‘เกมโลกใหม่’ ไทยต้องยกระดับ

    แต่ขับเคลื่อนด้วยยุทธศาสตร์ทางภูมิรัฐศาสตร์ การแข่งขันด้านเทคโนโลยี สิ่งแวดล้อม และมาตรฐานแรงงาน ประเทศไทยในฐานะสมาชิกของระบบการค้าโลก จึงเลี่ยงไม่ได้ที่ต้อง “ยกระดับตัวเอง” อย่างจริงจัง เพื่อไม่ให้ถูกลดบทบาทไปมากกว่านี้
    ภาษีที่เพิ่มขึ้นอาจไม่ใช่แค่เรื่องตัวเลข แต่มันสะท้อนถึง “ขีดความสามารถในการแข่งขัน” ของประเทศที่ยังไม่สามารถยกระดับให้ทันต่อแนวโน้มใหม่ในเศรษฐกิจโลก ทั้งด้านการผลิตที่ยังพึ่งแรงงานราคาถูก การพัฒนาเทคโนโลยีที่ยังไม่ลึกพอ ไปจนถึงปัญหาเชิงโครงสร้าง โดยเฉพาะการขาดทักษะในแรงงานรุ่นใหม่ ขณะที่หลายประเทศกำลังเข้าสู่ยุคอุตสาหกรรม 5.0 ไทยยังติดอยู่กับกับดักรายได้ปานกลาง และเผชิญกับการแข่งขันที่ดุเดือดกว่าเดิมหลายเท่า

    การยกระดับขีดความสามารถแข่งขันของไทย ควรมองให้ไกลกว่า การเพิ่มแรงจูงใจให้นักลงทุน หรือลดอุปสรรคทางธุรกิจ แต่เราต้องมองไปถึงการปรับโครงสร้างเชิงลึก ทั้งด้านกฎหมาย การกำกับดูแล การส่งเสริมนวัตกรรม และการปรับระบบการศึกษาที่จะผลิต “กำลังคน” ที่มีทักษะตรงกับเศรษฐกิจใหม่ โดยเฉพาะทักษะดิจิทัล รวมถึงความสามารถทำงานร่วมกับเครื่องจักรอัจฉริยะ ซึ่งจะเป็นหัวใจของการผลิตในยุคถัดไป

    ที่สำคัญที่สุด ภาครัฐต้องลุกขึ้นอย่างเข้มแข็งและทำหน้าที่เป็น “ตัวเร่ง” ไม่ใช่แค่ “ผู้ตาม” ทั้งการสร้างระบบนิเวศเพื่อสนับสนุนการวิจัยและพัฒนาของภาคเอกชน การปรับกระบวนการอนุญาต การอำนวยความสะดวกด้านโลจิสติกส์ การผลักดันการเจรจาข้อตกลงการค้าใหม่ ๆ ที่เปิดโอกาสให้ไทยเข้าถึงตลาดที่มีกำลังซื้อสูง โดยเฉพาะในอุตสาหกรรมเป้าหมาย เช่น ชิป เซมิคอนดักเตอร์ ยานยนต์ไฟฟ้า และธุรกิจเวลเนส ธุรกิจสุขภาพ ที่ไทยยังมีศักยภาพซ่อนอยู่

    บทบาทของภาคเอกชนเองก็ต้องปรับอย่างเร่งด่วนเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นการลงทุนในเทคโนโลยี การบริหารจัดการซัพพลายเชนให้ยืดหยุ่นต่อความเสี่ยง ยกระดับแรงงานภายในองค์กร ไปจนถึงการสร้างแบรนด์และความน่าเชื่อถือในตลาดต่างประเทศ ความได้เปรียบในอดีตไม่อาจใช้ต่อรองในเวทีการค้าโลกยุคใหม่ได้อีกต่อไป หากภาคธุรกิจไทยยังมองแค่ผลกำไรระยะสั้น เราอาจกลายเป็นจุดอ่อนที่ถูกแทนที่ด้วย ‘ผู้เล่นรายใหม่’ ในตลาดโลก ...ประเทศไทยยังมีโอกาส แต่เวลากำลังเดินไปเรื่อยๆ การปรับตัวต้องเกิดขึ้นพร้อมกันทุกภาคส่วน และต้อง “เร่ง” อย่างไม่ลังเล ถ้าไม่อยากกลายเป็นเพียงคนดูการค้าโลกจากขอบเวที การยกระดับขีดความสามารถประเทศ ไม่ใช่แค่ทางเลือก แต่คือ ‘เงื่อนไข’ ของการอยู่รอดในเศรษฐกิจโลกยุคใหม่