เกาะพยาม...ที่เพียรตามหา

 

       ที่แน่ ๆ เคยมีคนบอกว่า ใครมา เกาะพยาม ช่วงโลว์ซีซั่นนั้น ถ้าไม่หลงรักสุดหัวใจ ก็อาจจะไม่อยากกลับมาที่เกาะพยามนี้อีกเลย แต่ไม่ต้องเชื่อคำพูดนี้ก็ได้ บอกแล้วว่าควรใช้วิจารณญาณ

          ต้นเดือนกันยายน ช่วงหน้าโลว์ซีซั่นของการท่องเที่ยวแทบทุกสถานที่ โดยเฉพาะทะเลฝั่งอันดามัน และที่เกาะพยาม ช่วงโลว์ซีซันสำหรับที่อื่น ๆ อาจพอมีนักท่องเที่ยวประปราย แต่ช่วงโลว์ที่นี่ จำนวนนักท่องเที่ยวไทย แทบจะนับได้ไม่เกินจำนวนนิ้วทั้งหมดที่มี นี่เฉพาะคนไทย แต่ก็มีชาวต่างชาติที่ไม่สนใจฤดูกาลมาปักหลักที่เกาะพยามอยู่เรื่อย ๆ ไม่ขาดสาย นี่คือข้อมูลจากเจ้าของที่พักบางแห่งที่นี่

     เกาะพยาม คือเกาะขนาดเล็กมาก ๆ เกาะหนึ่งในจังหวัดระนอง มีความกว้างเพียงระยะ 5 กิโลเมตร และความยาว 10 กิโลฯ เท่านั้นเอง สามารถขับมอเตอร์ไซค์เที่ยวรอบเกาะได้ในวันเดียว แต่ถ้าใครจะมาเกาะพยามแค่เพียงวันเดียวเราก็ขอแนะนำว่า...อย่ามาดีกว่า สถานที่บางแห่งนั้น ขนาดของพื้นที่ เทียบไม่ได้กับขนาดของการครอบครองพื้นที่...ในหัวใจ ไม่ว่าคุณจะรู้สึกอย่างไรกับพยามก็ตาม

    วันที่อากาศดี...ฟ้าใสทะเลสวย

ก่อนมาพยาม...

       น้องเจ้าของที่พักที่ชวนเรามา บอกว่า “พยามหน้าฝน ช่วงโลว์มันมีเสน่ห์ อากาศเย็น ๆ เขียวชุ่มฉ่ำ คนไม่เยอะ พี่ไปนั่งเขียนหนังสือได้สบาย ๆ” และเราก็เป็นโรคแพ้ความมีเสน่ห์ของหน้าฝน จะเป็นไรไปถ้าออกไปไหนไม่ได้ แล้วนอนเล่นอยู่ในบ้านพักริมทะเล มีทั้งเสียงคลื่น เสียงฝนเบา ๆ ขับกล่อม ฟังดูแล้วน่าจะดี แค่นี้การตกปากรับคำไปเยือนพยามในฤดูฝนพรำก็ไม่ได้ใช้เวลาคิดอะไรนานนัก เรื่องหาสถานที่เปลี่ยนบรรยากาศทำงานเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เราชอบมาก และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของการมาพยามที่เราก็ไม่ได้พยายามอะไรมากมาย

      ฝนตกแทบทุกวันในช่วงโลว์ซีซั่น

        แต่การมาพยามจริง ๆ สำหรับคนที่จะมาเที่ยว มาชิล หรือมาพัก ก่อนออกเดินทางลองมารู้จักพยามให้มากขึ้นสักนิดหนึ่งก็ดี เพราะนอกจากความคาดหวังที่อาจไม่เป็นดังหวังแล้ว บางทีเราว่าสำหรับบางคนอาจไม่เหมาะกับการมาที่เกาะพยามนี้ตั้งแต่แรกเลยก็เป็นได้ นั่นก็เพราะ ความเป็นธรรมชาติบนเกาะพยาม เหมาะสำหรับคนที่ต้องการมาใช้จ่ายวันเวลาในการอยู่ร่วมกับธรรมชาติ ในแบบธรรมชาติ ๆ โดยไม่เรียกร้องต้องการอะไรมากมายนัก

      บนเกาะพยามไม่มีร้านสะดวกซื้อที่เปิด 24 ชั่วโมง แต่ก็มีร้านค้าแบบชาวบ้าน ๆ ที่มีสินค้าท้องถิ่นในชุมชนปะปนกับสินค้าอื่น ๆ ไม่มีร้านกาแฟหรือชานมไข่มุกแบรนด์ดังที่คนเมืองนิยม แต่ก็มีร้านกาแฟของคนบนเกาะในสไตล์ coffee & bread craft ที่ดูจริงใจกับนักท่องเที่ยว

     ยำทะเลแซ่บมาก

      มีบ้านที่นำผลไม้ตามฤดูกาลมาวางขายในราคาย่อมเยา มีร้านข้าวแกง ร้านอาหารแบบท้องถิ่นทางใต้ มีขนมจีนน้ำยาที่กินพร้อมผักสมุนไพรและใบมะกอกได้อย่างเอร็ดอร่อย มีอาหารจากทะเลสด ๆ นำไปปรุง มีร้านส้มตำอร่อย ๆ แล้วก็ยังมีที่พักให้เลือกอีกมากมาย ในสไตล์กระท่อมริมหาด ที่ใกล้ชิดธรรมชาติ ไม่ได้มีเพียงรีสอร์ทหรูที่มักพานักท่องเที่ยวนั่งรถล้อใหญ่ ๆ ปุเลง ๆ ไปทั่วเกาะ จนถนนสายเล็ก ๆ รอบเกาะที่ไม่ค่อยจะดีนักเสื่อมสภาพทรุดโทรมลงไปอีก

        แกงเหลืองรสจัดจ้านแบบอาหารปักษ์ใต้

     

          ขนมจีนน้ำยา

      จริง ๆ แล้วเกาะพยามไม่ได้มีสิ่งอำนวยความสะดวกเพียบพร้อมเหมือนเกาะใหญ่บางแห่งที่มีครบทุกสิ่งเพื่อนักท่องเที่ยว แต่นี่ต่างหากที่คือเสน่ห์ของเกาะพยาม...พยามคือเกาะที่ควรมาอยู่จนคุ้นเคยเหมือนคนรู้จัก มากกว่าเกาะที่จะมาพักแล้วจากไป 

 

    กระท่อมวินเทจหลังเดียวบนเกาะ

พยายาม..อยู่กับพยาม

       เคยได้ยินมั้ย ที่ใครบางคนบอกว่า เวลาอยู่กับคนที่เราเข้ากันได้โดยไม่ต้องพยายามอะไรมาก น่าจะเป็นเรื่องที่ดี แต่การได้ใช้ความพยายามบ้างสักเล็กน้อยเพื่อจะให้เข้ากันได้กับคนที่เรารัก ก็ไม่ใช่เรื่องแย่...พยามก็เช่นกัน สำหรับเรา ชั่วโมงแรก ๆ ที่มาถึงเกาะ ยอมรับว่ายังต้องปรับตัว เรื่องแรกคือก่อนอื่นต้องหาร้านเช่ามอเตอร์ไซค์เพื่อขับไปยังที่พักด้วยตัวเอง ได้ยินแบบนี้คนที่ยังไม่เคยแว้นด้วยตัวเองมาก่อนก็อาจยอมแพ้แล้ว อีกวิธีที่ไม่ยากคือ เตรียมชวนคนขี่มอเตอร์ไซค์ได้มาด้วยตั้งแต่แรก กรณีที่สองคือหากที่พักไม่ไกลจากท่าเรือมากก็สามารถเดินได้ กรณีที่สามใช้บริการแกรบไบค์ประจำเกาะ

     วันต่อ ๆ มา เรื่องขี่มอเตอร์ไซค์ก็ง่ายขึ้น แต่ที่ยากกว่าคือ การต้องรอช่วงเวลาให้ฝนหยุด จะได้ขี่ออกไปหาอาหารกิน ความรู้สึกคล้าย ๆ ติดเกาะเล็กน้อย ในคืนที่มีพายุเข้า และรุ่งเช้าฝนก็ยังไม่หยุดตกไปจนสาย ๆ บ่าย ๆ หยุด ๆ ตก ๆ ตลอดเวลา เป็นแบบนี้อยู่ติด ๆ กันราว 3-4 วัน เรายังโชคดีที่ซื้อขนม อาหาร และผลไม้มาตุนไว้บ้าง และการที่ไม่ได้ออกไปไหนนอกจากนั่งมองทะเลจากระเบียงบ้านนั้น วันสองวันแรกก็ยังสวยงาม โรแมนติก แต่ปัญหาก็มาพร้อมกับความหิวและความอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างนั่นแหละ ทันทีที่ฝนทำท่าจะหยุด จึงสมควรแก่การรีบคว้ากุญแจมอเตอร์ไซค์แว้นออกไปสำรวจเกาะในมุมอื่น ๆ และหาเสบียงมาตุนไว้อีกสักเล็กน้อย

         ชาวประมงออกหาปลา

       นอกจากชายหาดที่สงบ ไม่พลุกพล่านไปด้วยทั้งนักท่องเที่ยวและกิจกรรมต่าง ๆ มากมาย ที่มีในแทบทุกชายหาด ความงามของเกาะพยามคือทัศนียภาพที่มองเห็นภูเขาไกลออกไปลิบ ๆ ยามฝนมาละอองหมอกจะปกคลุมดูเผิน ๆ คล้ายภูเขาไฟฟูจิเลยล่ะ หาดทรายละเอียดเนียนเรียบเดินได้นุ่มเท้า คนบนเกาะบอกว่าถ้าหน้าไฮฯ จะสวยกว่านี้อีกมาก โดยเฉพาะฝั่งอ่าวใหญ่ที่ต้องขับมอเตอร์ไซค์ข้ามเขาขึ้นไปเล็กน้อย

         อ่าวใหญ่

       ส่วน หาดเขาควาย ที่มีจุดชมวิว และหินที่ทะลุขึ้นมาเป็นรูปหัวใจ แม้จะเป็นจุดที่คนมองว่าสวยที่สุดบนเกาะ แต่ในยามหน้าฝนที่ถนนลูกรังบางช่วงไม่เคยแห้ง และทางชันเป็นบางช่วง คนที่ยังขับมอเตอร์ไซค์ได้ไม่ค่อยแข็งนักจึงไม่ควรเสี่ยงข้ามไป มีอีกหลายอย่างทีเดียวที่ต้องรอให้ถึงหน้าไฮฯ ถึงจะทำได้ ยกเว้น การอยู่นิ่ง ๆ ให้ชีวิตที่เคยวิ่ง ๆ ๆ ได้พักบ้าง นั่งมองทะเลที่เดี๋ยวก็มีฝนมา เดี๋ยวก็มีเรือมาจอดเพราะออกทะเลไม่ได้ ให้อาหารหมาที่พากันมาหาอยู่บ่อย ๆ นาน ๆ ทีก็มีนกเงือกบินผ่านให้ตื่นเต้นเล่น  นับ ๆ ดูก็มีอีกตั้งหลายอย่างที่สามารถทำให้มีความสุขได้บนเกาะพยาม โดยไม่ต้องรอให้ถึงหน้าไฮฯ

 บ๊ายบายเกาะพยาม

     เจ็ดวัน เจ็ดคืน ผ่านไปไวกว่าที่คิด หลังจากนั่ง ๆ นอน ๆ เดิน ๆ และได้ทำสิ่งที่ไม่ค่อยได้ทำ นั่นก็คือการชำระล้างบางสิ่งในหัวใจให้ลอยออกไปในทะเล ซึ่งถือเป็นเรื่องดีมาก ๆ ในรอบหลายปี ที่ผ่านมา แนะนำเลยว่า สักครั้งหนึ่งที่การเดินทางหรือท่องเที่ยว สิ่งที่หลายคนมองหา อาจเป็นอาหารอร่อย ที่พักดี ๆ สถานที่สวยงาม และความสะดวกสบายที่เพียบพร้อม อาจไม่ใช่สิ่เหล่านี้ที่เราจะมองหาจากทุกทริปหรือทุกที่ของการเดินทาง มันอาจจะมีสักครั้ง ที่เราไม่อยากเปิดแอพเพื่อไล่หาร้านอาหารดี ๆ อร่อย ๆ ไม่อยากใช้บริการร้านสะดวกซื้อที่นึกจะไปตอนไหนเวลาใดก็ได้ และเมื่อตัดความเคยชินอะไรบางอย่างออกไปได้บ้างในระหว่างการอยู่บนเกาะ มันจะทำให้รู้สึกเหมือนได้ชัยชนะเล็ก ๆ ที่มีค่าต่อจิตใจ

      เวิ้งหาดแม่ม่าย

      วันสุดท้าย เราขับมอเตอร์ไซค์มาคืนที่ร้านที่เช่ามาเมื่อวันแรก น้ำมันที่เติมไว้ก็ยังไม่ลดลงไปมาก “แต่การมีมอเตอร์ไซค์มันก็อุ่นใจ เพราะเวลาจะไปไหนเราก็ใช้มันได้สะดวกกว่า” คนที่ไปเกาะพยามบ่อย ๆ บอกอย่างนั้น แม้ช่วงวันท้าย ๆ เราก็เริ่มพึ่งพาขาตัวเองเดินไปไหนใกล้ ๆ ดูบ้าง แต่การมีรถมันก็ทำให้ไปไหนได้คล่องตัวขึ้น และการขี่มอเตอร์ไซค์บนเกาะก็ไม่ยากอย่างที่คิด

     เรือเร็วที่จองไว้ออกตรงเวลาแม้ผู้โดยสารจะไม่เต็มลำ มีคนกลับเข้าฝั่งวันเดียวกับเราในวันที่ฝนขาดเม็ดลงพอดี เราได้เจอกับคนขับรถแท็กซี่ที่เหมาไปสนามบินคนเดียวกับตอนขามา คนที่เราเคยถามเขาว่า เกาะพยามนี่เป็นยังไงบ้าง และเขาตอบว่า ก็ต้องพยามตามชื่อนั่นแหละครับ...

       ตอนนี้เชื่อแล้วว่าจริง...

       ฝนตกลงมาอีกครั้งในเมืองฝนแปดแดดสี่ ระหว่างทางไปสนามบิน ความชุ่มฉ่ำยังคงทักทายมาส่งท้ายเรา ถามว่ายังอยากกลับมาเกาะพยามอีกครั้งไหม ฉันก็ตอบตัวเองกลับไปว่า...มาสิ เพราะครั้งนี้เจ็ดวันผ่านไป ฉันยังไม่ใช้ความพยายามขับมอเตอร์ไซค์ได้ทั่วเกาะเลย...