ป่าเสม็ดที่เหลือ

ป่าเสม็ดที่เหลือ

ฤดูกาลผลไม้อย่างนี้ หลายๆ คนคงนึกถึงภาคตะวันออกซึ่งเป็นแหล่งผลิตผลไม้หลักของประเทศ

ผลไม้เด่นๆ ที่ออกสู่ตลาดแล้วไม่ว่าจะเป็น เงาะหวานกรุบกรอบ หรือทุเรียนเนื้อสีเหลืองหวานหอม แต่มีหนามแหลมคมปกป้องไว้ และอีกไม่นาน มังคุด หรือราชินีของผลไม้ก็พร้อมให้นักชิมได้ลิ้มรสแบบหวานอมเปรี้ยวให้ได้ละมุนลิ้นกัน ผลไม้เหล่านี้แม้ไม่ได้มีถิ่นกำเนิดอยู่ที่นี่โดยตรง แต่ก็สามารถปลูกและเจริญเติบโตจนกลายเป็นพืชเศรษฐกิจที่สร้างรายได้ให้กับเจ้าของสวนเป็นอย่างดี


นอกจากสวนผลไม้แล้ว ที่ อ.แกลง จ.ระยอง ยังมี “สวนพฤกษศาสตร์จังหวัดระยอง” ซึ่งเป็นที่รวบรวมพันธุ์ไม้น้อยใหญ่ไว้กว่า 400 ชนิด เป็นแหล่งเรียนรู้ทางธรรมชาติที่สำคัญแห่งหนึ่งของประเทศ โดยมีลักษณะของภูมิประเทศแบบที่ลุ่มหลังชายหาด ประกอบด้วยสังคมกกหญ้า สังคมเสม็ด

นอกจากนี้ยังเป็นป่าดิบแล้งที่สมบูรณ์มาก และมีเหลืออยู่น้อยมากในภาคนี้ ท่ามกลางการขยายตัวของอุตสาหกรรมปิโตรเคมีและการท่องเที่ยว


บึงน้ำขนาดใหญ่เป็นองค์ประกอบที่ทำให้ระบบนิเวศน์ที่นี่มีลักษณะเฉพาะและน่าสนใจ เกาะแก่งที่เห็นอยู่นั้นบางแห่งก็ไม่ใช่แผ่นดินเหมือนที่เราเคยเห็น แต่จะเป็นกอของหญ้าหนังหมาที่กองทับถมกันจนเป็นที่อยู่ของกล้วยไม้ซึ่งจะออกดอกในช่วงปลายของฤดูหนาว ลึกเข้าไปมีป่าเสม็ดดึกดำบรรพ์ พืชสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบก สามารถเจริญเติบโตได้ทั้งพื้นที่น้ำท่วมถึง หรือที่แห้งยามเมื่อน้ำลดลง มีลำต้นสีอ่อนและเปลือกคล้ายกับกระดาษที่กำลังหลุดร่อนห่อหุ้มเอาไว้


ไม่รู้ว่าระบบนิเวศน์แบบนี้จะอยู่กับเราได้อีกนานแค่ไหนท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเช่นทุกวันนี้