สวัสดีปีใหม่

ขณะที่แฟนๆ กรุงเทพธุรกิจ อ่านคอลัมน์นี้ไม่ว่า จะอยู่ ณ แห่งหนใด วันนี้ ผมได้กลับมาอยู่ท่ามกลางอ้อมกอดของแม่ และครอบครัว พร้อมความทรงจำวัยเยาว์แจ่มบรรเจิดขึ้นมาอีกครา

สงกรานต์ อาจจะเป็นเพียงหนึ่งในหลายๆ เทศกาล ที่ผู้คนชักชวนกันกลับภูมิลำเนา เพื่ออยู่พร้อมหน้าพร้อมตาของญาติพี่น้อง แลผองเพื่อน

ลูกชาย ผมถามว่า ทำไมสงกรานต์ ถนนลงไปสู่ภาคใต้จึงมักไม่มีข่าวรถติดเหมือนสายเหนือ สายอีสาน

ลูกชายถามขณะรถเรากำลังแล่นไปตามถนนมิตรภาพ บนช่องทางพิเศษ ที่เจ้าหน้าที่เปิดระบายรถจาก กรมสุนัขทหาร ไปถึงเรือนจำคลองไผ่

ผมตอบลูกชายว่า คนอีสาน ปีใหม่ไม่กลับก็ไม่เป็นไร แต่สงกรานต์ ที่บ้านเรา จะมีงานบุญ นอกจากสรงน้ำตามประเพณีแล้ว ยังมีงานผ้าป่า งานประเพณีแต่โบร่ำโบราณ แต่ละหมู่บ้านก็แตกต่างกันไป

ปีนี้ คนเฒ่าคนแก่ที่หมู่บ้าน ของผมกำลังรื้อฟื้นงานบุญสมัยโบราณ มาสืบสานให้ลูกหลานเยาวชนซึมซับ มิให้เลือนหายไปตามกาลเวลา

ขณะผมกำลังเขียนคอลัมน์ เสียงลั่นฆ้องดังรัวมาจากวัด เป็นสัญญาณให้ชาวบ้านออกไป “โฮม”(ร่วม) เตรียมงานบุญวันพรุ่งนี้

งานบุญที่ลูกๆ หลานๆ จะจัดพิธีสำคัญเพื่อ “ผู้สูงอายุของหมู่บ้าน”

สังคมเราทุกวันนี้ เรากำลังวิ่งแข่งกับเทคโนโลยีที่ล้ำสมัยไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่ยังมีคนอีกกลุ่มที่ยังคงความสำคัญไม่น้อยคือผู้สูงอายุ โดยเฉพาะปี 2562 เราจะมีผู้สูงอายุ 20% ของจำนวนประชากร เรากำลังจะก้าวสู่สังคมผู้สูงอายุเต็มรูปแบบ

ผมใครอยากจะถือโอกาสนี้ชักชวนแฟนๆ กรุงเทพธุรกิจ ได้พิจารณาไปพร้อมๆ ผมว่า เราจะก้าวไปข้างหน้าและต้องไม่ลืมคนข้างหลัง

สำหรับผม อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของแม่ มันสร้างพลังให้ผมก้าวฟันฝ่าไปในวันข้างหน้า ผมเชื่อเหลือเกินว่า คุณผู้อ่านก็คิดไม่ต่างกัน