ระนอง...สองอารมณ์

จังหวัดที่ครบเครื่องเรื่องแหล่งท่องเที่ยว ที่ไปแล้วคุ้มก็ได้อรรถรสทั้งป่าและทะเล คนน้อย เป็นมิตร อาหารอุดมสมบูรณ์ สวนผลไม้ละลานตา ค่าครองชีพไม่แพงและการท่องเที่ยวยังไม่เข้าไปมาก ณ วันคืนนี้ผมยกให้ ‘ระนอง’

ระนองเหมาะกับการขับรถเที่ยวมาก เพราะรถน้อย มีถนนสายหลักเส้นเดียวจากเหนือจรดใต้ ถนนสายนี้แบ่งแหล่งท่องเที่ยวชัดเจน ตะวันออกเป็นป่าเขาและน้ำตก ตะวันตกเป็นชายหาดและท้องทะเล (ที่จริงต้องใส่ป่าโกงกางด้วย) เราจัดสรรเวลาท่องเที่ยวได้เลยถ้ามีเวลาน้อยไม่กี่วันก็วกกลับตรงแยกราชกรูดเข้าพะโต๊ะ เข้าชุมพรได้เลย แต่ถ้ามีเวลาเหลือเฟือ ขับลงใต้ไปเรื่อยๆ ถึงตะกั่วป่า พังงา เข้าเขาสก ไปสุราษฎร์ได้หมด ซึ่งทางสายนี้แหล่งท่องเที่ยวสองฝั่งทาง เยอะมาก

ทะเลระนองนั้นที่ผมอยากให้ไปคือที่หมู่เกาะกำและหมู่เกาะพยาม หมู่เกาะกำนั้นต้องเหมาเรือหัวโทงออกไป ส่วนเกาะพยามนั้นมีเรือโดยสารไปตลอดวัน ไปขึ้นที่ท่าเรือเมืองระนองนั้นแหละ ซึ่งเอาไว้ใกล้ๆ ช่วงฤดูเที่ยวทะเล ผมจะเอามาเล่ารายละเอียดให้ฟังอีกที คราวนี้ผมอยากมาเน้นภาคป่าเขาและน้ำตกของระนองมากกว่า เพราะยังเป็นช่วงฝน

ผมว่าระนองนั้นเป็นเมืองที่น่าเที่ยวมาก หลวมๆ ค่าครองชีพไม่แพง โดยเฉพาะถ้าเลือกมาวันธรรมดา ที่พักก็ลดราคา ที่เที่ยวต่างๆ คนก็ไม่มาก เดินเล่นในเมืองได้สบายๆ ในตัวเมืองระนองเป็นเมืองเล็กๆ เดินเล่นนิดเดียวก็ทั่วแล้ว ผมชอบตลาดเทศบาลระนองมาก เช้าตื่นไปใส่บาตรแล้วเดินเล่นตลาดสดที่อุดมทั้งปลาและผักหญ้า บรรยากาศเหมือนไปเดินตลาดในพม่า เพราะคนขายทุกร้านเป็นพม่าหมด เจ้าของก็มีทั้งคนไทยบ้าง พม่าบ้าง พูดภาษาพม่ากันแทบทั้งตลาด ในเมืองเขามีย่านตึกเก่าแบบชิโนโปรตุกีส ตกทอดมาแต่ครั้งสมัยแร่รุ่งเรือง เดี๋ยวนี้เขาทาสีสันใหม่ ดัดแปลงเป็นที่พักบ้าง ร้านกาแฟบ้าง ก็ดูเก๋ดี

แต่ก่อนในตัวเมืองพอเย็นย่ำก็เหงามาก แต่เดี๋ยวนี้มีฝรั่งนักท่องเที่ยวมาเดินกันพอหนาตาบ้างแล้ว ฝรั่งนี่จะบุกเบิกแหล่งท่องเที่ยวประเภทธรรมชาติ สงบๆ อารมณ์สบายๆ ซึ่งระนองยังเป็นอยู่ ฝรั่งบางคนมารอลงเรือไปเกาะพยาม ก็มานอนในเมืองเสียก่อนแบบนี้ก็มี จะไปหาโรงกินดื่มติ๊ดชึ่งในระนองนั้นพอมีบ้างแต่ไม่มาก อีกอย่างที่คนมาเที่ยวระนองแล้วนอนในตัวเมืองมักไม่พลาดคือการไปกินอาหารทะเลที่ปากน้ำระนอง ช่วงโพล้เพล้จะเห็นเรือหางยาวลำเล็กๆ วิ่งขวักไขว่ราวมอเตอร์ไซค์รับจ้าง แต่ผมกลับชอบกินข้าวแกงปักษ์ใต้สไตล์ระนอง ทั้งอร่อยและไม่แพงมากกว่า

เอ่ยถึงระนองคงนึกถึงน้ำพุร้อน ซึ่งกลายเป็นสัญลักษณ์ไปแล้ว แต่ถ้ามีโอกาสไปช่วงเช้าๆ ให้แดดเช้ามันล้อกับไอน้ำร้อนที่กรุ่นออกมา สวยชะมัดยาด นอกนั้นในตัวเมืองเขาก็มีวัด มีวังรัตนรังสรรค์ที่จำลองมาสร้างใหม่ อยู่ใกล้ๆ ตลาด จะยืมจักรยานโรงแรมที่ไปพักปั่นเที่ยวก็ได้ หรือจะเดินเล่นก็เพลินใจดี หิวก็แวะชิมโรตีแกล้มชาชักให้ครึ้มอารมณ์ ดูจะเข้าท่า

มาถึงอารมณ์น้ำตกที่ระนองที่ผมอยากชวนให้ไปเที่ยว ไล่มาตั้งแต่ น้ำตกปุญญบาล น้ำตกนี้ขึ้นอยู่กับอุทยานฯกระบุรี อยู่ริมถนนหมายเลย 4 ถ้าเรามาช่วงเที่ยวทะเลจะเห็นน้ำตกนี้กิ๊กก๊อกมาก น้ำกะริบกะร่อย บางคนไม่แวะก็มี แต่มาหน้าฝนสิครับ ใครไม่แวะนี่พลาดอย่างแรง น้ำตกสูงใหญ่มาก จะมีพวกดอกเปราะหอมออกดอกตามพื้นทำให้น้ำตกมีสีสันขึ้นอีกหน่อย ใกล้ๆ กันเป็นอุทยานแห่งชาติกระบุรี ไม่ต้องเข้าไปครับ เสียค่าธรรมเนียมเปล่าๆ ไม่มีอะไรดูด้วย ผมเสียค่าโง่มาแล้ว เพราะอยากจะไปดูป่าชายเลนในทะเลอันดามัน ชิชะ สวยสู้ขึ้นมาดูบนยอดเขาฝาชีก็ไม่ได้ บนนั้นไม่เสียเงินด้วย

น้ำตกที่ไม่ควรพลาดอีกแห่งคือ น้ำตกหงาว น้ำตกนี้ในสายตาผมยิ่งใหญ่มาก น้ำตกตกลงมาจากยอดเขาสูง มองเห็นได้จากไกลๆ แม้แต่อยู่กลางทะเลมองมาทางปากน้ำระนองยังเห็นสายน้ำตกหงาวตระหง่านพาดภูเขาสูง ยิ่งเข้าไปใกล้ไม่มีทางเห็นน้ำตกหงาวทั้งสาย จะมีชั้นเหลี่ยมบังเห็นแต่ชั้นล่าง น้ำตกหงาวนี้อยู่ในอุทยานแห่งชาติน้ำตกหงาว ผมเคยไปกางเต็นท์นอนมาแล้ว เย็นสบาย ร่มรื่น ซ้ำยังใกล้ตัวเมืองด้วย เหงาๆ ก็ขับรถมาเที่ยวในเมือง

ตรงข้ามเป็นภูเขาหญ้า แต่จริงๆ เป็นสนามกว้างใหญ่ มีเนินเขาเตี้ยๆ มีแต่หญ้าขึ้นเต็มไปหมด ไม่รู้เขาเรียกหญ้าอะไร แต่มันไม่สูง หน้าฝนนี่เขียวสวยเลย พอหน้าหนาวจะออกเหลืองทองอร่าม เข้าใจว่านี่น่าจะเป็นสวนสาธารณะของเมืองระนองเพราะเห็นคนไปขับรถเล่น ถ้าผมอยู่แถวนั้นคงได้ที่ปั่นจักรยานกันสนุก แต่ที่แน่ๆ ถ้ามายืนที่ภูเขาหญ้า จะเห็นน้ำตกหงาวได้ครบสาย

จริงๆ ตรงบ้านหงาวนี้จะมีทางเข้าศูนย์วิจัยป่าชายเลนระนอง ซึ่งเป็นพื้นที่ชีวมลฑล มีทางเดินดูป่าเลน แต่ตอนนั้นผมไปดูนกชายเลน อย่างกระเต็นแดง ฯลฯ ใกล้กันยังมีทางแยกไปที่ทำการอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะระนองได้ด้วย แต่ไม่มีอะไรให้เที่ยวชม เป็นที่ทำการเฉยๆ

ลงใต้ไปเลยแยกราชกรูด (ทางแยกไปพะโต๊ะ) ไม่ไกลจากแยกจะมีป้ายเขียนบอกไปน้ำตกโตนเพชร เข้าไปตามทางจนสุดจะเป็นบ้านชาวบ้าน น้ำตกนี้ต้องเดินเท้าเข้าไปครับ ราวๆ กิโลกว่าๆ ได้ บางช่วงมีเดินขึ้นเนินบ้าง ไม่มีคนนำทางให้ แต่เขามีทางเดินครับ เดินกันเองก็ได้ ระวังทากหน่อยก็แล้วกัน น้ำตกเป็นแบบบ้านๆ ดิบๆ สวย สงบ เหมาะสำหรับคนชอบนอนป่า ที่นี่น่าพักแรมมาก

ไปเกือบสุดเมืองระนองเขตสุขสำราญ มีเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองนาคา ที่นี่เดิมขึ้นชื่อเรื่องพลับพลึงธารในคลองนาคา ที่ออกดอกขาวโพลนทั้งลำน้ำ แต่เห็นว่ามีการขุดลอกคลอง เลยทำให้พลับพลึงธารร่อยหรอลงไปมาก ที่เหลืออยู่ก็ไม่มาก รูปที่เอามาประกอบเป็นในอดีตที่ชมรมท่องเที่ยวคลองนาคาเขาถ่ายภาพไว้ แต่ที่เขตฯคลองนาคานี้ เป็นจุดเริ่มเดินเท้าไปน้ำตกพันเมตร ของบรรดาขาเดินป่าทั้งหลายมาช้านาน ใครไม่ใช่คนเดินป่าก็ฟังไว้เฉยๆ ครับ ไม่ต้องไปเดินกับเขาหรอก มันเหนื่อย...!

จริงๆ ระนองยังมียิบย่อยที่เป็นอารมณ์ฝั่งป่าอีกมาก หากแต่อารมณ์ป่าที่เต็มอิ่ม ต้องเป็นช่วงมิถุนายน-ตุลาคม ไปช่วงนี้จะสัมผัสอารมณ์ของป่าสมบูรณ์ได้โดยไม่ต้องบรรยาย เพราะธรรมชาติมันบรรยายตัวเองอยู่แล้ว (สอบถามทุกสิ่งอย่างในการท่องเที่ยวระนองที่ ททท.สำนักงานชุมพร(ชุมพร-ระนอง) โทร.0 7750 1831-2)

ให้อิ่มกับอารมณ์ป่า โอกาสหน้าจะมาเล่าถึงอารมณ์ทะเลของระนองกัน เมืองนี้เป็นเมืองเล็กๆ แต่มีอะไรที่น่าสนใจ ไม่ได้เล็กตามขนาดเมือง ออกไปดูเมืองไทยแล้วจะรู้ว่าเมืองไหนๆ ก็น่ารัก