เรื่อง คุณภาพ ล้วนๆ สู่ความสำเร็จของทุกองค์กร | ผู้นำยุคสุดท้าย

เรื่อง คุณภาพ ล้วนๆ สู่ความสำเร็จของทุกองค์กร | ผู้นำยุคสุดท้าย

ว่ากันว่า ความสำเร็จขององค์กรใดๆ อยู่กับ “คุณภาพผู้นำ” และ “คุณภาพของการบริหารจัดการ” เป็นสำคัญ แต่วันนี้ผมขอเพิ่มอีกหนึ่ง “ปัจจัยแห่งความสำเร็จ” ก็คือ “คุณภาพของผู้ปฏิบัติงานและทีมงาน”

เพราะผมจำได้แม่นเลยว่า เมื่อครั้งที่ศึกษาเรียนรู้ถึงวิธีการสร้าง “คุณภาพคน-คุณภาพงาน” โดยศึกษาถึงแนวความคิดในเรื่องของการบริหารจัดการคุณภาพ “การบริหารคุณภาพทั่วทั้งองค์กร” (Total Quality Management : TQM)  ซึ่งเป็นหลักการพื้นฐานของ “มาตรฐานการจัดการคุณภาพ” ระดับสากล เช่น ISO9001 และ ISO อื่นๆ อีก เป็นต้น

โดยได้พูดถึงความสำคัญของ “การทำให้ทุกคนในองค์กรมีส่วนร่วมในการสร้างคุณภาพ”

เหตุที่ทุกผู้คนต้องมี “คุณภาพ” (Quality) ก็เนื่องมาจากภาวะกดดันอย่างน้อย 4 ประการ อันได้แก่ (1) ลูกค้า (2) คู่แข่ง/การแข่งขัน (3) การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีและสังคม และ (4) วิกฤติการณ์ต่างๆ ด้วยเหตุดังกล่าว

จึงทำให้ “คุณภาพ” เป็นตัวตัดสินถึง “ความก้าวหน้าในอาชีพการงาน (ส่วนบุคคล)” และ “ความอยู่รอดและเติบโตของกิจการ (องค์กร)”

วันนี้ ผมขอยกเอา “การประกวดวงดนตรีลูกทุ่งแห่งประเทศไทย” (ลูกทุ่งเมืองน้ำดำ) ครั้งที่ 5 เป็นกรณีศึกษา โดยส่วนตัวผมแล้ว ไม่ว่า องค์กร สมาคม สถาบัน มูลนิธิและหรือกิจกรรมใดๆ ที่มีชื่อหน่วยงานปิดท้ายด้วยคำว่า “…แห่งประเทศไทย” หรือ “...แห่งชาติ”  ล้วนแต่มีระดับความสำคัญมากกว่าปกติ ซึ่งปัจจุบันจะจดทะเบียนชื่อหน่วยงานหรือองค์กรที่ปิดท้ายด้วย “แห่งชาติ - แห่งประเทศไทย” ก็ยากมาก

ผมนึกไม่ถึงเลยว่า จังหวัดกาฬสินธุ์ (โดยมหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์) จะเป็นเจ้าภาพในการจัด “งานประกวดวงดนตรีลูกทุ่งแห่งประเทศไทย” (ลูกทุ่งเมืองน้ำดำ) ติดต่อกันมาเป็นครั้งที่ 5 แล้ว ซึ่งจัดได้ยิ่งใหญ่มาก

การประกวดวงดนตรีลูกทุ่งแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 5 นี้ จัดขึ้นที่ “มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์” เมื่อวันที่ 9 กันยายน 2568 อันเป็นการฉลองวันครบรอบ 10 ปี ในการสถาปนา “มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์”

วัตถุประสงค์ของการประกวดวงดนตรีลูกทุ่งครั้งนี้ ก็คือ

(1) เพื่อเทิดพระเกียรติและแสดงความสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ที่ทรงมีต่อมหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์และการศึกษาไทย 

(2) เพื่อเป็นเวทีให้เยาวชนและนักเรียน นักศึกษา ได้แสดงความสามารถด้านศิลปะการแสดง ส่งเสริมและสนับสนุนให้เด็กและเยาวชนได้เข้าร่วมกิจกรรมนันทนาการในระดับประเทศ 

(3) เพื่อสนับสนุนยุทธศาสตร์ของมหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์ ในด้านการทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรม และเสริมสร้างคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของนักศึกษาและเยาวชนไทย เพราะ มกส. เป็นมหาวิทยาลัยเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น

การประกวดฯ ครั้งที่ 5 นี้ มีจำนวนวงดนตรีที่เข้าแข่งขัน 5 วง ได้แก่ (1) โรงเรียนศรีกระนวนวิทยาคม จ.ขอนแก่น (2) โรงเรียนหล่มเก่าพิทยาคม จ.เพชรบูรณ์ (3) วิทยาลัยนาฏศิลปกาฬสินธุ์ (4) โรงเรียนร่มเกล้า บุรีรัมย์ และ (5) โรงเรียนลำปลายมาศ จ.บุรีรัมย์

กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน ที่ตัดสินรางวัลชนะเลิศ พร้อมทั้งให้ข้อแนะนำอันเป็นประโยชน์ต่อทุกวงดนตรี ได้แก่ (1) นายสวัสดิ์ สารคาม (ครูสวัสดิ์ สารคาม) (2) นายบุญรอบ ศรีวิชัย (ครูเอกชัย ศรีวิชัย) และ(3) นายชุติเดช ทองอยู่ (ครูเทียม ชุติเดช)

ผลการตัดสิน ได้แก่ (1) รางวัลชนะเลิศ โรงเรียนหล่มเก่าพิทยาคม (2) รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1 วิทยาลัยนาฏศิลปกาฬสินธุ์ (3) รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 2 โรงเรียนศรีกระนวนวิทยาคม และ (4) รางวัลชมเชย 2 รางวัล โรงเรียนร่มเกล้า บุรีรัมย์ และโรงเรียนลำปลายมาศ

ที่ผมยกเอาการประกวดวงดนตรีลูกทุ่งครั้งนี้เป็นกรณีศึกษา ก็เพราะ ได้เห็นถึงการร่วมด้วยช่วยกันของนักเรียนนักศึกษาจำนวนมากในการปรับเปลี่ยนเวทีและเปลี่ยนฉากของแต่ละโรงเรียน ซึ่งต้องอาศัยการทำงานเป็นทีมและการเข้าจังหวะกันได้ของทุกคน

ที่วิ่งกันจัดฉาก ปรับเปลี่ยนฉาก จัดตั้งอุปกรณ์ไฟฟ้า ยกวัสดุอุปกรณ์ เข็นข้าวของเครื่องใช้ (ทั้งๆ ที่ปิดไฟมืดๆ) 

ผมได้เห็นความชุลมุนวุ่นวายของหลายสิบชีวิตที่ทำงานกันบนเวที แต่ไม่ติดขัดหรือสะดุดชะงักเลย ถ้าทีมงานไม่มี “คุณภาพ” บนเวทีก็คงเดินหรือวิ่งชนกันสับสนวุ่นวายไปหมด การที่จะเรียบร้อยโดยไม่มีสะดุด (เพราะมีการแบ่งหน้าที่กันทำอย่างชัดเจน) ก็คงเกิดขึ้นไม่ได้ ทุกโรงเรียน

(วงดนตรี) จะมีเวลาแสดงทั้งหมด 30 นาทีเท่านั้น ซึ่งรวมตั้งแต่เริ่มจัดฉาก เซ็ตเครื่องดนตรี จนร้องเพลง และแสดงประกอบเพลงจริง โดยผิดพลาดในขั้นตอนต่างๆ ไม่ได้เลย

สิ่งที่ “มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์” กำหนดเป็น “ข้อบังคับ” ในการสมัครเข้าแข่งขัน ก็คือ ต้องมี “โปงลาง” ทำให้วงดนตรีชื่อดังของโรงเรียนหลายแห่งทั้งในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัด ไม่สามารถสมัครเข้าประกวด

เพราะอาจเล่นโปงลางไม่ได้ หรือปรับเข้ากับเครื่องดนตรีสมัยใหม่ไม่ได้ (เรื่อง “โปงลาง” นี้ ถือเป็นเอกลักษณ์ของ “จังหวัดกาฬสินธุ์” จริงๆ)

ทั้งหมดทั้งปวงนี้ จึงเป็น “คุณภาพ” ของผู้ที่กำกับการแสดง กำกับการเปลี่ยนฉาก กำกับการร้องการแสดง และการเต้นรำที่ทำให้ทุกอย่างสอดประสานกันได้อย่างกลมกลืน รวมถึง “คุณภาพ” ของทุกคนที่อยู่ทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลังของเวทีประกวด ซึ่งถือเป็น “คุณภาพของทีมงาน” และ “คุณภาพของทุกคนที่มีส่วนร่วม”

ดังนั้น ผลสำเร็จตามเป้าหมายของงานใดๆ หรือโครงการใหญ่ๆ จึงเป็นเรื่องของ “คุณภาพ” ล้วนๆ เลย ครับผม !