เรื่องเล่าจากสนามหลวง 26 ตุลา น้ำตานองแผ่นดิน

แม้เวลาจะผ่านไปปีหนึ่งแล้ว คนไทยหลายคนทำใจได้กับการสวรรคตของในหลวง รัชกาลที่ ๙ ทุกคนต่างดำเนินชีวิตอย่างปกติยึดตามคำสอนของพ่อ แต่พอใกล้พระราชพิธีฯ ทุกคนยอมอดหลับอดนอน ตากแดดตากฝน หลายต่อหลายวันเพื่อต่อแถวเข้าสู่พื้นที่โดยรอบพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพ

แสนชีวิตได้มารวมตัวกัน ณ ท้องสนามหลวง เพื่อบุคคลเพียง 1 เดียว เสียงกรับดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าริ้วขบวนที่ 1 ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว แม้ได้ยินเสียงเพียงแค่เสียงเพลงพญาโศกลอยลม น้ำตาที่เคยแห้งเหือดไปกลับไหลรินอีกครั้ง ยิ่งเห็นพระมหาพิชัยราชรถเคลื่อนผ่านหน้าไปใจมันหายอย่างบอกไม่ถูก ได้แต่บอกตัวเองว่านี่คือ “ช่วงเวลาสุดท้าย” จริงๆแล้วสินะ ถึงแม้พระองค์ได้เสด็จสู่สวรรคาลัยแล้วแต่จะยังคงสถิตฝังแน่นในใจไปสิ้นกาลนาน