เรื่องน่ารักของสาวช่างกิน

คนตัวจิ๋วถือส้อมยักษ์ ย่ำอยู่บนความหยุ่นของเส้นสปาเก็ตตีด้วยความลำบาก ขณะที่พยายามไขว่คว้าเจ้าปลาหมึกอย่างยิ่งยวด ...

ลายเส้นที่วาดด้วยปากกาพิกม่าพาให้เราอมยิ้มไปกับจินตนาการแสนเพลินของ พลอย นิกะดานนท์ ในนิทรรศการชื่อสั้นๆแต่โดนใจว่า อยากกิน

เราพบกับพลอยด้วยความบังเอิญ ในพีเพิล แกลลอรี ภายในหอศิลปวัฒนธรรรมแห่งกรุงเทพมหานคร เมื่อปลายเดือนเมษายนที่ผ่านมา สาวน้อยผู้มาพร้อมกับรอยยิ้มเล่าที่มาของผลงานวาดเส้นรูปคนจิ๋วไล่จับปลาหมึกให้ฟังอย่างเป็นกันเองว่า

"เป็นความรู้สึกอยากกินปลาหมึกกับน้ำจิ้มทะเลสุดแซ่บ เหมือนกับอยากกระโดดลงไปจับปลาหมึกกินเอง แต่ในความเป็นจริงมีแค่ปลากระป๋องที่ไม่อร่อยเลย หนูทำกับข้าวไม่เป็น หนูทำกับข้าวไม่อร่อย" พลอย บอกถึงความรู้สึกช่วงที่ไปศึกษาต่อระดับปริญญาโทที่ประเทศอังกฤษ และผลงานชุดนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์

" จบปริญญาตรีคณะมัณฑนศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ไปเรียนปริญญาโททางด้านวาดภาพประกอบ (Camberwell College of Arts ช่วงทำวิทยานิพนธ์คิดหลายเรื่องค่ะว่าจะทำเรื่องอะไรดี สิทธิสตรีก็ไกลตัวเกินไป มาดูว่าที่จริงแล้วเราสนใจอะไร ตอนอยู่โน่น คุณพ่อจะควบคุมค่าใช้จ่ายเวลาที่จะกินอะไร ซื้ออะไรก็ต้องเก็บบิลเอาไว้ เวลาคิดเงินก็มีแต่บิลของกิน เอ๊ะเราสนใจเรื่องกินนะ เลยมาสังเกตพฤติกรรมการกินของเรา เรากินเพราะอะไร เพราะหิว หรือ อยาก

แล้วก็พบว่าอยาก

จากความคิดตรงนั้นเริ่มสังเกตพฤติกรรมตัวเอง สัมภาษณ์คนรอบข้าง มีคำตอบที่น่าตกใจเยอะมาก กินเพราะอาหารอยู่ตรงนั้น กินเพราะฆ่าเวลา กินเพราะเศร้า โดยรวมไม่มีใครตอบเลยว่ากินเพราะหิว" นักวาดภาพประกอบเล่าถึงที่มาของความคิด

"จากนั้นก็เริ่มบันทึกการกินของตัวเอง นำเสนอออกมาด้วยการนำบิลที่เรากินมาแปะลงบนกระดาษแล้ววาดภาพลงไป แล้วดรออิ้งด้วยปากกาพิกม่า ต่อมาก็เริ่มนำบิลมาเผาเพราะว่าเวลาเราเห็นของกินเริ่มเกิดปฏิกิริยาในใจ เหมือนไฟ เผา ถ้าเราไม่ควบคุมมันก็จะเผาไหม้ไปเรื่อยๆ ทำร้ายร่างกายเรา แต่ถ้าเรารู้จักควบคุมมันก็จะยังอยู่ได้

ใช้บิลมาเผา ตัดเป็นคอลลาจลงไป วาดทับด้วยดินสอถ่านผสมกับดรออิ้ง ต่อมาเริ่มทำรีเสิร์ช มีข้อความที่โดนใจเรา " พลอย อธิบายเหตุผลที่ใช้เทคนิคคอลลาจ หรือ ตัดแปะบิลลงไปแล้ววาดเป็นใบหน้าว่าให้เหมือนเป็นหน้ากาก

"เป็นเพราะว่าตอนทำอยู่ต่างประเทศ เรากำลังกินอาหารคนอื่น เราต้องพยายามเป็นคนอื่น ปรับตัวสู่อาหารใหม่ที่เราไม่คุ้นเคย แต่ก็อร่อยนะ"

พลอยพยายามค้นคว้าหาเหตุผลในการกินทั้งที่ไม่หิวต่อ จนในที่สุดพบว่ามี 4 เหตุผลด้วยกัน

อารมณ์พาไป

ความอยากที่ถูกกระตุ้นจากการเห็นหรือได้กลิ่น

กินเพื่อเข้าสังคม (กินเป็นมารยาท)

กินเพราะความทรงจำ

จากนั้นเธอก็ถ่ายทอดเหตุผลทั้ง 4 ออกมาเป็นภาพประกอบน่ารักที่ผู้ชมเห็นแล้วทั้งอมยิ้มและรู้สึกหิวตามขึ้นมาทันใด

ไม่ว่าจะเป็นรูปคนตัวจิ๋วในนอนอยู่ในบอลลูนรูปถ้วยกาแฟลอยล่องอยู่บนท้องฟ้า แทนความรู้สึกถึงอารมณ์พาไป

รูปเวลาน้ำชา ที่มีตั้งมาการอง สโกน แซนด์วิช และขนมรับประทานกับน้ำชานาๆชนิด หรือว่าจะเป็นรูป กลางวันนี้ทานอะไรดีนะ สื่อด้วยภาพหญิงสาวที่มีสปาเกตตีเป็นผม แถมในนั้นยังมีทั้งกุ้งและหอยประดับอยู่พร้อม

ดื่มด่ำกับจินตนาการอันหอมหวานของ พลอย นิกะดานนท์ ในผลงานชุด อยากกิน เห็นทีต้องสมัครเป็นแฟนคลับติดตามผลงานของสาวน้อยช่างกินคนนี้แล้วล่ะค่ะ