ทฤษฎีแห่งความสุข : สุข… สันติภาพ โดย ธันย่า - ธันยลักษณ์ พรหมมณี

พรมแดนที่มีร่วมกัน ไม่ใช่แค่เขตแดน แต่คือความผูกพัน

ในปี 2568 นี้ ครบรอบ 75 ปีแห่งความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างประเทศไทยและกัมพูชา ความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศไม่ได้หยุดอยู่เพียงเส้นแบ่งบนแผนที่ หากแต่เชื่อมโยงกันอย่างลึกซึ้งผ่านศิลปวัฒนธรรม วิถีชีวิต และหัวใจของผู้คน

มรดกวัฒนธรรม : ภาษา ศิลป์ อาหาร

นาฏศิลป์เขมร (Khmer Classical Dance) หรือที่เรียกว่า "ระบำพระราชสำนัก" และ "ระบำอัปสรา" มีองค์ประกอบคล้ายคลึงกับนาฏศิลป์ไทย โดยเฉพาะโขนและละครในภาษา เช่น ศัพท์บาลี-สันสกฤต ใช้ในทั้งสองประเทศ การแต่งกาย เช่น ผ้าไหม ผ้าซิ่น และผ้าทอลายพื้นเมือง ยังคงรักษาความงามเฉพาะถิ่น อาหาร อย่างอาม็อกของกัมพูชา และห่อหมกของไทย ต่างใช้วัตถุดิบและรสชาติที่ใกล้เคียงกัน สิ่งเหล่านี้สะท้อนรากวัฒนธรรมร่วมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีมายาวนานหลายพันปี 

ศรัทธาร่วม : พุทธศาสนาและหัวใจของชุมชน

ไทยและกัมพูชาเป็นสองประเทศที่ยึดมั่นในพระพุทธศาสนานิกายเถรวาท วัดวาอารามคือหัวใจของชุมชน พระสงฆ์เดินธุดงค์ข้ามพรมแดนเพื่อเผยแผ่ธรรมะ ชาวบ้านทั้งสองฝั่งร่วมกันจัดงานบุญ ถวายผ้าป่า บวชสามเณร โดยไม่เคยตั้งคำถามว่าใครคือคนไทยหรือกัมพูชา เพราะศรัทธาและเมตตาคือรากวัฒนธรรมเดียวกันที่ฝังแน่นในหัวใจของทั้งสองประเทศ

ไม่ได้แค่อยู่ใกล้กัน... แต่อยู่ร่วมกัน

แรงงานกัมพูชานับแสนคนทำงานในไทย ไม่ใช่แค่แรงงานต่างชาติ แต่คือเพื่อนร่วมงาน เพื่อนบ้าน และบางครั้ง... เป็นเหมือนครอบครัว

ในขณะเดียวกัน คนไทยก็ขยายธุรกิจไปยังพนมเปญ เสียมราฐ และเมืองชายแดนของกัมพูชา ในโลกที่หมุนเร็ว ความสัมพันธ์ระหว่างไทย–กัมพูชา ไม่ได้มีแค่ระยะทาง... แต่มีชีวิตที่พึ่งพากันและกัน

"ตนอาจไม่ใช่คนไทย...แต่ใจผูกพันกับที่นี่" วัน แรงงานชาวกัมพูชาเล่าอย่างซื่อสัตย์ว่า ตนมาทำงานในไทย ส่งเงินกลับไปเลี้ยงครอบครัว ตนรักที่นี่ และแรงงานเขมรทุกคนก็รู้สึกขอบคุณแผ่นดินไทยที่ให้โอกาสเราได้มีชีวิตที่ดีขึ้น

ในยามยาก... แสงแห่งพระเมตตาส่องสว่าง 

ในช่วงปี พ.ศ. 2522 (ค.ศ. 1979) ภายหลังการล่มสลายของระบอบเขมรแดงและความขัดแย้งชายแดนระหว่างเวียดนามกับกัมพูชา ผู้อพยพชาวกัมพูชาหลายหมื่นถึงหลักแสนคนได้หลั่งไหลเข้าสู่ชายแดนไทย เพื่อหลบหนีภัยสงครามและความอดอยาก

แม้หน่วยงานท้องถิ่นจะพยายามให้ความช่วยเหลือ แต่ก็ยังไม่เพียงพอต่อสถานการณ์ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถในรัชกาลที่ 9 ทรงมีพระเมตตา พระราชทานพระราชานุญาตให้สภากาชาดไทยร่วมกับสภากาชาดสากล จัดตั้งศูนย์ราชการุณย์ ที่บ้านเขาล้าน จังหวัดตราด เพื่อดูแลผู้อพยพอย่างเป็นระบบ

ด้วยพระราชปณิธานแน่วแน่ว่า จะช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์โดยไม่เลือกเชื้อชาติหรือศาสนาใดๆ พระองค์ยังเสด็จพระราชดำเนินไปทอดพระเนตรพื้นที่จริง พร้อมพระราชทานความช่วยเหลือทั้งด้านอาหาร ยารักษาโรค พยาบาลสนาม อาสาสมัคร ตลอดจนโรงฝึกอาชีพ เพื่อให้ผู้ลี้ภัยได้เตรียมความพร้อมสำหรับการใช้ชีวิตในประเทศที่สาม

หลายปีต่อมา ผู้อพยพบางส่วนที่ลี้ภัยไปยังประเทศฝรั่งเศสยังกล่าวด้วยความภาคภูมิใจว่า อาหารที่เราขายดีในวันนี้ เราเคยฝึกทำจากค่ายอพยพในประเทศไทย

เราไม่อาจเลือกได้ว่าใครจะเป็นเพื่อนบ้าน แต่เราเลือกได้… ว่าจะอยู่ร่วมกันอย่างไร แม้จะมีช่วงเวลาที่ความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศสั่นคลอน แต่ทุกครั้งจะก้าวผ่านได้ เพราะหัวใจของทั้งสองประเทศยึดมั่นในการอยู่ร่วมกันด้วยสันติ และศรัทธาในความดี เพราะสุดท้าย… ความสัมพันธ์ที่ดีอยู่ที่เลือกจะอยู่ร่วมกันด้วยความเคารพและเมตตา

"วันแม่ปีนี้... แม่ยังคงเฝ้ารออ้อมกอดจากลูกชายผู้กล้า ขอให้ทหารกล้าทุกคน ลูกชายของแม่ กลับบ้านอย่างปลอดภัย"

สุขสันต์วันแม่ 2568

ขอให้แม่ทุกคนเปี่ยมด้วยความสุข สุขภาพแข็งแรง และได้รับความรัก ความอบอุ่นจากลูกๆ อย่างเต็มเปี่ยม ในโอกาสวันแม่แห่งชาติ 12 สิงหาคม นี้

เพราะไม่ว่าจะอยู่ในบทบาทใด ทุกคนต่างก็มี "ครอบครัว" และสิ่งที่ส่งต่อถึงกันได้ คือ "สันติสุข"

การปกป้องครอบครัว คือหน้าที่ที่สูงค่า เพราะคือการส่งต่อ "ธรรมาภิบาล" และ "จริยธรรม" จากหัวใจมนุษย์... สู่หัวใจมนุษย์ ด้วยศักดิ์ศรีของความเป็นคน ที่ภาคภูมิในทุกกำเนิด ที่ควรค่าแก่การดำรงอยู่อย่างเปี่ยมความหมาย

"การเป็นคนดีที่ปกป้องประเทศได้" ไม่ใช่เพียงการทำดีในชีวิตประจำวันเท่านั้น แต่หมายถึงการยืนหยัดเพื่อความมั่นคงของประเทศชาติ กล้าปกป้องสิทธิ์ของตนเองและผู้อื่นจากการรุกรานทุกรูปแบบ ไม่ยอมจำนนต่อการคุกคามหรือการซื้อขายเสียง เพราะการกระทำที่บ่อนทำลายประชาธิปไตย คือภัยต่อความมั่นคงอย่างแท้จริง คนดีจึงต้องไม่เพิกเฉย ต้องรักษาสิทธิ์ เสียง และจุดยืน เพื่อให้ประเทศมั่นคงทั้งในด้านศีลธรรม และการเมืองการปกครอง

แล้วพบกับ "ธันย่า" และ "ทฤษฎีแห่งความสุข" ได้ใหม่ ทุกวันจันทร์ที่สองของเดือนในกรุงเทพธุรกิจฉบับตีพิมพ์และทางออนไลน์