ทำไมเถ้าแก่-ผู้ประกอบการ กลัว/ไม่อยากจ้างคนเก่ง...!?

Part.1.เมื่อผู้ประกอบการขับเคลื่อนบริษัทมาถึงจุดที่ต้องเลือก..

ความสำเร็จของธุรกิจเริ่มต้นจากผู้ประกอบการหรือเถ้าแก่แค่1 คนหรือหุ้นส่วนอีกไม่กี่คน เริ่มต้น ร่วมกันสร้าง พอมาถึงจุดที่จำเป็นต้องขยับขยาย แต่ไม่สามารถขยับขยายอะไรได้ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างยังต้องพึ่งการตัดสินใจและการลงมือทำของเถ้าแก่หลักเพียงคนเดียว

Part.2.เมื่อผู้ประกอบการ/เถ้าแก่ ลองจ้างมืออาชีพเก่งๆเงินเดือนแพงๆมาช่วยงาน...

มีผู้ประกอบการหรือเถ้าแก่จำนวนน้อยมาก ที่กล้าตัดสินใจจ้างมืออาชีพเก่งๆยอมจ่ายเงินเดือนสูงๆ มาช่วยงาน เพราะต้องการขยับขยายธุรกิจ หรือเพราะต้องการให้มาช่วยทำงานแทนเถ้าแก่ เพื่อที่เถ้าแก่จะได้บุกเบิกหรือทำเรื่องอื่นๆได้มากขึ้น

แต่ธรรมชาติของเถ้าแก่ ที่ส่วนมากไม่เคยตั้งเงินเดือนตัวเองมาตั้งแต่เริ่มก่อตั้งธุรกิจ หรือบางคนเพิ่งมาเริ่มตั้งเงินเดือนเมื่อธุรกิจมีระบบ

เมื่อจ้างมืออาชีพจากข้างนอกเงินเดือนสูงๆมาทำงาน “ความคาดหวังจึงสูงกว่าเงินเดือนที่จ้าง!”

ทั้งคาดหวัง ทั้งจับจ้องจนเหมือนจะจับผิด จนบางทีมืออาชีพที่มาทำงานรู้สึกได้ถึงความกดดันในเรื่องต่างๆเช่นความคาดหวัง เสนออะไรไปก็เหมือนจะจับผิด ว่าคุ้มกับค่าจ้างหรือไม่ต่างๆ

Part.3.มืออาชีพที่จ้าง พลาดไม่ได้!อยู่ไม่นาน!

อย่างที่บอกเถ้าแก่จ้างมืออาชีพจากข้างนอกเงินเดือนสูง ย่อมคาดหวังที่จะเห็น “ผลงานที่เร็วที่สุด คุ้มที่สุด”

ทำให้หลายๆอย่างมักจะเกิดปัญหา เพราะมืออาชีพที่จ้างมา เมื่อคนเก่าคนแก่ในบริษัทรู้ว่ามารับเงินเดือนสูงๆที่นี่ ก็ใช่ว่าจะให้ความร่วมมือ ในทางตรงกันข้าม มักไม่ค่อยให้ความร่วมมือหรือขัดแข้งขัดขา

เมื่อมืออาชีพเงินเดือนแพงๆเข้ามา ยังไม่ทันได้ศึกษารายละเอียดทั้งสินค้า/บริการ/โครงสร้างบริษัท โดยเฉพาะจุดเป็นจุดตายคือ วัฒนธรรมองค์กรและการทำความรู้จักสานสัมพันธ์กับคนในที่มีบทบาทของที่นี่

มืออาชีพมาถึงก็พยายามลุยสร้างผลงานเพราะแรงกดดันของเถ้าแก่แต่ไม่ได้รู้ลึกในหลายๆเรื่องและไม่ได้รับความร่วมมือจากคนในบริษัท ผลงานเลยไม่ออก หรือออกมาก็ไม่เข้าท่า

สุดท้ายอยู่ได้ไม่กี่เดือนก็ต้องลาออกหรือถูกบีบออก

จากตัวอย่างนี้และการคุยกันระหว่างทำให้เถ้าแก่หรือผู้ประกอบการ กลัวและไม่อยากจ้างคนเก่งอีก (ทั้งเถ้าแก่ที่ยังไม่เคยจ้างและเคยจ้าง)

Part.4.จ้างก็คิดว่าไม่คุ้ม ไม่จ้างก็เหนื่อย เอายังไงดี....!?

เถ้าแก่และผู้ประกอบการส่วนมาก จึงยังคงยอมทนเหนื่อย ทำงานหลักๆด้วยตัวเองและไม่สามารถขยับขยายอะไรไปมากกว่านี้

ต่อให้เถ้าแก่ใช้ AI. ก็ช่วยงานได้แค่ระดับหนึ่งยังไงก็ต่างกับจ้างมืออาชีพที่เป็นคน

เอาจริงๆ จ้างคุ้มหรือไม่คุ้มอยู่ที่...

ถ้าจ้างมืออาชีพอย่างถูกต้องแต่แรก ตกลงเรื่องความคาดหวังระหว่างกันให้ชัดเจน

และมืออาชีพต้องบอกเงื่อนไขกับระยะเวลาที่ชัดเจนว่ามีปัจจัยอะไรบ้างที่จะทำให้ล้มเหลวและประสบความสำเร็จภายในกี่เดือน

ส่วนเถ้าแก่ก็ต้องบอกความคาดหวังที่ชัดเจนกับมืออาชีพ ที่สำคัญที่สุดต้องบอกคนในบริษัทให้สนับสนุนอย่างเต็มที่ เพราะถ้าล้มเหลวหรือสำเร็จก็ถือว่าร่วมกันรับผิดชอบ

เถ้าแก่และผู้ประกอบการ อย่าเสียดายเงินถ้า

จ้างแล้วได้ผล

Part.5.หรืออีกทางเลือกนึง....

แต่ถ้าคิดว่า ไม่อยากที่จะใช้วิธีที่กล่าวไป ท่านก็ยังเหลือทางเลือกที่น่าสนใจอีกหนึ่งทางเลือกที่สามารถเริ่มได้ทันที…

เพียงแต่ต้องใช้ทั้งเวลาและความทุ่มเทอย่างจริงจังเท่านั้น ก็คือ

ถ้าไม่สามารถรักษา “คนที่มีศักยภาพ” ที่จ้างมาไว้ได้

ทำไมไม่ลองมาสร้างและพัฒนาอย่างเป็นระบบกับกลุ่มที่มีอยู่ในปัจจุบัน ทั้งกลุ่มพนักงานใหม่ กลุ่มพนักงานกลางเก่ากลางใหม่ที่ยังไม่มีอะไรโดดเด่น และ กลุ่มอาวุโสอยู่มานาน

บางที นี่อาจจะเป็นทางออกที่ลงตัวหรืออาจจะได้ผลดีกว่าการรักษาคนที่มีศักยภาพ เพราะคนทั้ง 3 กลุ่มก็มีศักยภาพในระดับหนึ่ง ถึงแม้จะไม่โดดเด่น แต่พลังผนึกที่รวมกันก็เป็นพลังที่น่าสนใจ

ท่านจะเริ่มจากกลุ่ม พนักงานใหม่ที่เป็น ”เลือดใหม่” เป็นกลุ่มต้นแบบก่อน หรือจะทำควบคู่กันระหว่าง กลุ่มพนักงานใหม่โดยให้กลุ่มอาวุโสเป็นพี่เลี้ยง ทั้ง “ดึง” ประสบการณ์จากผู้อาวุโส และ “สร้าง” แนวทางใหม่ๆ กับกลุ่มพนักงานใหม่ไปควบคู่กันแล้วให้กลุ่มกลางเก่า กลางใหม่ เป็นจิ๊กซอว์ตัวสุดท้าย

ท่านอาจจะพบศักยภาพมหาศาลที่ซ่อนเร้นอยู่ในคนทั้ง 3 กลุ่มนี้ก็ได้!