ขอเพียงให้กวีอยู่คู่กับโลก

.

.

ขอเพียงให้กวีอยู่คู่กับโลก

.

หากความเป็นกวีวัดกันที่รางวัลและเหรียญตรา

ฉันคงเป็นได้แค่เด็กน้อยเล่นกีฬาสี

วิ่งไปเจ็บเท้าไป                        

ถอดรองเท้าแขวนคอ

เดินสู่เส้นชัย

.

หากกวีคือผู้มั่งคั่งในสมบัติล้ำค่ามหาศาล

ฉันไม่ต่างจากคนจรหมอนหมิ่น

ยังชีพด้วยเศษอาหารจากดวงใจเมตตา

โอบกอดความฝันใต้แสงดาว

ก่อสร้างจินตนาการเป็นรังนอน

.

หากกวีหมายถึงเจ้าชายแห่งถ้อยคำ

วณิพกเช่นฉันย่อมอับจนปัญญา

บ้าใบ้อย่างน่าเวทนา

น้ำเสียงตะกุกตะกัก

อิดเอื้อนที่จะเอ่ยวาจาต่อหน้าหญิงสาว

.

หากกวีสามารถนิรมิตแผ่นดินเป็นถิ่นรวงทอง

คู่ควรกับการเป็นกระดูกสันหลังของชาติ

ฉันนี่แหละกระดูกท่อนผุ

กรำแดดผิวไหม้เกรียม

เปราะบางคู่ฤดูหว่านไถ

.

ขอเพียงให้กวีอยู่คู่กับโลก

ฉันยังคงดุ่มเดินต่อไปกลางทะเลทรายของชีวิต

ดวงตะวันเริ่มคล้อยต่ำ

ความมืดกำลังกลืนกินเส้นขอบฟ้า

ดาวบางดวงจะโผล่มาส่องแสงนำทาง

เมื่อฉันก้าวข้ามเนินทราย

 

 

 นิรัติศัย หล่ออรุโณทัย

 

-----------------------------------------------------

 

ศิลปินภาพถ่าย : ยุคคล จิตสำรวย