ลงในเว็บเด็กดีให้อ่านฟรี เป็นงานอดิเรกเพื่อความบันเทิง"

(เขียนและวาดเองฝีมือยุ้ย)

ยุ้ยชอบเพลงร็อคคะ

ไม่ต้องคิดมาก มีเวลาก็เขียน สุขง่ายๆ ในการพาตัวเองไปสู่โลกจินตนาการ เพราะอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็ก

“ตอนเด็กๆ อ่านการ์ตูน และหนังสือไม่มีรูปภาพ พอโตก็ชอบอ่านหนังสือแปล และอ่านนิยายภาษาอังกฤษ แปลได้บ้างไม่ได้บ้าง อ่านให้หลากหลาย

ชอบอ่านนวนิยายแนวแฟนตาซี เพราะได้ใช้จินตนาการ รู้สึกสนุกกว่านวนิยายทั่วไป อย่างงานเขียนของ JR Ward อ่านมานานแล้ว ชอบนิยายแนวแวมไพร์ด้วย”

แม่บ้านนักเขียนสมัครเล่นคนนี้ เล่าถึงแรงบันดาลใจในการเขียนว่า มาจากเวลาฟังเพลง(ร็อค) แล้วทำให้เกิดจินตนาการ ก็เอาความรู้สึกตรงนั้นมาเขียน

"3-4เรื่องที่เขียนในเว็บเป็นแนวแฟนตาซี แต่เรื่องนี้เป็นนวนิยายทั่วไปเรื่องแรก ดราม่าและเชิงสังคมนิดๆ เป็นแนวที่ไม่เคยเขียนมาก่อน จึงส่งประกวด"

ยุ้ยเคยคลั่งผอมคะ

มือใหม่ หัดเขียน ฝึกปรือบนแป้นคีย์บอร์ดทุกๆ วัน จนออกมาเป็น "หลง เงา รัก"

ถ้าอย่างนั้นยุ้ยเคยหลงอะไรบ้าง

"สมัยเป็นวัยรุ่น เคยหมกมุ่นกับร่างกายตัวเอง เคยซึมเศร้า ล้วงคออ้วก กังวลเรื่องรูปร่าง เหมือนเราหลงทาง หลงผิด” ยุ้ย เล่าถึงตัวเองและเมื่อลงมือเขียน เพลงร็อคจะต้องทำหน้าที่สร้างสมาธิ

“ยุ้ยใช้สำนวนการเขียนแบบงานแปล ไม่ได้เล่าผ่านบุคคลที่สาม แต่ให้นางเอกเป็นคนเล่าเรื่องผู้หญิงคลั่งผอมที่หมกมุ่นกับร่างกายตัวเอง เธออยู่ในเมืองใหญ่ แต่รู้สึกเหงา งานก็ไม่ค่อยมี ไม่รู้จะดำเนินชีวิตยังไง เหมือนการหลงทาง"

เราต่างเคยหลงทาง หลงตัวเอง เพราะอะไรรู้ไหม...ยุ้ย เล่าต่อว่า บางทีผู้หญิงก็ชอบยึดติดกับร่างกาย ต้องผอม ดูดี แคร์กับสิ่งที่คนอื่นมอง

"เวลามีคนบอกว่า ผอมไป แก่ ทำไมไม่สวยเหมือนเดิม คำพูดเหล่านี้ก็กระทบกระเทือนจิตใจ ทำให้มีปัญหากับการกิน ต้องไปล้วงคอออก"

ยุ้ยขอจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งคะ

ไม่อยากให้นวนิยายหดหู่เหมือนชีวิตจริง เวลายุ้ยเขียน จึงต้องใส่เรื่องราวความรักชวนฝันลงไปด้วย แต่ขอเขียนตามใจตัวเอง

"นางเอกไม่ได้คบกับผู้ชายคนเดียว นั่นเป็นบททดสอบชีวิต ท่ามกลางบรรยากาศในนิวยอร์ค เมืองนอกไม่ค่อยมีแสงแดดเหมือนเมืองไทย นางเองจึงดูเหงาๆ 

แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เราเชื่อเรื่องแฮปปี้เอนดิ้ง อยากให้ผู้หญิงได้อ่านแล้วมีความสุข ถ้าจะเขียนให้สะใจ นางเอกอาจจะทำลายชีวิตตัวเอง แต่ไม่ชอบแบบนั้น ”

 

ยุ้ยหัดวาดการ์ตูนด้วยคะ

ถ้าจะบอกว่าเป็นนักเขียนที่เอาแต่ใจตัวเอง ก็คงไม่ผิด เวลาเขียนนอกจากได้ปลดปล่อยจินตนาการ ยังได้ผ่อนคลายด้วย

ยุ้ยบอกว่า เขียนนิยายในแบบที่ตัวเธออยากอ่าน เขียนแล้วก็มีความสุข

“การ์ตูนก็หัดวาดและเขียนเรื่องเอง เรื่องแรกที่เขียนฝึกวาด Bake Love ลงเว็บตูน เป็นความท้าทาย และเวลาเขียนต้องเขียนให้จบ

เรื่องวาดการ์ตูนก็ไม่เคยไปเรียนที่ไหน ไม่เคยมีความรู้ศิลปะ ก็เปิดยูทูบดู การวาดโครงร่างตัวการ์ตูนไม่ได้วาดสวย ก็สไตล์เรา เทคนิคก็ค่อยๆ พัฒนา ”

การเขียนเป็นแรงจูงใจอย่างหนึ่ง ทำให้เธอไม่มีเวลาอยู่กับความเศร้าหรือความว่างมากเกินไป และหลังจากได้รางวัลการเขียนเรื่องแรก เธอมีพล็อตเรื่องอื่นๆ เตรียมไว้แล้ว

“อยากลองเขียนนวนิยายวาย ความรักของผู้ชายกับผู้ชาย น่ารักดี แต่จะเขียนให้เข้ากับวัย ของผู้ใหญ่ สอดแทรกเรื่องการยอมรับในสังคม คงต้องสัมภาษณ์เพื่อนๆ แนวๆ นี้ ”