ที่สุดปลายสายรุ้ง งานศิลปะสะท้อนความฝันความหวังของแรงงานข้ามชาติ
อย่าว่าแต่เดินหน้าหรือถอยหลัง แค่จะเอาชีวิตให้รอดในภาวะวิกฤตขณะนี้ชีวิตก็ไม่ง่าย สำหรับแรงงานข้ามชาติที่ตกงาน ติดอยู่ในพื้นที่ทำงาน ไม่สามารถกลับบ้านได้
ภาพชุด สุดสายปลายรุ้ง เป็นภาพสเก็ตช์ของ พลวัฒ ประพัฒน์ทอง หัวหน้าหน่วยวิจัยศิลปวัฒนธรรมอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง ม.แม่ฟ้าหลวง ขณะร่วมทำงานกับ ศูนย์ประสานงานให้ความช่วยเหลือแรงงานข้ามชาติในจังหวัดเชียงรายในสถานการณ์โควิด 19
ด้วยการลงพื้นที่ให้การช่วยเหลือและดูแลกลุ่มแรงงานข้ามชาติที่ตกงาน ไม่สามารถเดินทางกลับประเทศของตนเองได้ โดยการให้ความช่วยเหลือเบื้องต้นสำหรับครอบครัวที่ไม่มีรายได้ การให้ทราบถึงสิทธิตามกฎหมายประกันสังคม รวมไปถึงการตรวจวัดไข้ เก็บข้อมูลทุกวัน
“หน้าที่ของผมคือ บันทึกภาพด้วยวิธีสเก็ตช์ เพื่อจะได้เห็นมุมมองบางอย่างที่กล้องถ่ายภาพไม่สามารถทำได้ ผ่านความรู้สึกของนักวิจัยในภาคสนาม นอกเหนือจากการถ่ายภาพปกติ”
พลวัฒ กล่าวถึงที่มาของภาพชุด สุดสายปลายรุ้ง การเดินทางไปให้ถึงสุดปลายสายรุ้งที่เชื่อว่า จะพบทรัพย์สมบัติมากมายรออยู่
“เช่นเดียวกับแรงงานข้ามชาติที่เดินทางไกลเพื่อตามหาปลายสายรุ้งนั้น ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นจากการเข้าไปเห็นที่พัก คนงานซึ่งประกอบสร้างด้วยเศษวัสดุจากการก่อสร้าง และมีแผงไม้ที่นำมาทำผนังมีการเขียนภาพ สายรุ้งและดวงอาทิตย์ ไว้ แต่ปลายสายรุ้งด้านหนึ่งขาดหายไป ทำให้คิดไปได้ว่า มันไม่มีทรัพย์สมบัติจริงๆ หรือเราต้องค้นหาต่อไปกันแน่”
ด้วยเหตุนี้ภาพทุกภาพจึงสะท้อนมุมมองและความรู้สึกของนักวิจัย ผ่านภาพที่พักคนงาน ผู้คนและอุดมคติที่ซ้อนอยู่ในพื้นที่ของแรงงานข้ามชาติ
“ภาพแต่ละภาพแสดงความหวัง ความเชื่อความศรัทธา และอัตลักษณ์ ซึ่งมนุษย์ทุกคนมีเท่าเทียมกัน คนเหล่านี้ไม่ใช่แรงงานแต่เขาคือคนเท่ากับคนทุกคนบนโลก การวาดภาพก็เพื่อแสดงถึงความจริงที่มองไม่เห็นด้วยตามนุษย์แต่จะเห็นด้วยความรู้สึก และวาดมันออกมาเท่านั้น” พลวัฒ บอกกับเรา
ผลงานชุดนี้ไม่เพียงสะท้อนภาพชีวิตของแรงงานข้ามชาติที่มีทั้งความหวัง ความหวาดหวั่น ความเชื่อ และความศรัทธา ในขณะเดียวกันเราก็ได้เห็นภาพความเสียสละของกลุ่มคนที่รวมตัวกันในนามศูนย์ประสานงานให้ความช่วยเหลือแรงงานข้ามชาติในจังหวัดเชียงรายในสถานการณ์โควิด 19 ที่อาสามาช่วยกันดูแลกลุ่มคนเหล่านี้ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก
ความงดงามในยามวิกฤติจะปรากฎให้เห็นเสมอ