"จะ4ปีแล้วนะ...ครับ..."

แม้จะเป็นจะเป็นคนเสิร์ตของวงดนตรีพังค์ก็ตาม แต่ด้วยสถานที่ที่จัดงานอย่างอนุสรณ์ 14 ต.ค. บวกกับเนื้อหาของเพลงที่ที่นำตัวละคนในการเมืองไทยมาร่าย มาบ่นตัดพ้อถึงสถานการณ์บ้านเมือง ด้วยความหยาบคายแบบตรงไปตรงมา สไตล์คนพังค์ พร้อมการเผารูปนายรัฐมนตรีที่ดุเดือดพล่าน จึงไม่แปลกที่เจ้าหน้าที่ตำรวจจะอยู่เฉยไม่ได้ ต้องรวบนักดนตรีไปในที่สุด และหาทางหยุดคอนเสิร์ตให้ได้

ตอนนี้ต่อให้สำรวจความเห็น หรือดูโพลหลายสำนัก ก็ยังคงมีความเห็นไม่ตรงกันว่าสรุปแล้วคนในสังคมเรายังคงชื่นชอบรัฐบาล คสช. หรือไม่ จะอ้างอิงคะแนนเลือกตั้งไม่ได้ เพราะติดโรคเลื่อนไปแล้ว 4 ครั้ง และมีทีท่าว่าจะเลื่อนไปอีกเป็นครั้งที่ 5 หลังศาลรัฐธรรมนูญรับวินิจฉัยกฎหมายลูกว่าด้วย ส.ส. แต่แค่ชื่อคอนเสิร์ตพังค์ครั้งนี้ แม้ไม่ได้มีคำไหนของลื่อที่สื่อถึงการเมือง แต่ก็ชวนฉุกคิดว่า จะครบ 4 ปีที่ผ่านมา ประเทศไทยได้อะไรมาบ้าง

เอาอย่างเรื่องปฏิรูป ที่พูดมาตั้งแต่ช่วงแรกๆที่มีรัฐบาล คสช. ถ้ายังจำกันได้ เราเคยมี สภาปฏิรูปแห่งชาติ (สปช.) ที่ทำหน้าที่ศึกษาแผนปฏิรูปประเทศ ก่อนจะถูกยุบ และตั้งเป็น สภาขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศ (สปท.) ที่เหมือนว่าจะมาสานต่อ แต่ก็ยังไม่พ้นการเสนอแผน จนมาถึงคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ ที่มีหน้าที่วางแผนและตัดสินใจ เพื่อสานต่อการปฏิรูป วนเวียนอยู่เกี่ยวกับเรื่องของแผนการไปเรื่อยๆตลอด 4 ปี 

จน "บวรศักดิ์ อุวรรณโณ" ประธานคณะกรรมการปฏิรูปประเทศด้านกฎหมาย ที่ร่วมงานกัน ยังบ่นท้อว่าเหนื่อย มองไม่เห็นเลยว่าการปฏิรูปจะจบยังไง?

จวบจนตอนนี้เราก็ยังไม่รู้ว่า ยุทธศาสรต์ชาติ 20 ปีที่ว่า หน้าจาจะออกเป็นอย่างไร เพราะยังวนเวียนอยู่กับการพิจารณาเป็นทอดๆ

เอาเป็นว่าเพลงที่ท่านนายกฯ แต่งมาเนิ่นๆว่าจะทำตามสัญญา ขอเวลาอีกไม่นาน แต่ระยะเวลาที่อยู่ในตำแหน่งนั้นพอๆกับหลักสูตรป.ตรี ของเด็กมหาวิทยาลัย ไม่ว่าใครจะคิดว่านานหรือไม่ แต่ใครที่ตามการเมืองต่างก็ต้องมีคิดกันบ้างแหล่ะ “จะ4ปีแล้วนะ...”

โดย... กลิ่นมังกร