Forgive My Attitude ความสดจากสาวชื่อเกรซ

ในอัลบั้มมีกลิ่นอายอื่นๆ ที่หลากหลาย และเผยให้เห็นถึงศักยภาพของเธอ
อายุเพียง 19 แต่ด้วยพลังของเสียงร้องที่ใครบางคนบอกว่า “น่าจะเป็น 49” นับเป็นภาพสะท้อนของปฏิกิริยาด้านบวกที่ผู้คนในวงการเพลงมีต่อเธอ หลังจากอัลบั้มเต็ม FMA เผยโฉมเมื่อเร็วๆ นี้
ฟังดูก็น่าดีใจไม่น้อย เพราะเป็นเรื่องของน้ำเสียงเกินวัย ไม่ใช่หน้าตาเกินวัย
จุดเริ่มต้นอันร้อนแรงเกิดขึ้น เมื่อช่วงต้นปี 2016 ที่ผ่านมา เมื่อ เกรซ (Grace) ซึ่งเป็นชื่อเรียกอย่างย่นย่อของ เกรซ ซีเวลล์ (Grace Sewell) จัดการคัฟเวอร์เพลงคลาสสิกจากปี 1963 นั่นคือ You Don’t Own Me ของ เลสลีย์ กอร์ เสียใหม่ ภายใต้การดูแลของโปรดิวเซอร์รุ่นตำนาน อย่าง ควินซี โจนส์ เพื่อใช้ประกอบโฆษณาห้างสรรพสินค้าเจ้าหนึ่ง
นั่นเป็นเหตุให้โลกหันมาสนใจหญิงสาวจากเมืองบริสเบน ดินแดนดาวน์อันเดอร์คนนี้โดยทั่วหน้า
แม้จะออกสตาร์ทได้สวย แต่บนเส้นทางสายนี้ยังยาวไกล และ เกรซ คงต้องพิสูจน์ตัวเองอีกพอสมควร
เพราะน้ำเสียงการร้องอันไพเราะของเธอ บ่งบอกถึงอิทธิพลที่ได้รับมาจากศิลปินรุ่นก่อนหน้า นับตั้งแต่ เอ็ททา เจมส์ จนถึง เอมี ไวน์เฮาส์ และแม้กระทั่งรุ่นพี่อย่าง เมแกน เทรเนอร์ แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อแนวทางนี้เป็นเสมือน “พิมพ์นิยม” ของนักร้องในแนวทางโซลและอาร์แอนด์บีในวันนี้
ในมุมมองของผม จากการฟังวิธีการตีความบทเพลงและการเข้าถึงเนื้อดนตรีของเธอ เกรซ มีน้ำเสียงที่ทรงพลัง มีมวลหนาจนจับกันเป็นก้อน บางครั้งอออกไปทางสากด้วยซ้ำ แต่ในเวลาเดียวกัน ยังให้ความชุ่มชื่นเหมือนน้ำผึ้งอยู่ในเนื้อเสียงด้วยเช่นกัน
You Don’t Own Me ซิงเกิลฮิต บ่งบอกถึงสัมผัสของความเป็นป๊อป ที่เกรซนำเสนอได้อย่างสง่างาม
ขณะที่ Church on Sunday เธอเคี่ยวกรำน้ำเสียงมาอย่างเข้มข้น เป็น “สโมกกี้ ซาวด์” ดูทึบเท่า แต่กลับให้ความรู้สึกด้านสว่างในเวลาเดียวกัน
เช่นเดียวกันกับ Hell of A Girl ที่มีจังหวะวรรคตอนของคำร้องที่หมดจด และไม่ฟูมฟายจนเกินไป
Crazy over Here ไม่เด่นเพียงเสียงร้องเท่านั้น แต่ดูแพทเทิร์นของเบสที่กำหนดอารมณ์เพลงฉายภาพของความเป็นท้องทุ่งของแอฟริกันได้อย่างเด่นชัด
ขณะที่ Coffee นำเสนอมาในซาวด์ผ่อนคลายและสะท้อนถึงความรักที่มีต่อกาแฟของสาวน้อยคนนี้
ในอัลบั้มยังมีกลิ่นอายอื่นๆ ที่หลากหลาย และเผยให้เห็นถึงศักยภาพของเธอ ไม่ว่าจะเป็น Say ที่มีกรู้ฟอันหมดจดงดงาม หรือจะเป็นความสดในห้วงเวลาของการรำพึงรำพัน บนทางเดินคอร์ดของเพลง New Orleans ที่เธอร้องได้เนียนในอารมณ์มาก จนถึง From You ที่ถ่ายทอดอย่างเป็นธรรมชาติ และ เกรซ ยอมรับว่านี่เป็นหนึ่งในเพลงโปรดของเธอ
ความรู้สึกอัศจรรย์เกิดขึ้นเมื่อผมฟัง FMA (ย่อมาจาก Forgive My Attitude) จบลง คำถามหนึ่งที่วนเวียนอยู่ในใจมาจากข้อสงสัยว่า เหตุใดสาวน้อยวัย 19 ปีคนนี้ ถ่ายทอดน้ำเสียงและเรื่องราวในบทเพลงได้อย่างลึกซึ้งกินใจเช่นนี้
แน่นอนว่า แม้เธอจะเติบโตในครอบครัวนักดนตรี มีญาติผู้ใหญ่หลายคนเคยเล่นดนตรีกับวงอย่าง ‘บีจีส์’ แต่นั่นไม่ได้ยืนยันถึงความสามารถพิเศษสุดนี้ของเธออย่างแน่นอน
ผมมีคำตอบลางๆ ในใจท้ายที่สุดว่า หรือนี่คือพรสวรรค์ที่ติดตัวมาแต่อ้อนแต่ออกแล้ว
รอแค่วันเผยโฉมให้โลกรับรู้เท่านั้นเอง.







