ช่วง ‘โควิด-19’ กัปตันขับเครื่องบิน ทิ้งเงินเดือนสามแสน มาขาย ‘หมูเส้น’

เนื่องจากรับราชการเป็นทหาร กัปตันตูน หรือ นาวาอากาศโท รณชย พูนบุญ ขณะประจำการอยู่ที่กรมการพลังงานทหาร (หาดพลา จังหวัดระยอง) ปฏิบัติภารกิจตามหาพลังงานทดแทน ออกสำรวจตลาดหาน้ำมันเก่าเพื่อใช้ในถังหมักผลิตแก๊สชีวภาพ ชาวบ้านไม่ยอมให้น้ำมันเก่าที่ทอดซ้ำไปมาจนดำเป็นสีโค๊ก เหตุผลคือนี่คือต้นทุนเพราะพวกเขาขาย “หมูเส้น” ราคาถูก หากจะใช้น้ำมันใหม่ต้องขายแพงแล้วใครจะซื้อ หาตลาดให้ไหมล่ะ?

“ก่อนหน้านั้นคุณแม่ของผมไปตรวจสุขภาพประจำปี พบว่าร่างกายเริ่มมีสารก่อมะเร็ง เราก็เลยเริ่มใส่ใจเรื่องอาหารทอด น้ำมันต้องใหม่ ลดเนื้อสัตว์ลง กินผักเพิ่มขึ้น  ก็เลยเป็นห่วงสุขภาพของผู้บริโภคที่ปลายทางต้องเสียเงินรักษาตัวราคาแพงกว่าอาหารราคาถูกที่ซื้อไปบริโภค

ผมเลยเปลี่ยน Mindset เขา ซึ่งยากมาก พวกเขาคิดว่าต้นทุนสูง ตลาดแถวนั้นไม่มีคนกินของแพง เขาแข่งกันด้วยราคาต่ำ เป็น เรดโอเชียล ก็เลยบอกให้เขาทำมาเลยเดี๋ยวช่วยขาย  

ช่วงนั้นกำลังจะปีใหม่พอดี ผมก็เลยรีบซื้อเอาไปเป็นของขวัญให้ผู้ใหญ่ในกองทัพอากาศ ปรากฏว่าทุกคนชอบบอกว่าอร่อยดี ขอซื้อเพิ่ม ปรากฏว่ายอดขายดีมากหลายเท่าตัว  ผมก็เลยคิดพัฒนาสูตร จากเดิมที่น้ำมันยังเยิ้มๆนิดหน่อย ก็สลัดน้ำมันออกอีก บางคนอยากให้กรอบกว่านี้เราก็เอาไปอบ”

เดิมเมนู “หมูเส้น” หรือ “หมูฝอย” ทำจากหมูที่เหลือถูกแช่ในช่องฟรีซ นำมาแปรรูปขายต้นทุนจึงต่ำ  เขาพลิกสูตร “หมูเส้น”ในตลาด โดยใช้หมูสดคุณภาพดี เช่นเชือดหมูตี3 ต้มหมู 6 โมงเช้า ฉีกเป็นเส้นๆ ทำ “หมูเส้น” ปรับปรุงสูตรตามความต้องการของลูกค้าโดยลดความหวาน-เค็ม ลดน้ำมันลง เรียนรู้เทคนิคการทอดจนสูตรลงตัว  

"กัปตันหมูเส้น" นาวาอากาศโท รณชย พูนบุญ

ช่วงที่ออกบูธขายของตามห้างฯ และงานโอท็อปต่างๆ 

ช่วงเดือนมิถุนายน 2562 มีโอกาสวางขายที่คิงเพาเวอร์ รางน้ำ เนื่องจาก ลูกของนายทหารท่านหนึ่งทำงานที่นั่นแล้วได้ลิ้มรส “หมูเส้น” แสนอร่อย พร้อมกับได้เรื่องราวที่น่าสนใจเกี่ยวกับที่มาของสินค้า ตอนนั้นนักท่องเที่ยวชาวจีนชื่นชอบอุดหนุนกันมาก จากยอดขายหลักหมื่นกลายเป็นหลักแสน

ขายได้ปีกว่า “โควิด-19” เริ่มระบาดรุนแรง เปลี่ยนวิธีขายโดยไปออกบูธที่สยามพารากอน 14 วันขาย 4 แสนบาท  ชาวสิงคโปร์ มาเลเซีย ฮ่องกง ติดต่อกลับมาให้ส่งไปขาย พร้อมกันนั้นก็โอกาสได้นำสินค้าไปวางขายในซุปเปอร์มาเก็ตชั้นนำในประเทศไทยหลายแห่ง ที่ผ่านมานับตั้งแต่ก่อน “โควิด-19” ระบาด จนถึงวันนี้ยอดขายกว่า 12 ล้านบาทเลยทีเดียว

พนักงานทำงานอย่างมีความสุข เป็นพลังแห่งความสุขที่ส่งต่อไปยังผู้บริโภค   

“ผมถือว่าประสบความสำเร็จอย่างไม่ได้คาดฝัน สิ่งหนึ่งที่ผมดีใจคือได้ช่วยเหลือชาวบ้าน จาก 1 ครอบครัวตอนนี้ก็ประมาณ 30 ครอบครัว คิดถึงวันที่ผมยังรับราชการเต็มตัว กำลังจะไปสมัครเป็นนักบินพาณิชย์ ระหว่างนั้นผมต้องเลือก ระหว่างไปบิน กับทิ้งชาวบ้าน  

จากกดปุ่มได้เงินเดือน 3 แสน ถึง 4 แสนบาท กับยอดขายที่ตอนนั้นยังไม่เยอะเท่าไหร่ แรกๆรับของชาวบ้านออกร้านในงานโอท็อป ที่พิษณุโลก อุดร ฯ  ที่ไหนมีบูธฟรีไปหมด อย่างนั้นเลยครับ เป็นนักขายยืนเชียร์เหมือนพ่อค้าทั่วไป บางทีคนก็มาชิมๆไม่ซื้อ ปูเสื่อนอนกับพื้น แต่เราก็เลือกทางนั้น ทั้งๆที่ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ กลับกันถ้าเราเลือกไปบินกับพาณิชย์ ก็จบเหมือนกันใครจะรู้ว่าอาชีพที่มั่นคง จะไม่มั่นคงอีกต่อไป”

สินค้าเพิ่มเติมจาก "หมูเส้น" คือ "คางกุ้ง" รสต่างๆเช่นรสลาบ และรสไข่เค็ม 

เพราะความเป็นห่วงและไม่กล้าทอดทิ้งชาวบ้าน ทำให้ นาวาอากาศโท รณชย พูนบุญ พบกับความสำเร็จ ปัจจุบันเขาได้วางสินค้าขายใน Tops Super Market , Golden Place, Tesco Lotus และ Icon Siam แตกไลน์สินค้าเพิ่มจาก “หมูเส้น” เป็น “หมูหยอง”, “คางกุ้ง” และ “หนังปลา” อนาคตกำลังจะผลิต “หมูสวรรค์” “หมูแผ่น” “หมูแท่ง” “หมูทุบ”

มีโอกาสก็เข้าอบรมล่าสุดเข้าร่วมงาน “ธุรกิจเพื่อสังคม” จัดโดย ตลาดหลักทรัพย์ เพราะสนใจเป็นพิเศษ เห็นจากคนที่รับเข้าทำงานส่วนใหญ่เป็นผู้ที่ไม่มีวุฒิทางการศึกษา คนที่ลูกพิการไม่สามารถทำงานปกติได้ต้องดูแลลูก บางคนพ้นโทษออกมาไม่มีใครรับเข้าทำงาน  ผู้ที่มีร่างกายไม่สมประกอบเช่นขาเดินไม่สะดวก ฯลฯ ได้สัมผัสกับผู้คนในสังคมเหล่านี้แล้วเกิดความผูกพันธ์ ไม่อยากทอดทิ้งพวกเขา

ถามว่าหากพ้นวิกฤต “โควิด-19” จะกลับสู่เส้นทางนักบินอีกหรือไม่ “กัปตันตูน” ตอบว่า “ไม่” 2-3 ปีนี้อยากทุ่มเทสร้างแบรนด์สินค้ามากกว่า

“ต่อไปนี้อะไรที่เรามองว่ามั่นคง อาจจะไม่มั่นคงอีกแล้ว  และผมมองว่าทุกอาชีพล้วนแต่มีเกียรติหมด อย่างพ่อแม่ผมตอนแรกก็มองว่า ยูมีเกียรติเป็นถึงทหารยศนายพัน จะไปขายหมูทำไม ไม่ขับเครื่องบินก็รับราชการเงินเดือน 7 หมื่นก็ได้ เวลาขนหมูเข้าห้างฯ ไม่มีใครรู้ว่าเราคือใคร หัวโขนเราถูกถอดออกแล้ว ผมเดินไปเจอยาม เฮ้ยไอ้น้องมาทำอะไร เซ็นต์ชื่อก่อน คือพูดแบบนี้เลย  เราก็ต้องถอดหัวโขนออก เพราะเราไม่ใช่กัปตันหรือนายพันคนเดิมแล้ว ผมมองว่าเราต้องถอนอัตตาออก สุดท้ายวันหนึ่งคุณแก่ตัว ก็กลายเป็นแค่ลุงคนหนึ่ง  

โชคดีที่เราไม่ได้เป็นคนเจ้ายศเจ้าอย่าง ผมเป็นทส. (นายทหารคนสนิท)มาก่อน นายเราเป็นพลเอก ต้องติดต่อกับคนข้างนอก เราเองก็มีคนใต้บังคับบัญชา ก็เลยเข้าใจในทุกบทบาท พอเจอคนพูดกับเราไม่ดี ลึกๆเราอาจจะรู้สึกไม่ดีนะ พอคิดกลับกัน เขาก็ไม่รู้ว่าเราเป็นใคร แต่ภารกิจเราคือต้องทำให้ชาวบ้านรอดให้ได้ ”

“กัปตันตูน” มองว่าทุกอาชีพมีเกียรติไม่ควรดูถูก ใครจะรู้ว่า คนขับมอเตอร์ไซด์ส่งของมีรายได้ 7 หมื่น คนขายส้มตำรายได้เป็นแสน เคยคุยกับพ่อค้าแม่ขายในงานโอท็อปวันหนึ่งกำไรเป็นหมื่น เข้าใจคำว่า “เกียรติ” เป็นความรู้สึก ทว่าถ้าเราไม่ให้เกียรติคนอาชีพอื่นแล้วใครจะทำงานให้เรา เช่นคุณเป็นหมอ แต่ไม่มีใครให้เกียรติคุณเลย ก็คงไม่มีใครอยากเป็นหมอเพราะ ทำงานเหนื่อย เป็นนักบินก็เหนื่อย แถมยังไม่มีใครให้เกียรติก็คงไม่อยากเป็นนักบินหรอกครับ

ความหวังของเขาก็คือ จะสร้างแบรนด์ให้เป็นที่ยอมรับของคนไทย เป็นแบรนด์ที่คนไทยเลือก เพราะตั้งใจทำออกมาให้ดี อร่อย บอกต่อ กินแล้วสุขภาพดี “ถ้าเราตั้งใจทำดี คนก็ต้องซื้อ แล้วซื้อซ้ำ บอกต่อ” ถ้าคนไทยชอบและสนับสนุน พอหมด “โควิด-19” เราได้เปิดประเทศ คนต่างชาติก็ยอมรับสินค้าเช่นกัน ความหวังสูงสุดในอนาคตก็คือ ส่งสินค้าไปทั่วเอเซีย และทั่วโลก เป็นความฝันระยะยาว ผู้บริโภคได้กินของดี รัฐไม่ต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลมากเหมือนปัจจุบัน นี่คือความคิดของ “กัปตันหมูเส้น” หรือ นาวาอากาศโท รณชย พูนบุญ

แจกจ่ายความอร่อยให้กับคนที่ทำงานเหนื่อย ได้กินของอร่อยๆคุณภาพดีเพื่อเป็นรางวัลกับชีวิต 

ทิ้งทายข้อคิดไว้ว่า “เจอหลายคนอยากประสบความสำเร็จ แต่เขาแค่อยากสำเร็จ โดยไม่เปลี่ยน Mindset ก่อนอื่นเราต้องติดกระดุมเม็ดแรกให้ถูกก่อน คือศึกษาหาความรู้ เพื่อการตัดสินใจที่ไม่ผิด หากไขว้เขวท้อใจหมดแรงเสียก่อนก็ไม่อาจประสบความสำเร็จได้ ก่อนอื่นเราต้องศึกษามองออกตั้งแต่ต้นทางไปจนถึงปลายทาง  ถ้าเลือกผิดเดินทางผิดก็อาจจะสูญเงินเสียเวลาได้

 ถ้าศึกษามาดีตั้งใจทำจริงจังเราก็จะใช้เวลาสั้น กระชับ ตรงประเด็น คนทำหมูเส้นมีเยอะมาก ถ้าผมไม่ตั้งเป้า ป่านนี้คงแบกหมูวิ่งไปขายตามงาน ผมตั้งเป้าว่าอยากช่วยคนให้มากขึ้น อยากให้คนได้กินของดี ก็เลยคิดใหญ่

ตอนนี้ก็สำเร็จอย่างที่ตั้งเป้าหมายไว้ครับ โดยที่ไม่ได้ลองผิดลองถูก แต่ต้องศึกษามาให้ดีก่อน ไม่ใช่เรื่องฟลุ๊คแต่เป็นการสร้างโอกาส ผมมองว่าบางครั้งมิตรภาพ และคอนเนคชั่นก็สำคัญมาก ถ้าเราได้ช่วยเหลือผู้คนก่อน ทุกอย่างจะช่วยคุณเอง ไม่ใช่หวังแต่ผลกำไร อยากได้แต่เงินอย่างเดียว สุดท้ายมันก็ไม่ยั่งยืน ผมอยากทำอะไรที่ยั่งยืน อยากให้แบรนด์นี้อยู่ไปได้อีก 100 ปี หรือ 1000 ปีไปเลยครับ”