สัจธรรม...โมโกจู

สำหรับการได้เดินป่าอย่างเต็มรูปแบบอย่างการมาเดินป่าแม่วงก์เพื่อขึ้นพิชิตยอดเขาโมโกจูในครั้งนี้ ชุดเดินป่าที่ผมเคยใส่เพิ่งได้ออกเอามาใช้งานอีกครั้ง ไหล่ได้สะพายเป้ ข้างหน้าสะพายกระเป๋ากล้อง แทบจะเป็นภาพเจนตาของหมู่มิตรสหายที่ออกเที่ยวป่าด้วยกันมานาน ด้วยวัยที่ร่วงโรย ทำให้สัมภาระหลายอย่างที่เคยยัดใส่เป้และแบกเดินป่าต้องลดปริมาณลงอย่างเหลือเชื่อ

ผมคุ้นชินกับป่าแม่วงก์มานานร่วม 20 ปี ในหนังสือตะกอนป่าเล่ม 1 ของผม ก็เคยเขียนถึง คืนที่เราถูกไฟป่าล้อมแคมป์ริมห้วยแม่กะสา ต้องตื่นมาช่วยกันดับไฟที่ล้อมเข้ามาทุกด้าน สุดท้ายก็แพ้ ต้องหอบข้าวของสัมภาระ ไปนั่งบนก้อนหินกลางลำห้วยจนไฟดับ อีกครั้งหนึ่งที่มิตรสหายที่ร่วมเดินทางลื่นก้อนหินในลำธารจนคางแตก เลือดไหลเป็นท่อแตก สหายที่ร่วมเดินป่าท่านหนึ่งเป็นศัลยแพทย์ฝีมือดีโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เอาเข็มเย็บผ้า เย็บแผลสดๆ ในป่า แล้วเอายาหม่องป้ายแผลไว้ ฯลฯ เหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างผมและป่าแม่วงก์ น้ำตกแม่กะสา น้ำตกแม่กี น้ำตกแม่เรวา ย่ำเดินมาจนขาลาก เพราะไกลเหลือเกินกว่าจะมาถึงแต่ละน้ำตกได้

ป่าแม่วงก์ส่วนใหญ่เป็นป่าเบญจพรรณ ไผ่หลากหลายชนิดขึ้นอย่าหนาแน่น มีป่าดิบเขาหรือป่าฝนบนยอดเขาสูงและตามร่องหุบ และป่าเต็งรังในบางส่วน แต่ป่าผืนนี้ก็ให้น้ำที่ใสไหลเย็นตลอดทั้งปี โดยมีลำห้วยหลักๆ คือลำห้วยแม่กะสา ลำห้วยแม่กี และลำห้วยแม่เรวา ไหลรวมกันเป็นห้วยแม่วงก์ ตามประสบการณ์คนเที่ยวป่า แม้ที่นี่จะมีป่าไผ่มาก แต่ก็ตอบแบบไม่ลังเลว่าป่าผืนนี้เป็นป่าที่สมบูรณ์ เป็นแหล่งต้นน้ำที่ดีแห่งหนึ่งของบ้านเราทีเดียว

สำหรับยอดโมโกจู ยอดเขาที่สูง 1,964 เมตร จากระดับน้ำทะเลปานกลาง ถือเป็นยอดเขาสูงในอุทยานแห่งชาติแม่วงก์นั้น ผมได้ยินกิติศัพท์มานาน ว่าการขึ้นพิชิตยอดโมโกจูไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เพราะลำพังการเดินเท้าแบกเป้เดินมาจากที่ทำการอุทยานฯแม่วงก์ 22 กิโลเมตร กว่าจะถึงริมลำธารแม่เรวา จุดเริ่มเดินเท้าขึ้นโมโกจู ก็แทบจะหมดแรงอยู่แล้ว แล้วจากแคมป์แม่เรวาขึ้นไปอีก 8 กม.จนถึงยอดโมโกจูนั้น ทางชันตลอด ถ้าเทียบเคียงกับการเดินขึ้นเขาหลวงเมืองนครฯ ระดับความยากก็น่าจะใกล้เคียงกัน

ถ้าตัดว่าทางมันชันชนิดที่เดิน 5 เมตรพัก 10 เมตรหยุด ห้ามแหงนมองทางข้างหน้า(ถ้าไม่อยากท้อ) ก็ถือว่าเป็นเส้นทางเดินป่าที่ดีมาก เพราะร่มรื่นตลอดเส้นทาง ต้นไม้ใบหนา อากาศเย็นสบาย เสียงนก เสียงลิง ล้วนเป็นบรรยากาศที่ผมเคยคุ้นชินแต่ห่างมานาน การเดินป่าในยามร่างกายร่วงโรย จึงเป็นทั้งความสนุกและความทุกข์ปนกันไปในที

ผมผ่านความรู้สึกการเป็นผู้พิชิตยอดเขาสูงๆ มาหลายครั้งตลอดชีวิตการเป็นคนเที่ยวป่ามาเกือบ 30 ปี การได้ขึ้นมาพิชิตยอดเขาโมโกจู เป็นความสำเร็จหนึ่งกับความรู้สึกที่ว่า...ถึงยอดซะที สมัยหนุ่มๆ ความรู้สึกการเป็นผู้พิชิต เหยียบโลกไว้ใต้เข่าจะลำพองใจ แต่มายามนี้ ได้แต่นั่งชื่นชมป่าที่สมบูรณ์ แล้วคิดว่า วันนี้ขึ้นถึงยอด พรุ่งนี้ก็ต้องเดินลง ไม่มีใครอยู่บนยอดได้ตลอด เราขึ้นมาด้วยความมานะ และความตั้งใจ เวลาลงต้องลงอย่างปลอดภัย ไม่ใช่หามลง ชีวิตก็แบบนี้ วันเวลาที่ผ่านเลย ล้วนปรับแต่งแนวคิดการขึ้นพิชิตยอดเขาได้แตกต่างกันมาก

การขึ้นมายืนบนยอดโมโกจูครั้งนี้ เป็นความดีใจที่ได้มาเห็นผืนป่าที่ล้อมรอบสมบูรณ์ ไม่มีรอยเว้าแหว่งแม้แต่น้อย ต้องขอขอบคุณเจ้าหน้าที่อุทยานฯทุกคนที่ทำงานรักษาป่าด้วยความยากลำบาก เสียสละแม้กระทั่งชีวิตเพื่อรักษาป่าไว้ให้ลูกหลานในอนาคต แลกกับค่าตอบแทนไม่มาก ความสวยงามของธรรมชาติจากยอดโมโกจู ทั้งพระอาทิตย์ขึ้น พระอาทิตย์ตก และทะเลหมอกยามเช้าที่พบเห็น เป็นความงามที่ธรรมชาติที่สมบูรณ์ปั้นแต่ง ล้วนมีคุณค่ายิ่ง โดยเฉพาะการแลกมาด้วยความมานะพยายามและความยากลำบากกว่าจะขึ้นมาเห็น ที่ไหนก็ทะเลหมอกเหมือนกัน พระอาทิตย์ตกเหมือนกัน แต่คุณค่าต่างกันมาก หากผมขึ้นกระเช้าไฟฟ้ามาดูทะเลหมอกบนนี้ โมโกจูคงเป็นเพียงยอดเขาดาดๆ ที่ไม่มีค่าแก่การประทับใจหรือหยั่งรากฝังไว้ในความทรงจำแม้แต่นิด

ต้องยกความชอบให้กับการทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์ของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สำนักงานสุโขทัย ที่ดูแลถึงกำแพงเพชร ที่ทำจนคนรู้จักโมโกจู ความร่วมมือที่มีอุทยานฯแม่วงก์รักษาป่า-ททท.บอกให้คนมาเที่ยว เขาจำกัดคนเที่ยวมีกฎกติกามากมาย แต่ความเป็นยอดโมโกจู คุณค่าที่คณานับเมื่อไปถึง ได้ถูกบอกกล่าวจนทุกวันนี้ก็มีนักท่องเที่ยวจองไปเที่ยวแทบไม่หยุดจนถึงช่วงปิดฤดูกาล ลูกหาบที่เป็นชาวเขาเคยมาอยู่ในป่าแล้วถูกเอาออกจากป่าพลอยมีอาชีพชดเชย การนำทางของเจ้าหน้าที่ถือเป็นการออกตรวจป่า ป้องปรามพวกล่าสัตว์ ตัดไม้ ผ่านกิจกรรมการท่องเที่ยวที่มีการจัดการอย่างดี ธรรมชาติไม่เสียหาย แบบนี้ถึงเรียกบูรณาการของแท้

ผมว่า ททท.และกรมอุทยานฯ เขาทำงานเป็น รู้ว่าต้องจัดการอย่างไรกับแหล่งท่องเที่ยวแต่ละประเภท ต้องสอดประสานกันแบบไหนที่เที่ยวได้โดยธรรมชาติไม่เสีย เลยอยากให้องค์การมหาชนที่อยากสร้างกระเช้าขึ้นภูกระดึง ออกมาเปิดหูเปิดตา มองดูวิธีการใหม่ๆ ไม่ใช่ตั้งธงจะสร้างกระเช้าให้ได้ คนถึงจะมามาก แบบนั้นออกจะไม่ได้ใช้สติปัญญาไปหน่อย ไม่คุ้มกับค่าตอบแทนเดือนละหลายบาท อยากให้มาดูที่แม่วงก์ ว่าเขาทำได้อย่างไร เขาจัดการอย่างไร

อยากมาดูตัวอย่าง อยากมาศึกษา ลองคุยเงื่อนไขกติกาการเดินป่าขึ้นโมโกจูที่ ททท.สุโขทัย โทร.05 5616 2289 หรือ ที่อุทยานฯแม่วงก์ 09 0457 9291 หรือเฟสบุค : อุทยานแห่งชาติแม่วงก์

เปิดตาจะเห็นโลก เปิดโลกทัศน์ มุมมองจะไม่แคบ เว้นก็แต่มีวาระซ่อนเร้น...