‘ปูเป้ทำเอง’ ทำเองใช้เอง-ขายเอง สไตล์ ‘ออร์แกนิค’

ปูเป้ – สุพัตรา อุสาหะ เจ้าของเพจ ปูเป้ทำเอง Poopae Tam Ayng บอกว่า

“เริ่มจากการทำอะไรด้วยตัวเองมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ทำอย่างง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน ความจริงไม่ได้เริ่มจากการรักษ์สุขภาพหรือสนใจเรื่อง ออร์แกนิค  แต่เป็นเรื่องที่เราชอบจะทำเอง พอชอบก็รู้สึกว่าอันนี้อยากทำอันนั้นก็อยากลอง พอเราทำเองมาเรื่อย ๆ จนวันหนึ่งมาเข้ากระแสวิถีพึ่งพาตัวเอง นิยมเรื่องผลิตภัณฑ์ออร์แกนิค”

    ปูเป้ - สุพัตรา อุสาหะ

ปูเป้ พื้นเพเป็นชาวจังหวัดตาก เข้ากรุงมาเรียนรามฯ ระหว่างเรียนก็ทำงานหารายได้ส่งตัวเอง ดูเหมือนเป็นเรื่องเล่าทั่ว ๆ ไปของเด็กสาวที่เดินทางมาเมืองกรุงมุ่งสู่รั้วมหาวิทยาลัย แต่เรื่องราวของเธอสนุก และมีแง่มุมชวนคิด

“ตอนเด็ก ๆ เราชอบทำอะไรเองอยู่แล้วค่ะ ปลูกผัก เย็บผ้า พี่น้องที่โตมาด้วยกันก็ไม่ได้เป็นอย่างเป้นะคะ เป้เป็นเด็กเรียนดี ถือว่าดีนะคะเพราะเป็นเด็กสอบชิงทุนมาตลอด พอมากรุงเทพก็ไม่อยากเป็นภาระกับญาติ เพราะทุกคนเขาก็มีลูกมีหลาน เราค่อนข้างมั่นใจว่าดูแลตัวเองได้ ก็เลยมาเช่าคอนโดอยู่กับพี่สาว

ตั้งแต่เด็ก ๆ มาแล้วค่ะ ครูก็จะให้เราพูดหน้าชั้น หลังเคารพธงชาติเดี๋ยวเธอขึ้นไปพูดเรื่องนี้นะ... เป็นเด็กกิจกรรมด้วย เย็บปักก็เป็น ทำการบ้านเสร็จไปบ้านป้าห่อขนม เสร็จมานั่งปักผ้า ตอนเช้าไปช่วยย่าขายผักในตลาด อยู่โรงเรียนครูก็จะบอกให้เราไปทำโน่นทำนี่ วันสำคัญเราจะนั่งร้อยมาลัย บางทีมีงานก็จะส่งเราประกวดปักหมอน ช่วงพักเราก็จะไม่ค่อยมีชีวิตเหมือนเพื่อน แต่นั่นคือความชอบของเราที่ไม่รู้สึกอึดอัดหรือเบื่อหน่าย แต่คือความชอบ...”

    สอนทำสบู่โฮมเมด

ความชอบของปูเป้ กลายเป็นอาชีพที่สร้างรายได้ในเวลาต่อมา

“ความจริงเป้เรียนวิชาชีพน้อยนะคะ เรียนรามฯ จบบริหารธุรกิจ ด้านการท่องเที่ยวและการโรงแรม แต่ไม่เคยทำงานออฟฟิศเลย เราใช้สิ่งที่ทำมาตอนเด็ก ๆ ตั้งแต่งานเย็บปักหรือปลูกผัก ที่ตอนนี้เหมือนเป็นอาชีพของเรานั้นก็ไม่ได้เรียนมานะคะ สิ่งที่เรียนจริง ๆ คือ สบู่โฮมเมด และไปเรียน สักคิ้ว”

คนทำของใช้ของกินด้วยตัวเอง เผยว่า เพราะ “สบู่” มีสารเคมีที่เราไม่สามารถคำนวณได้ เธอจึงไปเรียนพื้นฐานการทำสบู่อย่างถูกวิธี คนทำสนุกคนใช้ก็ชอบ เชื่อมั่นว่าปลอดภัยไร้สารตกค้าง  ส่วนการ สักคิ้ว นั้นก็มีที่มาจากใคร ๆ ก็บอกว่าเธอแต่งหน้าเก่ง วันไหนเพื่อนออกงานก็อยากให้ ปูเป้ มาแต่งหน้าให้

      ทำผักผลไม้ดอง

“พอเรียนรามฯ พี่สาวชวนไปทำงานเป็นพนักงานเชียร์เบียร์ ที่ยุคนี้เรียกว่า “สาวเชียร์เบียร์” แต่ยุคก่อนไม่เหมือนยุคนี้นะคะ ต้องไปสอบสัมภาษณ์มา 50 คน รับ 5 คน ลงเขตนี้เขตนั้น ต้องอยู่ในชุดยูนิฟอร์ม และต้องยืนห่างจากลูกค้าอย่างน้อย 1 เมตร พอรินเบียร์เสร็จต้องถอยกลับไปยืนจุดเดิม ตอนนั้นรายได้เยอะอยู่ค่ะ ทำ 4-5 ชั่วโมง ได้เงินเดือนบวก “ค่าฝา” เป็นค่าคอมมิชชั่นอีกต่างหาก ตอนนั้นเราคิดว่ายังเรียนมหาลัยอยู่ได้เงินหมื่นกว่าบาทเลยหรือ นี่ไม่ได้ทำทุกวันนะคะ

นอกจากเชียร์เบียร์แล้วก็ไปขายขนมกับเพื่อน เดินหิ้วขายกันใน ม.ราม ค่ะ ไปซื้อขนมที่เป็นปี๊บมาแพ็คใส่ถุงขาย ถุงละ 20 บาท จากนั้นเริ่มแตกมาขายแซนด์วิช สแน็ค ถั่วคั่ว เริ่มทำอะไรที่แปลกขึ้น

     ซอสมะเขือเทศจากมะเขือเทศอินทรีย์

ถ้าถามว่ามีหัวการค้าหรือเปล่า ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดนะ อาจมาจากตอนเด็ก ๆ ไปขายผักกับย่าที่ตลาด เป้จะไม่มีวันหยุดเหมือนเด็กคนอื่น เสาร์อาทิตย์ตื่นตี 3 เก็บผักไปขาย และเราก็เด็ก ๆ ใช่มั้ยคะ ก็จะร้องขายผักเดินไปตามถนน มัดละห้าบาท สามกำห้าจ้า สิบละบาท สิบมัดหนึ่งบาท หรือกล้วยจ้า...เราเป็นเด็กตะโกนอะไรไปก็น่าเอ็นดู ยังไงคนก็หันมา ไม่รู้สึกอายนะเพราะที่บ้านไม่มีเด็กขี้อายนะ อาจถูกฝึกมาตั้งแต่เด็ก และทำให้เรามีเงินเก็บ ตั้งแต่เด็ก ๆ เป้จะมีทองใส่แล้วก็มีกระปุกออมสินที่หนักที่สุดในบ้าน ของเราจะยกไม่ขึ้นเลยนะ”

เป็นสาวเชียร์เบียร์บวกกับขายของกินเล่น ไป ๆ มา ๆ เธอก็เป็น “แม่ค้าขายถั่ว” มีตู้วางสินค้า “ถั่วสมุนไพร” จนมีรายได้เป็นกอบเป็นกำ

“ซื้อถั่วมาคั่วที่ระเบียงในคอนโดเลยค่ะ ถั่วลิสงคั่ว ใบมะกรูด หอมเจียว พริก กระเทียมเจียว กรุงเทพไม่มีไงค่ะ แต่ก่อนมีแต่ป๊อปคอร์น ตอนแรกทำแจกให้ลูกค้าลองชิมก่อน ทีนี้ก็สนุกค่ะมีร้านค้าเยอะ แต่ละร้านก็จะขอเราไปอยู่เดือนหนึ่งเลย ถ้าไม่เอาก็จะไม่เอาเบียร์ยี่ห้อนี้ลงเพราะเขาอยากได้ลูกค้าไงค่ะ ตอนนั้นเราก็เริ่มสนิทกับเจ้าของร้าน ประกอบกับถั่วเราอร่อย ลูกค้าก็เป็นแนวครอบครัวมากันพ่อแม่ลูก คนละแบบกับสมัยนี้ ก็จะแซวกันคุยกัน”

     ผักผลไม้ทำเป็น "ผง" โรยข้าวหรือชงทำเครื่องดื่ม

จากสาวเชียร์เบียร์เปลี่ยนบทเป็นแม่ค้าขายถั่ว แบรนด์ ปูเป้ พีนัท

“เป้ไม่มีจังหวะทำงานออฟฟิศเลยค่ะ  พอเอาถั่วมาลงแบ่งเปอร์เซ็นต์กับเจ้าของร้าน จากเชียร์เบียร์มาเชียร์ถั่ว ทีนี้ร้านอื่น ๆ ก็เริ่มมาให้เราไปตั้งตู้ขาย มีแบรนด์ติดหน้าตู้ เริ่มจ้างเด็กมาเชียร์ถั่ว ซื้อรถคันเล็ก ๆ วิ่งส่งถั่ว ตอนนี้เป็นเจ๊เจ้าของถั่ว ขายไปขายมาเจอร้านอาหารญี่ปุ่น มีบาร์ญี่ปุ่น เจ้าของร้านถามว่าอยากทำอาหารญี่ปุ่นมั้ย เราก็ตกลงเลย”

จากปูเป้ขายถั่วมาเป็นเจ้าของร้านอาหารญี่ปุ่นในเวลาต่อมา ผจญอุปสรรคไปตามเส้นทางธุรกิจ เธอเล่าว่าตั้งเคาน์เตอร์อาหารญี่ปุ่นแถบเลียบด่วน-รามอินทรา ร้านดังย่านนั้นไปขายมาหมดเล้ว (The Pool, แพกลางกรุง, ครัวพฤกษา, กระฉูด, กุ้งเต้น, สมพงษ์, บ้านตากอากาศ ฯลฯ)

“สักพักถั่วเราขายแฟรนไชส์ พอทำร้านญี่ปุ่นมีเป็นสิบร้านเลย ขายแฟรนไชส์ด้วย วงจรชีวิตเราเริ่มเปลี่ยน เราก็จะเจอแต่เจ้าของร้านอาหาร มีพี่คนหนึ่งบอกว่า..”ปูเป้ อย่ารั้งท้ายเขานะ ถ้ามีโอกาส..” เขาเตือนสติเราค่ะ จนทุกวันนี้คำพูดนี้ยังติดอยู่ในหัว”

ปูเป้ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ใช่คนเที่ยวกลางคืน แต่วงจรชีวิตวนเวียนอยู่กับร้านอาหารทำงานกลางคืน มีรุ่นพี่ชวนไปลงหุ้นทำร้านอาหารเธอก็ลงขันด้วย แต่ในที่สุดก็ถึงจุดอิ่มตัว

     ผงผักโรยข้าว

“ทุกอย่างขายหมด เราถอยออกมาสวย ๆ กลับมาใช้ชีวิตในคอนโดของเรา วันหนึ่งลุกขึ้นมาเย็บผ้า ไม่ได้คิดเรื่องรายได้ เอาความสุขมาก่อน ช่วงนั้น หินมงคล กำลังฮิต ดูในไอจีสวยจังอยากได้ แต่เส้นหนึ่งสามพันห้า เอาเงินไปซื้อหินใส่บ้าหรือเปล่า...แต่อยากได้ไงคะ ก็ลองซื้อมาเส้นหนึ่งสามพันบาท แล้วคิดว่าทำยังไงให้สามพันบาทเป็นหินเส้นใหม่โดยที่ไม่ต้องเอาเงินเราไปซื้อ ก็นั่งพิจารณาทำเส้นใหม่แล้วถ่ายรูปลงเฟสบุ๊ค อุ้ย...มีคนชม ถามว่าขายมั้ย ตอนนั้นเริ่มคิดแล้วว่าจะร้อยหินขาย ไปเสิร์ชหาแหล่งหิน ไปหมดค่ะ สำเพ็ง บางรัก ลองร้อยใส่เองก่อนแล้วโพสต์ พอคนถามเราก็บอกราคาแล้วซื้อหินเลย แต่ก็ไม่กล้าคิดแพงนะคะ”

     ดอกชมจันทร์ในสวนของปูเป้

ปูเป้ กลายเป็นแม่ค้าออนไลน์กับคำสั่ง “พรีออร์เดอร์” เธอบอกว่าไม่งั้นเสียเงินซื้อหินมาไม่รู้ว่าขายได้หรือเปล่า กลยุทธ์คำสั่งซื้อของเธอมาก่อนยุคขายของออนไลน์บูมเสียอีก

“ตอนชีวิตที่อยู่กับหินไม่ได้คิดอะไรเลย เป็นช่วง หินบำบัด ทำให้มีสมาธิ ไม่ฟุ้งซ่าน แต่ก็ไม่ได้คิดเรื่องเงินนะคิดแต่เรื่องออกแบบ อยู่มาวันหนึ่งฉุกคิดว่า ทำอะไรดีนะที่จะมีเงินแสน แล้วก็คิดได้ว่าเวลาไปเจอใครเขามักจะให้เป้เขียนคิ้วให้ เลยคิดในคืนเดียวเลยว่าจะไปเรียน สักคิ้ว เพื่อนก็แนะนำสถาบันที่ดัง ๆ มาให้ เราก็ไปเรียนเลย”

ขายหินกับสักคิ้ว ดูเป็นคนละเรื่องกัน และยิ่งเป็นคนละเรื่องกับการ ทำสบู่ และ ปลูกผัก แต่ทั้งหมดล้วนเป็นอาชีพสร้างรายได้

      เรียนทำสบู่จะได้สบู่ที่ทำเองพร้อมอุปกรณ์

“ปลูกผักมาหลังสุด เป้ชอบปลูกผักมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว แนวเด็กต่างจังหวัด พอเราเรียนสักคิ้วจบก็เปิดบริการ เราคำนวณรายได้ละ ถ้าสักวันละ 5 คน สองวันก็มีเงินตามเป้าได้ แล้วอีก 28 วันจะทำอะไรดี เลยรื้อจักรออกมาเย็บผ้าต่อ ทำปลอกหมอน กระเป๋า ถุงผ้า ผ้าปูโต๊ะ ผ้าเช็ดหน้า พอเย็บเสร็จโพสต์ก็ขายได้ วันไหนอารมณ์ดีก็ถักโครเชต์ (ขายได้อีก) ทุกอย่างที่เป้ทำก็มาจากตอนเรียนซึ่งเราไม่เคยทิ้ง

ตอนปลูกผักครั้งแรกอยู่ทาวน์เฮาส์ในหมู่บ้าน คนก็จะมายืนมองว่าบ้านนี้ทำอะไร ทำไมมีฟักแฟงแตงกวา พอมันออกผลคนก็มาดูแบบอะเมซิ่ง เป้คิดว่าที่ผักได้ผลดีเพราะดินดี เป็นดินที่มีไส้เดือน ได้ดินมาจากเพื่อนต่างจังหวัด เขาขนดินขนปุ๋ยมาให้ เราก็ปลูกไปเรื่อย ๆ ไม่ได้คิดอะไร พอออกมามากกินไม่หมดก็แจก”

จนเมื่อปูเป้ ย้ายมาอยู่ หมู่บ้านสัมมากร มีที่ดินพอให้ลงเรือนปลูกผักสวนครัว

“มาตอนแรกไม่มีอะไรเลย ต้นไม้ต้นหญ้าก็ไม่มี พอย้ายมาที่นี่ก็ลงแปลงปลูกผัก มีเพื่อนทำเกษตรเขาช่วยเรื่องดิน พอผลผลิตเยอะกินไม่หมดแจกจนเบื่อ ก็เอามาทำซอสมะเขือเทศ ผักไชยามาบดแห้งทำ ผงโรยข้าว เราก็โพสต์ลงเฟสบุ๊ค คนก็ถามหา ที่จริงเป้ลงวิธีทำด้วยนะคะ ใครจะเอาไปทำเองก็ได้ พอดีมีรายการทีวีมาสัมภาษณ์ จากนั้นคนก็มากันเต็ม...

เราก็ทำไปเรื่อย ๆ ตั้งใจอยากใช้ชีวิตในบ้าน กลุ่มเป้าหมายคือคนในหมู่บ้านอยากสร้างทั้งมิตรและรายได้โดยไม่ต้องดิ้นรนตื่นเช้าไปทำงาน เริ่มวางแผนเป็นสเต็ป เช่น อยากทำพวกรีฟิลล์ เป็นช็อปเล็ก ๆ มีทุกอย่างในนั้น”

เพิ่งย้ายมาไม่นานก็เจอโควิด-19 แต่ ปูเป้ทำเอง ก็ยังทำทุกอย่างที่เธอชอบไปเรื่อย ๆ

    น้ำมันมะกรูดสกัดเย็น บำรุงเส้นผม (ภาพจาก FB: ปูเป้ทำเอง)

“ตอนนี้คนมาโฟกัสกับการอยู่บ้าน เป้ก็เลยจัดสอนออนไลน์ เช่น วันนี้ได้มะกรูดมาก็จะทำแล้วโพสต์ลง มีแชมพูมะกรูด สบู่เหลว สบู่ก้อน น้ำยาเอนกประสงค์ ยาแก้ไอ ชื่อแบรนด์ ปูเป้ทำเอง สไตล์โฮมเมด

ทำซอสมะเขือเทศ ในเฟสบุ๊คสอนวิธีทำด้วย เราแบ่งขายด้วย ขายแบบที่อยากขาย ขายแบบคนกรุง ราคาก็คิดง่าย ๆ เช่น ถ้าไปซื้อในซูเปอร์โลละเท่าไหร่ เรามองในมุมที่คนซื้อเขาไม่เดือดร้อน และไม่ขายตัดราคา บางคนบอกราคาแพงกว่าทั่วไป แต่ยังไงก็มีคนซื้อ หรืออยากไปทำเองเราบอกสูตร ใส่อะไรเท่าไหร่ ไม่หวงสูตร”

   น้ำส้มสายชูดอกอัญชัน

    ผักดอง

    บ๊วยดอง

ตอนแรกปลูกมะเขือเทศมีเหลือเยอะจึงเอามาทำซอส แต่มะกรูดได้จากสวนเพื่อน และสวนผักเครือข่ายเกษตรอินทรีย์ รวมถึงผักชนิดอื่น ๆ ที่ปูเป้นำมาดองใส่ขวดโหล

“เป้ไม่ได้มองภาพสวย เวลาเราปลูกกินเองไม่ใช่เรื่องแปลกที่เราไม่ได้ใส่เคมี แต่กลับกลายเป็นเรื่องแปลก  มีคนบอกว่าหยอดเคมีให้มันงามไง เราเริ่มไม่เข้าใจ ปลูกกินเองจะเอางามไปไหน...ปลูกผักไม่ได้คาดหวังใบใหญ่ เราคิดว่าแค่นั้นแต่โชคดีของเราเพราะดินเราดี เราทำอาหารแล้วแยกขยะไปด้วย สิ่งเหล่านี้เราเห็นมาตั้งแต่เด็กนะคะ  เศษอาหารเราก็ลงดินฝัง ปอกผลไม้ปุ๊บเอาลงถัง มีไส้เดือน คนก็มาถามว่าใส่อะไรทำไมผักมันงาม เราไม่รู้เพราะไม่ได้ใส่เคมี มาวันหนึ่งถึงเปิดโลกเข้าใจแล้วว่าสิ่งที่เราทำน่ะ...เราแปลก”

นอกจากแบรนด์ ปูเป้ ทำเอง แล้วก็มี ผักดอง น้องหนึ่ง

“ช่วงโควิดทุกคนมองหาของกินของใช้มากขึ้น จากที่เคยทำ 10 ก็ทำ 30 เพราะคนอยู่บ้านแต่ก็ต้องกินต้องใช้ ของเป้ก็ไม่ใช่ว่าอร่อยหรือออร์แกนิค แต่คนมาซื้อเขาคิดว่าต้องตุนไว้ก่อน ยิ่งของเป้ไม่ใช่ว่าจะซื้อง่าย ๆ เพราะเราทำตามผลผลิตที่มี บางส่วนเป็นลูกค้าประจำที่เคยกินของเราแล้วเขามั่นใจเรื่องรสชาติและความสะอาด”

ของใช้เช่น สบู่ก้อน แล้วแตกไลน์เป็นสบู่เหลว โฟมล้างหน้า ที่ขายดีเพราะคนเอาไปล้างมือแล้วมือนุ่ม ผลจากโควิดที่ทำให้คนล้างมือบ่อย มียาแก้ไอมะกรูด มะนาวดอง

“มะนาวดองจิบให้ชุ่มคอ ซีอิ๊วหมักจากถั่วเหลือง (ไม่ใช่ GMO) ซอสเติมเต็ม และ ซอสมะเขือเทศ จากมะเขือเทศอินทรีย์ ซอสทำพาสต้า ผงโรยข้าวทำจากผัก ขึ้นอยู่กับชนิดผักแต่ละสวนว่ามีรอบผลผลิตอะไร เช่นช่วงนี้เคลเยอะก็เอามาบดเป็นผง บางช่วงมีผักไชยา วอเตอร์เครส เป็นผักใบเขียวล้วน ๆ เลยไม่ปรุงรส ผสมกับงา 3 อย่าง งาดำ งาขาว งาขี้ม่อน แล้วแต่งาที่หาได้ตามฤดูกาล”

ในช็อปของปูเป้ จึงเต็มไปด้วยสินค้าที่แฮนด์เมด และขวดโหลที่หมักสารพัดอย่าง

“ซีอิ๊ว หมักถั่วเหลือง ทิ้งไว้ 6 เดือนถึง 1 ปี แบบ 5 ปี ก็มี ที่จริงหมัก 3 เดือนก็กินได้แล้ว ยิ่งหมักนานสีจะยิ่งเข้ม พวกนี้ไม่ได้ทำขายนะคะเน้นเอาไว้สอน และให้นักเรียนชิม บางคนเรียนแล้วอยากได้ก็กรองไปขวดเล็ก ๆ แต่ถ้าถามว่าขายขวดละ 50 บาท จะว่าแพงหรือเปล่าเพราะเราหมักมาปีกว่า คิดว่าควรจะขายมั้ยคะ”

    ปูเป้ เก็บผัก

    ผักในสวน (ภาพจาก FB: ปูเป้ทำเอง)

ใครมาเรียน หมักซีอิ๊ว หมักผักดอง น้ำส้มสายชู ปูเป้สอนแล้วนักเรียนก็ยกขวดโหลของที่ตัวเองหมักกลับบ้าน

“น้ำมังคุดใช้เฉพาะเนื้อกับเมล็ด หมัก 3 เดือนเป็นไซเดอร์ ถ้า 6 เดือน รสชาติเข้มข้นขึ้น ทำเป็นเครื่องดื่มผสมโซดา น้ำส้มสายชูดอกอัญชัน เนื่องจากดอกออกเยอะมาก ออกทุกวัน เราก็ขยำกับน้ำตาลทรายไม่ฟอกสี ทำทุกวัน ๆ ละขวด พอครบปีก็เป็นน้ำส้มสายชู เราก็ใช้กินเหมือนเราใช้น้ำส้มสายชูปรุงอาหาร การหมักกับน้ำตาลทำให้เกิดกระบวนการจุลินทรีย์กินน้ำตาล ถ้าหมักไม่ถึงเวลาน้ำตาลจะยังอยู่รสจะอมหวานเป็นไซเดอร์ แต่ถ้าหมักนานจุลินทรีย์มันกินน้ำตาลหมดก็จะเริ่มเปรี้ยว

    ผักในสวนของปูเป้

ผลไม้หลายอย่างทำได้ แอปเปิ้ล มังคุด มะม่วงหาวมะนาวโห่ หมักกับน้ำผึ้งและน้ำตาล จิบวันละ 1 ช้อนชา หรือผสมน้ำชงเป็นเครื่องดื่ม บรรเทาโรคเก๊าต์ โรคไต โรคถุงลม โลหิตจาง บ๊วยหมัก ใช้บ๊วยจากไร่เกษตรอินทรีย์ เชียงราย มะกรูดกินแล้วระบายท้อง แก้เจ็บคอ พอมาทำพวกนี้มา 5-6 ปี ไม่เคยกินยาแก้ไอ และเลิกกินยาทุกอย่าง ไม่ได้เป็นคนออร์แกนิคนะคะ ไปข้างนอกเป้ก็ใช้ชีวิตปกติ กินทุกอย่าง”

ของกินยอดนิยม ปูเป้บอกว่ามีหลายอย่าง

“กิมจิ ปกติทำใส่ตู้เย็นไว้เวลาเอามากินจะอร่อยมาก ผักดอง ต่าง ๆ ก็ต้องดองเป็นเดือน ผักทุกอย่างดองได้ ถั่วฝักยาว หัวไช้เท้า วันนี้ดอกโสนเหลือเราก็เหมามา ดอกแค สายบัว แตงกวา แครอท ผักกาดขาว พริก มะเขือพวงยังดองเลย ดอกชมจันทร์ เรามีแนวทางว่าใช้อะไรได้แต่ก็ปรับเปลี่ยนได้ ไม่งั้นเราจะได้กินแต่กิมจิผักกาดอย่างเดียว ถ้าไม่ชอบเปรี้ยวทำปุ๊บเอาใส่ตู้เย็นเลย มี โทนเนอร์มะเฟือง ช่วงโควิดสิวขึ้นเต็มเลย เอาโทนเนอร์มะเฟืองมาเช็ดหน้าตัวเอง ห้าเดือนมาไม่มีสิวเลยค่ะ”

    โทนเนอร์มะเฟือง

ในเพจ ปูเป้ทำเอง สอนทำหลายอย่าง มาแบบตัวต่อตัวหรือมาเป็นหมู่คณะ (ราคาขึ้นอยู่กับจำนวนคน) เช่น สอนทำ สบู่โฮมเมด ซีอิ๊ว ผักดอง ซอสมะเขือเทศ เต้าหู้-น้ำเต้าหู้ ขนมปังปิ้งกระทะ (ไม่ใช้เตาอบ) ซูชิ น้ำสลัด เส้นผักโฮมเมด (บะหมี่ผัก) ฯลฯ หรือจะสั่งซื้อสินค้าของเธอก็แวะไปที่บ้าน

“เป้ขายผักกระถางด้วย บางคนแวะมาซื้อต้นผักแล้วก็มาซื้อของกินของใช้ พอเห็นมี สักคิ้ว ก็มาเลยค่ะ ขึ้นไปชั้นสอง...”

หมายเหตุ : อยากซื้อสินค้าที่ปูเป้ทำ หรือลงเวิร์คช็อปเรียนสารพัดอย่างกับปูเป้ เข้าไปที่ FB: ปูเป้ทำเอง Poopae Tam Ayng