ชัยวัฒน์ ซีอีโอ 'เอกา โกลบอล' นักสะสมภาพวาดและไวน์กับสุนทรียะที่เลือกได้

สำหรับผู้บริหารพันล้านคนนี้ เริ่มทำธุรกิจ นวัตกรรมบรรจุภัณฑ์ยืดอายุอาหาร ในช่วงที่ไม่มีใครทำ และยังไม่เกิดในเมืองไทย เพราะมั่นใจว่า ในอนาคตธุรกิจนี้มาแน่ แต่ไม่รู้กี่ปีกว่าจะประสบความสำเร็จ ในช่วงแรกๆ ขาดทุน แต่ไม่ถอดใจ แค่รอคอย ระหว่างนั้นก็ละเลียดดื่มไวน์และชมภาพวาดฟรุ้งฟริ้งที่ซื้อไว้ไปพลางๆ

ชัยวัฒน์ นันทิรุจ ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร บริษัทเอกา โกลบอล จำกัด ผู้นำนวัตกรรมบรรจุภัณฑ์ยืดอายุอาหาร เบอร์ 1 ของเอเชีย คือคนที่เรากล่าวถึง 

ถ้าพูดถึงทักษะเรื่องค้าๆ ขายๆ และวิสัยทัศน์ในหลายเรื่อง ชัยวัฒน์ได้มาจากคุณพ่อ เจ้าของโรงงานแป้งมันสำปะหลัง

ชัยวัฒน์ นันทิรุจ ประธานเจ้าหน้าที่บริหารบริษัทเอกา โกลบอล จำกัด ผู้นำนวัตกรรมบรรจุภัณฑ์ยืดอายุอาหาร

“พ่อผมเป็นพ่อค้าที่เก่งมาก...เวลาตัดสินใจซื้อขายสินค้าหรือที่ดิน เขามองขาดมาก...”

ส่วนเรื่องการสะสมไวน์และภาพวาด เป็นสุนทรียะและความรื่นรมย์ในชีวิตที่เลือกได้ เพราะความเชี่ยวชาญ จึงเพิ่มมูลค่ามากขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่ได้สะสมเพื่อขาย 

สำหรับชัยวัฒน์...ไวน์มีไว้ดื่มกับเพื่อนๆ และครอบครัว ภาพวาดมีไว้ชื่นชมความงาม อาหารเลิศรสต้องดื่มคู่กับไวน์ดีๆ 

จึงเป็นที่มาของการเป็นหุ้นส่วนในร้านอาหารเล็กๆ เทปัน ฟรานซ์ คันดะ (Teppan France Kanda ) อาหารฝรั่งเศสกลิ่นอายญี่ปุ่น โอมากาเสะ 8 ที่นั่ง ซอยทองหล่อ 5/สุขุมวิท 53 (ซอยไปดีมาดี) อีกสถานที่ความรื่นรมย์ในการพบปะลูกค้าและเพื่อนๆ 

ดังนั้นการพูดคุยครั้งนี้  ธุรกิจเป็นแค่ออเดิร์ฟ ส่วนเรื่องไวน์และภาพวาด ช่วยเพิ่มรสชาติอาหาร และไม่ต้องถามว่า ไวน์ขวดนี้ หรือภาพวาดรูปนี้ราคาเท่าไร 

หากถามว่า ไวน์ดีๆ เป็นอย่างไร...ชัยวัฒน์ไม่ได้อธิบายยืดยาว บอกแค่ว่า “ดื่มบ่อยๆ ก็รู้เอง...”

ทำไมเลือกทำธุรกิจนวัตกรรมที่ยากในยุคนั้น 

ธุรกิจบรรจุภัณฑ์หรือ แพคเกจจิ้ง (Packaging) เป็นเรื่องนวัตกรรม เมื่อ 20 ปีที่แล้วโจทย์ของเราครั้งแรกอยากทำสิ่งที่ไม่มีคนทำ และเป็นธุรกิจในอนาคต

ถ้าเปรียบเทียบกับปัจจุบันก็คล้ายๆ สตาร์ตอัพ และสมัยก่อนเราทำแม่พิมพ์พลาสติก โรงงานทำมันสำปะหลัง พอมาทำแพคกจจิ้งตอนนั้นเมืองนอกมีใช้แล้ว เมืองไทยยังไม่มี ผมมองว่า เป็นเทรนด์ของธุรกิจที่ต้องมาด้านนี้

ภาพวาดสะสมชื่อ ลิลลี่ ผลงาน ศ.ทินกร กาษรสุวรรณ ในร้านเทปัน ฟรานซ์ คันดะ (Teppan France Kanda)

ตอนนั้นเลือกทำธุรกิจที่แตกต่าง ซึ่งเป็นธุรกิจในอนาคต และมีความเสี่ยง ? 

เราตั้งโจทย์ว่า ไม่อยากทำธุรกิจที่มีคนทำ และแข่งขันเรื่องราคา การทำธุรกิจบางอย่างผมเคยบอกไว้หลายสื่อว่า ถ้ารู้เยอะ ศึกษาเยอะ อาจไม่ได้ทำ เพราะไม่รู้จึงได้ทำ ตอนนั้นธุรกิจนี้เป็นแค่เทรนด์ในอนาคต 

สิ่งที่ผมมั่นใจคือ ธุรกิจไม่ใช่สูตรตายตัว ไม่ว่าคุณจะวิเคราะห์วิจัย ใช่ว่าจะประสบความสำเร็จ เพราะบางอย่างเป็นเทรนด์ที่ต้องลงทุนให้เกิดขึ้นก่อน โจทย์ผมชัดเจน ก็คือ อยากทำธุรกิจที่คนไทยยังไม่เคยทำ ถ้าตอนนั้นรู้ว่าธุรกิจนี้จะเกิดใน 5 ปีถัดไป ผมคงไม่ทำตอนนั้น

อะไรทำให้คุณกล้าได้กล้าเสีย

ผมไม่ได้ขนาดนั้น แค่ไม่รู้ไทม์ไลน์ว่า จะประสบความสำเร็จเมื่อไร ธุรกิจสตาร์ทอัพเป็นธุรกิจนวัตกรรมของอนาคต กำหนดไม่ได้  แม้ครอบครัวจะสนับสนุนในช่วงแรก หลังจากนั้น 3-4 ปีไม่ได้ช่วย ถ้าเป็นคนที่ทำธุรกิจจะรู้ว่ามาถูกต้องแล้ว แต่ต้องใช้เวลา

ถ้าไปสุดทางแล้วไม่ประสบความสำเร็จ คุณจะทำอะไรต่อ

กลับบ้านทำธุรกิจกับพ่อ เพราะตอนนั้นคงไม่มีต้นทุนแล้ว ถ้าไม่ได้ก็คือไม่ได้ จบ

"ไวน์ดีหรือไม่ดีอยู่ที่แหล่งผลิต เรารู้อยู่แล้วว่า ถ้าเป็นแบรนด์นี้ รสชาติแบบไหน " ชัยวัฒน์ นันทิรุจ

ตอนนั้นคุณตั้งเป้าหมายธุรกิจไว้อย่างไร

การเติบโตของยอดขายก็เป็นส่วนหนึ่ง ไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดของกิจการเรา สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เราต้องทำแพคเกจจิ้งให้มีคุณภาพดีที่สุด อาจจะมีแพคเกจจิ้งใหม่ๆ ที่เกี่ยวเนื่องหรือไม่เกี่ยวเนื่องก็ได้ทั้งนั้น ผมมองว่า นวัตกรรมเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด นอกเหนือการเติบโตด้านยอดขาย เพราะเราทำผลิตภัณฑ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

คุณมีต้นแบบทางความคิดไหม

พ่อเป็นนักธุรกิจ ก็ต้องตามพ่อ เพราะท่านขยัน มัธยัสถ์ ซื่อสัตย์ ทำให้ประสบความสำเร็จ พ่อเป็นต้นแบบของผม ผมทำธุรกิจเพราะพ่อ ผมเห็นมาตั้งแต่เด็ก พ่อผมเป็นพ่อค้าที่มองออกว่า ของสิ่งไหนซื้อมาแล้วจะทำกำไร

ถ้าคนรุ่นใหม่อยากเอาแบบอย่าง มีคำแนะนำไหม

ถ้าเป็นผมคงเน้นเรื่องธุรกิจนวัตกรรม ในยุคนี้ธุรกิจที่แข่งขันเรื่องราคาคงอยู่ลำบาก ตลาดเปิดกว้างสำหรับสินค้านวัตกรรมยังไปต่อได้ และสามารถประสบความสำเร็จได้อีก แม้จะเป็นสตาร์ตอัพ 

เห็นบอกว่า ออกกำลังกายมา 7-8 ปี ใช้เวลาช่วงไหน 

ตื่นพร้อมลูกประมาณตี 5 ถ้าลูกตื่นสาย ก็สายตามลูก เพราะต้องไปส่งลูก ออกกำลังกายตอน 6 โมงเช้า แล้วไปทำงาน ผมวิ่งมาประมาณ 7-8 ปี สมัยก่อนตีกอล์ฟ และเล่นเทนนิส แต่งานเยอะไม่มีเวลา ก็เลยวิ่ง และซ้อมวิ่งเพื่อไปแข่งมาราธอน 

ตอนลงแข่งขันวิ่งมาราธอน 42 กิโลเมตร เตรียมตัวอย่างไร

อย่างน้อยๆ ต้องซ้อมวิ่งประมาณ 4-5 เดือน เวลาไปแข่งจะได้ไม่เจ็บระบมเยอะ ผมไม่มีโค้ช  การแข่งมาราธอน 42 กิโลเมตรเป้าหมายแรกคือ แข่งขันเรื่องจิตใจ เป้าหมายถัดไปเรื่องเวลาในการวิ่ง ครั้งแรกไปกรุงเทพมาราธอน ตอนนั้นทำเวลา 4 ชั่วโมง 50 นาทีกว่าๆ

พอวิ่งมาราธอนครั้งแรกได้ แม้จะเจ็บระบมบ้าง ก็ต้องหมั่นซ้อมวิ่งเยอะขึ้น ครั้งที่สองไปวิ่งปารีสมาราธอน ทำเวลา 3 ชั่วโมง 40 นาที น่าจะปี 2017 จากนั้นปี 2018 -2019 ไปวิ่งโอซาก้ามาราธอน ทำเวลา 3 ชั่วโมง 15 นาที 

เวลาซ้อมวิ่งเพื่อไปมาราธอน อาทิตย์หนึ่งวิ่ง 120 กิโลเมตร เฉลี่ยประมาณวันละ15-20 กิโลเมตร ตอนซ้อมตื่นตี 4.30 น.ออกวิ่งใช้เวลา 1-2 ชั่วโมง

"ผมไม่ได้ดูว่าราคาจะสูงขึ้น ไม่ได้สะสมภาพวาดของศิลปินที่เขียนภาพราคาแพงๆ ผมชอบก็ซื้อ ไม่ต่างจากไวน์ แม้ราคาจะแพงแค่ไหน ถ้าดื่มแล้วไม่อร่อย ผมก็ไม่ซื้อ..." ชัยวัฒน์ นันทิรุจ

 

หลังจากหันมาวิ่งออกกำลังกาย สุขภาพคุณเป็นอย่างไร

น้ำหนักลด ไม่ป่วย ถ้าถามว่าการไปวิ่งแข่งมาราธอนสุขภาพจะดีไหม...ไม่นะ บางทีซ้อมหนักๆ...ป่วย ผมมองว่า มาราธอนไม่ได้ดีต่อสุขภาพเสมอไป แต่ดีต่อจิตใจ ถ้าวิ่งเพื่อสุขภาพวันละชั่วโมงพอแล้ว ผมวิ่งวันละประมาณ 7-8 กิโลเมตร

สะสมไวน์ และภาพวาดด้วย ? 

ผมสะสมสิ่งที่ผมชอบ ถ้าจะมีมูลค่าหรือไม่มีมูลค่า เป็นอีกเรื่อง การสะสมภาพศิลปะเป็นงานอดิเรกของผม บางคนคิดว่า สะสมแล้วต้องราคาขึ้น ผมไม่ได้ดูว่าราคาจะสูงขึ้น ไม่ได้สะสมภาพวาดของศิลปินที่เขียนภาพราคาแพงๆ ผมชอบก็ซื้อ ไม่ต่างจากไวน์ แม้ราคาจะแพงแค่ไหน ถ้าดื่มแล้วไม่อร่อย ผมก็ไม่ซื้อ

ในเรื่องศิลปะ แม้จะมีคนบอกว่า ภาพนั้่นจะมีมูลค่าสูงขึ้นสิบเท่า ถ้าไม่สวยในสายตาผม ก็ไม่ซื้อ ผมไม่ได้สะสมแบบนักลงทุน ผมสะสมไวน์เพื่อดื่ม ไม่เน้นโชว์ 

ทั้งสองเรื่องเพื่อความสุข ภาพวาดหลายภาพเอามาติดไว้ที่ร้านเทปัน ฟรานซ์ คันดะ ซอยทองหล่อ เมื่อก่อนผนังในร้านโล่งๆ ภรรยาผมก็หาภาพที่ผมสะสมมาติด มีภาพลิลลี่ ภาพนกบนเกาะลันตาของอาจารย์ทินกร กาษรสุวรรณ ผมชอบภาพสวยๆ ดูฟรุ้งฟริ้ง และผมคิดว่า เราต่างมีศิลปะอยู่ในตัว

ภาพวาดนกบนเกาะลันตา ผลงานศ.ทินกร กาษรสุวรรณ

คุณชอบภาพแนวไหน

ในมุมผม ภาพศิลปะที่ซื้อต้องมีความสวยงาม ไม่ใช่ภาพดูน่ากลัว พวกภาพหัวกระโหลกไม่เอา และไม่จำเป็นต้องมีสไตล์แบบไหน ภาพที่สะสมไว้มีเกินหลักร้อย ภาพส่วนใหญ่เก็บไว้ที่โกดัง รอบ้านเสร็จค่อยนำไปติด ศิลปินที่ผมชอบมีหลายคน อาทิ อาจารย์นที อุตฤทธิ์ (รางวัลศิลปาธร สาขาทัศนศิลป์ ปี 2562 )

เมื่อชอบภาพสวยๆ ผมก็ดูว่า ศิลปินที่วาดภาพลักษณะนี้ มีใครบ้าง อย่างอาจารย์ถวัลย์ ดัชนี ภาพวาดสวย แต่ดูดุดัน ไม่ได้สวยแบบฟรุ้งฟริ้งในแบบของผม ไวน์ก็เช่นกัน เรารู้ว่า เราชอบไวน์สไตล์ไหน ก็ไปดูว่า ประเทศไหนผลิตไวน์แบบนี้ ถามว่าไวน์ดีเป็นยังไง ต้องดื่มไปเรื่อยๆ

เคยมีคนมาขอซื้อไวน์และภาพศิลปะที่สะสมไหม

มี แต่ผมไม่ได้ขาย แม้จะมีมูลค่าสูงขึ้น ต่อไปผมคงส่งต่อให้ลูกทั้งสอง ส่วนใหญ่ผมเก็บไวน์ของฝรั่งเศส ไวน์ดีหรือไม่ดีอยู่ที่แหล่งผลิต เรารู้อยู่แล้วว่า ถ้าเป็นแบรนด์นี้ รสชาติแบบไหน ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับคนขายที่เสาะหาไวน์ให้ผมด้วย

สะสมไวน์เพราะความชอบ และไม่ขาย ? 

ไวน์ต้องดื่มคู่กับอาหาร เป็นศิลปะอย่างหนึ่ง อย่างร้านอาหารของเรา เมื่ออาหารมาเสิร์ฟดูสวยงามน่าทาน ก็ต้องมีไวน์ เมื่อผมชอบก็ศึกษาผมมีห้องเก็บไวน์ที่บ้าน ผมสะสมไวน์ไว้ประมาณ 3,000 กว่าขวด ส่วนใหญ่ฝากไว้ที่ฮ่องกง 

ถ้าถามเรื่องมูลค่า ไวน์ที่ผมสะสมก็ราคาขึ้นเรื่อยๆ หากถามว่า มีไวน์ราคาหลักล้านไหม...ตอนที่ผมซื้อไม่มี แต่เก็บไปเก็บมาราคาขึ้นขนาดนั้น...ก็มีเหมือนกัน ถ้าไวน์ตัวไหนผมมีอยู่น้อยและชอบเป็นพิเศษ เก็บไว้ดื่มกับผู้ใหญ่ที่นับถือกัน

"ผมเห็นมาตั้งแต่เด็ก พ่อผมเป็นพ่อค้าที่มองออกว่า ของสิ่งไหนซื้อมาแล้วจะทำกำไร..." ชัยวัฒน์ นันทิรุจ

ไวน์ส่วนใหญ่เก็บไว้ที่ฮ่องกง ? 

ที่บ้านผมมีห้องเก็บไวน์ไม่กี่ร้อยขวด ผมเก็บไว้ที่ฮ่องกงประมาณสองพันกว่าขวด บ้านเรากำลังจะลดภาษีนำเข้าไวน์ ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมจะนำไวน์มาเก็บไว้ที่เมืองไทย ไวน์ที่ซื้อไว้เยอะไม่ใช่เพื่อความเท่ แต่ดื่มทุกวัน วันละ 3-4 แก้ว ถ้าไม่ดื่มกับภรรยา ก็ดื่มกับเพื่อนๆ

สะสมไวน์และภาพวาดเพื่อความสุข แล้วมีเป้าหมายอื่นอีกไหม

ผมไม่ได้มีชีวิตหวือหวา ไม่เจ็บไม่ป่วยก็ดีละ บางคนมีเป้าหมายเที่ยวรอบโลก แต่ผมไปก็ได้ ไม่ไปก็ได้ ไม่ได้ไปมา 5 ปีแล้ว ตั้งแต่โควิดระบาด

ก็มีทำบุญ สร้างวัดบ้าง บริจาคเงินให้มูลนิธิที่ทำงานด้านช้างบ้าง ผมคิดว่า เราอยู่กับสังคม ก็ต้องช่วยสังคมรอบข้าง ถ้าทำเฉพาะธุรกิจอย่างเดียวไม่ยั่งยืน

ในเรื่องธุรกิจผมมีทีมงานนวัตกรรม  มีคนรุ่นใหม่พัฒนาโปรดักต์ ทีมงานก็ซึมซับเรื่องพวกนี้จากผมอยู่แล้ว เรามีบริษัทอยู่ทั้งไทย จีน อินเดีย รวมๆ แล้วพนักงานกว่า 500 คน ส่วนใหญ่ใช้เครื่องจักร ออโตเมชั่นและเอไอ เป็นสิ่งที่ดีที่ช่วยลดค่าใช้จ่ายในโรงงาน อีกอย่างเรื่องกรีนโปรดักต์ก็ทำมาตั้งแต่เริ่มแรก