สถิติการลงทุนของวอร์เรน บัฟเฟตต์ ในแง่ของความมั่งคั่งส่วนตัวที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เป็นระยะเวลายาวนานนั้น มีการบันทึกไว้โดยผู้ที่ติดตามประวัติและผลงานย้อนหลังของเขาซึ่งพอจะ “ประมาณ” เป็นมูลค่าที่ผมจะกล่าวต่อไป ซึ่งผมเองคิดว่า ในช่วงแรกๆ ก่อนที่เขาจะดังและมีเงินจำนวนมากนั้น น่าจะเป็นตัวเลขที่อาจจะคลาดเคลื่อนจากความเป็นจริงได้มาก นอกจากนั้น ในช่วงที่ยังมีความมั่งคั่งไม่มาก เงินที่เพิ่มขึ้นมาของเขายังมาจากเงินที่ได้จากการทำงานโดยเฉพาะเงินส่วนแบ่งกำไรจากการบริหารกองทุนของเขา หรือเปรียบง่ายๆ ก็คือ มีเงินเติมเข้าไปในพอร์ตหุ้นส่วนตัวของเขาต่อเนื่องเป็นเวลาประมาณ 13 ปี แต่หลังจากนั้นเมื่อเขาเปลี่ยนจากการบริหารกองทุนเป็นการใช้บริษัทเบิร์กไชร์เป็นบริษัทโฮลดิ้ง เมื่อเขามีอายุประมาณ 40 ปี ความมั่งคั่งทุกอย่างของเขาก็มาจากหุ้นเบิร์กไชร์เป็นหลัก และสถิติการลงทุนและความมั่งคั่งของเขาหลังจากนั้นก็น่าจะถูกต้องเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์
เมื่อบัฟเฟตต์อายุครบ 30 ปีในปี 1960 นั้น เขามีเงินหรือความมั่งคั่งถึงประมาณ 1 ล้านดอลลาร์ หรือถ้าคิดเป็นเงินไทยวันนี้ก็ประมาณ 30 ล้านบาทแล้ว อาจจะดูว่าไม่มาก แต่ถ้ามองว่านั่นคือสภาวะเมื่อ 60 ปีก่อนที่เมืองไทยยังใช้สามล้อคนถีบเป็นหลัก บ้านที่ผมอยู่เป็นบ้านไม้มุงหลังคาสังกะสี และถนนในกรุงเทพมีไม่กี่สาย การทำอาหารยังใช้ถ่านไม้เป็นหลัก น้ำที่ใช้ยังต้องไปหาบมาจากที่อื่น บ้านยังไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้าแม้แต่ชิ้นเดียว ก็ต้องถือว่าบัฟเฟตต์รวยเป็น “Millionaire” หรือ “เศรษฐีเงินล้าน” แล้วตั้งแต่อายุ 30 ปี ซึ่งแม้แต่ในอเมริกาก็ถือว่า “ไม่ธรรมดา” และผมจะตั้งต้นจากจุดนี้ที่จะดูหรือวัดผลงานการลงทุนของบัฟเฟตต์ว่าเป็นอย่างไร เพราะถ้าวัดจากวันเริ่มต้นลงทุนของเขาตอนอายุ 26 ปีนั้น เม็ดเงินที่ลงทุนมีน้อยมากและยังมีการ “เติมเงิน” จำนวนมากเข้ามาอย่างต่อเนื่อง การวัดก็จะไม่ค่อยมีความหมาย เหมือนกับบอกว่าซื้อหุ้นครั้งแรกด้วยเงิน 100,000 บาท แต่แค่ 3-4 ปีกลายเป็น 10 หรือ 100 ล้านบาทแล้ว
อีก 10 ปีต่อมา ในปี 1970 และบัฟเฟตต์อายุครบ 40 ปี เงินหรือความมั่งคั่งของบัฟเฟตต์โตเร็วมาก จาก 1 กลายเป็นประมาณ 34 ล้านดอลลาร์ หรือโตขึ้น 33 เท่าตัวในเวลา 10 ปี คิดเป็นผลตอบแทนทบต้นถึงปีละ 42% นี่คือความ “สุดยอด” ผลงานการลงทุนของบัฟเฟตต์ และทำให้บัฟเฟตต์กลายเป็น เศรษฐีหุ้น “พันล้านบาท” แล้วในยามที่การลงทุนในตลาดหุ้นโดยทั่วไปอยู่ในภาวะที่ซบเซา เพราะในช่วงเวลาเดียวกันนั้น ดัชนีดาวโจนส์ปรับตัวขึ้นจากประมาณ 616 จุดเป็น 839 จุด หรือโตขึ้นทบต้นปีละแค่ 3.1% เหตุผลอาจจะเป็นเพราะอเมริกากำลังอยู่ในช่วงของสงครามเวียดนามและสงครามเย็นกับโซเวียตรัสเซียที่กำลังทวีความรุนแรงขึ้น อย่างไรก็ตาม ผลงานสุดยอดนี้ ส่วนสำคัญส่วนหนึ่งก็คือ พอร์ตของบัฟเฟตต์ยังไม่ใหญ่เกินไปและเขายังสามารถลงทุนแบบ Focus หรือเน้นลงทุนในหุ้นน้อยตัวได้
ในปี 1980 หรืออีกหนึ่งทศวรรษถัดมา พอร์ตบัฟเฟตต์ยังคงเติบโตอย่างรวดเร็วมาก เป็น 376 ล้านดอลลาร์ หรือเป็นเศรษฐี “หมื่นล้านบาท” โตขึ้นอีก 10 เท่าตัวในเวลา 10 ปี หรือโตปีละ 27% แบบทบต้นในขณะที่ดัชนีดาวโจนส์กลับไม่ไปไหนเลย เพิ่มขึ้นแค่ประมาณ 100 จุดเป็น 956 จุด ในเวลายาวนานถึง 10 ปี หรือเพิ่มขึ้นเพียงปีละ 1.3% นี่คือช่วงเวลาที่เลวร้ายมากโดยเฉพาะในช่วง วิกฤติตลาดหุ้นปี 1973-74 ซึ่งภาวะเงินเฟ้อของอเมริกันสูงมากเป็นเลข 2 หลักอานิสงส์จากวิกฤติน้ำมันครั้งแรกที่เป็นผลจากสงครามระหว่างอาหรับและอิสราเอลและต่อด้วยวิกฤติน้ำมันครั้งที่สองอีกในปี 1979
อีก 10 ปีต่อมาเมื่อบัฟเฟตต์อายุ 60 ปี ในปี 1990 ผลตอบแทนการลงทุนของบัฟเฟตต์ก็ “ทะลุโลก” พอร์ตของบัฟเฟตต์โตขึ้นเป็น 16,500 ล้านดอลลาร์ หรือกว่า 500,000 ล้านบาทไทย ผลตอบแทนทบต้นเฉลี่ยปีละ 46% พอร์ตโตขึ้น 43 เท่า ในขณะที่ดัชนีดาวโจนส์ก็เริ่มฟื้นตัวดีขึ้นเป็น 2,510 จุด คิดเป็นผลตอบแทนทบต้นเฉลี่ยปีละประมาณ 10% โดยเฉลี่ยแล้ว ในช่วง 30 ปีแรกของบัฟเฟตต์นั้น เขาทำผลตอบแทนทบต้นเฉลี่ยได้ถึงประมาณปีละ 38% ในขณะที่ในช่วงเวลาเดียวกัน ดาวโจนส์หรือตลาดนั้นเติบโตขึ้นเพียงปีละ 4.8% บัฟเฟตต์สามารถชนะตลาดได้ถึงปีละ 33.4% ซึ่งน่าจะถือว่าเป็นผลงานที่ “ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลก” ที่น่าจะหาคนทำไม่ได้โดยเฉพาะถ้าคิดว่ามันเป็นพอร์ตที่ใหญ่โตมากและอยู่มายาวนานถึง 30 ปี
หลังจากปี 1990 แล้ว ดูเหมือนว่าผลตอบแทนยอดเยี่ยมของบัฟเฟตต์จะถดถอยลงมาก ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นเพราะพอร์ตที่ใหญ่โตจนทำให้แนวการลงทุนแบบเน้นหุ้นน้อยตัวจะทำไม่ได้อีกต่อไปและเขาต้องลงทุนในหุ้นตัวใหญ่และตัวยักษ์เป็นหลัก สิบปีต่อมาในปี 2000 นั้น ผลตอบทบต้นโดยเฉลี่ยของบัฟเฟตต์ทำได้เพียง 8% ต่อปี อย่างไรก็ตาม พอร์ตของเขาก็ยังโตขึ้นเป็น 35,700 ล้านดอลลาร์ หรือ 1 ล้านล้านบาทไทยไปแล้ว อย่างไรก็ตาม ดาวโจนส์กลับโตขึ้นเป็น 10,590 จุด ให้ผลตอบแทนทบต้นถึงปีละ 15.5% โตเร็วเป็น 2 เท่าของพอร์ตบัฟเฟตต์ กลายเป็น “ทศวรรษทอง” ของตลาดหุ้นอเมริกา หุ้น “ไฮเทค” กำลังบูมจนกลายเป็นฟองสบู่ในช่วงสิ้นทศวรรษและกำลังจะแตก
ถึงปี 2010 หรืออีก 10 ปีต่อมา ดัชนีดาวโจนส์ไม่ได้ไปไหนเลย ปิดที่ 11,060 จุด เป็น “ทศวรรษที่หายไป” อีกครั้งหนึ่ง อานิสงส์จากวิกฤติซับไพร์มในปี 2008 ผลตอบแทนทบต้นเท่ากับแค่ปีละ 0.44% พอร์ตบัฟเฟตต์เองก็ไม่ได้ดีกว่ากันมาก เติบโตขึ้นเพียงปีละ 2.8% โดยเฉลี่ยและมีมูลค่า 47,000 ล้านดอลลาร์ อย่างไรก็ตาม ในช่วงปี 2008 น่าจะก่อนวิกฤติ เขาได้กลายเป็นบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดของโลกด้วยเม็ดเงินประมาณ 62,000 ล้านดอลลาร์ อาจจะเป็นเพราะว่าเขาทำได้ไม่ดี แต่คนอื่นแย่ยิ่งกว่า
