โลกร้อน-น้ำแข็งละลาย ภัยร้ายหมีขั้วโลกอดอยากตาย ภายในปี 2593

สำนักข่าวบีบีซี รายงานว่า อลิซา และทีมงานปฏิบัติการสำรวจติดตามหมีขาวเพื่อคอยดูแลความปลอดภัยได้ทำงานอยู่ในแถบทะเลอาร์กติก ห่างจากเขตเชอร์ชิลล์ เมืองมานิโตบา ประเทศแคนาดา ซึ่งเชอร์ชิลล์ถูกขนานนามว่าเป็น 'เมืองหลวงแห่งหมีขาวของโลก'

ช่วงหน้าหนาวของอ่าวฮัดสัน เขตเชอร์ชิลล์ หมีมักจะใช้แผ่นน้ำแข็งเป็นที่ล่าแมวน้ำ แต่ฤดูไร้แผ่นน้ำแข็งนี้มันช่างยาวนาน ทำให้หมีขาวไม่สามารถออกล่าเหยื่อเป็นเวลานานมาก เมืองหลวงหมีขั้วโลกแห่งนี้กำลังร้อนมากเกินไปสำหรับเหล่าหมีขาวแล้ว

นักวิทยาศาสตร์ด้านการอนุรักษ์เผยว่า ภายในปี 2593 ความยาวของฤดูที่ไร้แผ่นน้ำแข็งอาจทำให้หมีขาวเกิดความอดอยากหิวโหย

ด้าน ดร.เฟลวิโอ เลห์เนอร์ จากพีบีไอ เผยว่า หมีต้องพึ่งพาไขมันแมวน้ำเป็นอาหาร แม่หมีที่มีลูก จำเป็นต้องบริโภคไขมันให้เพียงพอ

“หากออกไปหาอาหารไม่ได้ หมีจะกินอะไรก็ตามที่มันหาเจอในเมือง รวมถึงเบอร์รี ไข่ หนู และแม้แต่กวาง แต่ไม่มีสิ่งใดทดแทนไขมันของแมวน้ำได้” แม็กคอล กล่าว และเสริมว่า จำนวนหมีขาวในอ่าวฮัดสันลดลง 30% ในช่วง 30-40 ปีที่ผ่านมา เนื่องจากไม่มีแผ่นน้ำแข็งให้ลงไปหาอาหาร

ทั้งนี้ สภาพอากาศเปลี่ยนแปลงทำให้คน และหมีอยู่ใกล้ชิดกันมากขึ้น ซึ่งเพิ่มความเสี่ยงต่อทั้งสองฝ่าย โดยประชาชนในเมืองต้องมี ‘ถังขยะทนทานหมี’ และเมืองต้องจ้าง ‘ยามลาดตระเวนกันหมี’ คอยดูแลเด็กๆ ช่วงกิจกรรม trick-or-treat ในวันฮาโลวีนอีกด้วย และเป็นเรื่องปกติมากที่คนในเมืองจะไม่ล็อกประตูรถ เพื่อให้คนอื่นที่วิ่งหนีหมีมีที่หลบภัย

นอกจากนี้ ผลสำรวจธรณีวิทยาของสหรัฐ โดยใช้ข้อมูลจากดาวเทียมที่ติดตามปลอกคอหมีขั้วโลก 400 ตัวในอลาสกา พบว่า หมีขาวใช้เวลาบนบกเพิ่มมากขึ้นในช่วงสิบปีที่ผ่านมา

ดังนั้น ชะตากรรมฤดูแห่งแผ่นน้ำแข็ง และหมีขาวหลายร้อยตัวในอ่าวฮัดสัน เขตเชอร์ชิลล์ ขึ้นอยู่กับว่าทุกประเทศทั่วโลกสามารถลดการปล่อยมลพิษก๊าซเรือนกระจกได้มากเพียงใด

“การจัดตั้งอุทยานแห่งชาติไม่ได้แย่นัก แต่ไม่ได้ช่วยสัตว์มากเท่าไร หากระบบนิเวศน์เบื้องต้นเปลี่ยนไปเพราะสภาพอากาศเปลี่ยนแปลง นี่ไม่ใช่เรื่องที่ต้องแยกประเด็นออกจากกัน ถ้าคุณเป็นห่วงสัตว์เหล่านี้ ถ้าคุณอยากที่จะอนุรักษ์สัตว์ไว้ คุณต้องสนใจสภาพอากาศเปลี่ยนแปลงเสียก่อน” ดร.เลห์เนอร์ กล่าว

 

 

พิสูจน์อักษร....สุรีย์  ศิลาวงษ์