ฟัน'สมศักดิ์'ยึดบ้าน 16 ล้าน ตกเป็นของแผ่นดิน

ที่ศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง ถ.แจ้งวัฒนะ นายชาติชาย อัครวิบูลย์ รองประธานศาลฎีกา ผู้พิพากษาเจ้าของสำนวน พร้อมองค์คณะ 9 คน อ่านคำพิพากษาคดีหมายเลขดำ อม.74/2558 ที่อัยการสูงสุด (อสส.) ยื่นคำร้อง ขอให้ศาลมีคำสั่งริบทรัพย์ บ้านเลขที่ 5/5 ต.ไผ่จำศีล อ.วิเศษชัยชาญ จ.อ่างทอง มูลค่า 16 ล้านบาทของนายสมศักดิ์ ปริศนานันทกุล หรือเสี่ยตือ อดีต รมว.ศึกษาธิการและอดีต ส.ส.บัญชีรายชื่อ พรรคชาติไทยพัฒนา ผู้ถูกกล่าวหา ให้ตกเป็นของแผ่นดิน กรณีสืบเนื่องจาก คณะกรรมการป้องกันและปราบการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.) มีมติเสียงข้างมาก เมื่อวันที่ 28 พ.ค.58 ชี้มูลความผิด จากการไต่สวนกรณีการร่ำรวยผิดปกติของนายสมศักดิ์ ซึ่งจงใจยื่นบัญชีแสดงรายการทรัพย์สินและหนี้สินด้วยข้อความอันเป็นเท็จ หรือปกปิดข้อเท็จจริง

โดยคำร้องอัยการสูงสุด ระบุพฤติการณ์สรุปว่า นายสมศักดิ์ อดีต ส.ส.บัญชีรายชื่อ พรรคชาติไทยพัฒนา ผู้ถูกกล่าวหา ได้รับโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งเป็น รมช.ศึกษาธิการ เมื่อวันที่ 14 พ.ย.40 โดยพ้นจากตำแหน่งดังกล่าวเมื่อวันที่ 9 ก.ค.42 และในวันเดียวกันนั้นได้รับโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งเป็น รมว.ศึกษาธิการ โดยพ้นจากตำแหน่งเมื่อวันที่ 5 ก.พ. 44 ซึ่งผู้ถูกกล่าวหา เริ่มก่อสร้างบ้านหลังดังกล่าว ตั้งแต่ เดือน ส.ค.41 โครงสร้างบ้านเสร็จ เดือน เม.ย.42 มีการก่อสร้างตกแต่งภายใน – ภายนอกอาคารเสร็จสมบูรณ์ปลายปี 2542 ซึ่งบ้านหลังดังกล่าว มีมูลค่า 16 ล้านบาทได้มาในระหว่างดำรงตำแหน่ง รมว.ศึกษาธิการ โดยเมื่อพิจารณารายได้และฐานะของผู้ถูกกล่าวหา ตามบัญชีรายการแสดงทรัพย์สินและหนี้สิน ที่ยื่นต่อ ป.ป.ช. กับแบบแสดงรายการภาษีเงินได้ที่ยื่นต่อกรมสรรพากรแล้ว ผู้ถูกกล่าวหาไม่มีรายได้เพียงพอที่จะมาก่อสร้างบ้านหลังดังกล่าว ถือว่าได้บ้านมาโดยร่ำรวยผิดปกติ จึงขอให้บ้านหลังดังกล่าวตกเป็นของแผ่นดิน

ขณะที่นายสมศักดิ์ ผู้ถูกกล่าวหา ยื่นคำคัดค้านอ้างข้อกฎหมายว่า คำร้องเคลือบคุม อัยการสูงสุดผู้ร้องไม่มีอำนาจยื่นคำร้อง คดีขาดอายุความ และโต้เถียงข้อเท็จจริงว่า โครงสร้างบ้านหลังดังกล่าวเสร็จตั้งแต่เดือนเม.ย. 2542 ก่อนที่จะได้รับโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งเป็นรมว.ศึกษาธิการ เงินที่ใช้เป็นเงินที่พรรคชาติไทยและผู้ที่เคารพนับถือให้การสนับสนุนในการลงสมัครรับเลือกตั้งส.ส.ระหว่างปี พ.ศ.2529-2539 ซึ่งตนเองมีเงินส่วนนี้เหลืออยู่ประมาณ 56 ล้านบาท

ทั้งนี้ศาลเริ่มการไต่สวนคดีดีงกล่าว เมื่อวันที่ 13 ก.ค.59 ซึ่งอัยการผู้ร้อง และนายสมศักดิ์ ผู้ถูกกล่าวหา มีพยานรวม 14 ปาก โดยศาลดำเนินกระบวนพิจารณาเสร็จวันที่ 14 ก.ย.59

ทั้งนี้ องค์คณะฯ พิจารณาพยานหลักฐานแล้ว เห็นว่า การดำเนินคดีของศาลฎีกาฯ ใช้ระบบการไต่สวน ศาลมีหน้าที่ตรวจคำร้อง หากผู้ถูกกล่าวหาไม่เข้าใจข้อหาอาจแถลงให้ศาลสั่งผู้ร้องชี้แจงเพิ่มเติมได้ เมื่อศาลมีคำสั่งรับคำร้องนั้นไว้พิจารณาคดีจึงไม่มีประเด็นเรื่องคำร้องเคลือบคุมให้ต้องวินิจฉัย ซึ่งคดีกล่าวหาว่าร่ำรวยผิดปกติเป็นปัญหาเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดีของประชาชน ไม่ใช่เป็นผลที่เกิดจากการก่อหนี้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ การยื่นคำร้องขอให้ทรัพย์สินตกเป็นของแผ่นดินจึงไม่มีอายุความ

ส่วนประเด็นปัญหาข้อเท็จจริงนั้น พยานหลักฐานของนายสมศักดิ์ ผู้ถูกกล่าวหาขัดแย้งกันเอง และขัดแย้งกับที่พยานเคยให้การต่อ ป.ป.ช. จึงไม่มีน้ำหนักให้รับฟัง

ส่วนที่อ้างว่าได้บ้านมาก่อนการดำรงตำแหน่ง รมว.ศึกษาธิการ ข้อเท็จจริงรับฟังได้ว่า การก่อสร้างบ้านได้ทำต่อเนื่องจนเสร็จสมบูรณ์เมื่อปลายปี 2542 ขณะที่ผู้ถูกกล่าวหาได้รับเลือกตั้งเป็นส.ส.ปี 2539 และพ้นจากตำแหน่ง รมว.ศึกษาธิการ เมื่อวันที่ 5 ก.พ.44 ซึ่งความหมายคำว่า “เจ้าหน้าที่ของรัฐ” และคำว่า “ผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง” ตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 มาตรา 4 หมายรวมถึงนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรี และส.ส. ดังนั้นตั้งแต่ที่ผู้ถูกกล่าวหาได้รับเลือกเป็น ส.ส.ปี พ.ศ.2539 จนพ้นจากตำแหน่ง รมว.ศึกษาธิการ ในวันที่ 5 ก.พ. 44 จึงมีสถานะเป็นผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองและเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐอย่างต่อเนื่องตลอดเวลา เมื่อผู้ถูกกล่าวหา ได้บ้านดังกล่าวมาระหว่างเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐ และไม่อาจนำสืบให้เห็นได้ว่าบ้านดังกล่าวได้มาโดยไม่ได้เกิดจากการร่ำรวยผิดปกติ จึงเป็นการได้มาซึ่งทรัพย์สินโดยมิชอบนั้น อีกทั้งยังขัดต่อความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดีของประชาชน ซึ่งตามพ.ร.บ.ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริตฯ ให้ศาลสั่งทรัพย์สินตกเป็นของแผ่นดินได้

องค์คณะฯ จึงมีมติเอกฉันท์ พิพากษาให้บ้านพักเลขที่ 5/5 ต.ไผ่จำศีล อ.วิเศษชัยชาญ จ.อ่างทอง มูลค่า 16 ล้านบาท ซึ่งปลูกอยู่บนที่ดินโฉนดเลขที่ 14360 ต.ไผ่จำศีล อ.วิเศษชัยชาญ เนื้อที่ 3 ไร่ 24.1 ตร.ว. ตกเป็นของแผ่นดิน

ภายหลังนายสมศักดิ์ อดีต รมว.ศึกษาธิการ ซึ่งวันนี้เดินทางมาฟังคำพิพากษา กล่าวเพียงสั้นๆ ว่า ยอมรับคำวินิจฉัยของศาลที่เป็นไปตามกติกาบ้านเมือง ซึ่งตนเป็นนักการเมืองต้องเคารพกติกา ส่วนคำวินิจฉัยของศาลผูกพันอนาคตทางการเมืองหรือไม่นั้น ก็ต้องเป็นไปตามกติกา ไม่มีปัญหาอะไร