อย่า "สนิทใจ" กับตัวเลขทางเศรษฐกิจของประเทศ | อาหารสมอง

ระบุว่ารัฐบาลอังกฤษสอบสวน Office of National Statistics ซึ่งเป็นหน่วยงานสถิติสำคัญของชาติ และพบว่าเกิดข้อบกพร่องของบางตัวเลขสำคัญในการคำนวณหา GDP นอกจากนี้ นักลงทุนก็ไม่ไว้ใจรายงานการจ้างงานรายเดือนของทางการอีกต่อไปด้วย 

 ข่าวนี้ทำให้สื่อเศรษฐกิจระดับโลกรายงานต่อเนื่องว่า ตัวเลขเศรษฐกิจสำคัญของอีกหลายประเทศใหญ่ในโลกก็ไม่น่าเชื่อถือเช่นกัน และปรากฏการณ์นี้กำลังเกิดขึ้นอย่างน่าตกใจ

จะว่าไปแล้ว แม้แต่ตัวเลขขาดดุลการค้าของสหรัฐอเมริกา ที่นายทรัมป์บอกว่าเจ็บปวดเหลือทน (ตัวเลขขาดดุลบอกว่าคนอเมริกันซื้อสินค้าจากต่างประเทศมากกว่าส่งไปขาย มันยังมีอีกหลายดุล

เช่น ดุลบริการซึ่งมีขนาดใหญ่โตมากก็ไม่ได้โวยวาย) ก็ไม่แม่นยำเพราะมีปัญหาการจัดเก็บตัวเลขจากรายการซื้อขายที่ซับซ้อนทั้งในระบบดิจิทัลเเละปกติ อีกทั้งมีซัพพลายเชนที่กว้างขวางเเละยุ่งเหยิงของระบบการค้าโลกในปัจจุบัน

ลองมาดูกันว่ามีประเทศใดบ้างที่สื่อต่างประเทศเชื่อว่ามีปัญหาเเละมีสาเหตุใดที่ทำให้เกิดขึ้น : 

เยอรมนี มีชื่อเสียงในการยกเลิกการจัดเก็บสถิติที่เคยทำมาอย่างเป็นระบบ พร้อมทั้งยกเครื่องระบบการจัดเก็บสถิติสำคัญครั้งใหญ่ ซึ่งครอบคลุมหลายตัวเลขทางเศรษฐกิจ เช่น GDP ดัชนี เงินเฟ้อ สถิติการจ้างงาน ฯลฯ

ปัญหาเศรษฐกิจที่ย่ำแย่ของเยอรมนีซึ่งต่อเนื่องมาเป็นปีที่ 3 ทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับปัญหาการเปรียบเทียบต่อเลขใหม่เมื่อเทียบกับตัวเลขเก่าว่าอะไรคือความจริง

จีน เป็นอีกประเทศหนึ่งที่พูดกันมากถึงความน่าเชื่อถือของตัวเลขทางเศรษฐกิจที่ทางการประกาศ มีสถิติสำคัญหลายตัวที่ยากจะเข้าถึง หรือหายไปทั้งหมดจนเกิดความสงสัยในสถานภาพ

เช่น มูลค่าการลงทุนจากต่างประเทศ อัตราการว่างงาน ผลผลิตทางเกษตร ฯลฯ แม้แต่ตัวเลขอัตราการเติบโตของ GDP ในปี 2567 ที่เเถลงว่า 5% นั้น ผู้เชี่ยวชาญเชื่อว่าน่าจะเป็นเพียงแค่ 2-3% เท่านั้น

อินเดีย เลื่อนสำมะโนครั้งใหญ่ที่ทำทุก 10 ปี จาก 2564 มาหลายครั้งจนคาดว่าอาจได้เห็นข้อมูลในปี 2569 การเลื่อนเช่นนี้ก่อให้เกิดความสงสัยว่าไม่ต้องการให้เห็นตัวเลขสำคัญบางตัว การขาดข้อมูลที่ทันกาลทำให้ไม่สามารถกำหนดนโยบายเศรษฐกิจและสังคมอย่างสอดคล้องกับปัญหาเพราะไม่รู้ว่าปัญหาจริง ๆ คืออย่างไร

นอกจากนี้ ความไม่โปร่งใสในการเปิดเผยข้อมูลเศรษฐกิจสำคัญตลอดจนการเข้าถึงข้อมูลเหล่านี้อย่างสะดวกก่อให้เกิดความไม่มั่นใจในตัวเลขเหล่านี้

สหรัฐอเมริกา ก็มีปัญหาอื้อฉาวในบางเรื่องดังที่รู้กันในวงการ ซึ่งได้แก่ การมีแรงกดดันจากการเมืองและภาคธุรกิจขนาดใหญ่ที่ต้องการ “เลขสวย” โดยเฉพาะอย่างยิ่งอัตราเติบโตของ GDP อัตราเงินเฟ้อและการจ้างงาน

วิธีการจัดเก็บสถิตินั้นถูกต้องตามหลักวิชาการเพราะดำเนินการโดยมืออาชีพ เพียงแต่เมื่อได้ตัวเลขมาแล้วก็มีการตีความและปรับตัวเลขให้คำนึงถึงสิ่งที่การจัดเก็บมิได้ครอบคลุมหรือไม่ทันสมัย 

 การตีความเช่นนี้ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็น เปิดโอกาสให้การเมืองเข้ามาแทรกแซง อย่างไรก็ดี ตัวเลขสถิติของสหรัฐถือว่าโปร่งใส และมีวิธีการจัดเก็บที่ถูกหลักวิชาการที่สุดแห่งหนึ่งเมื่อเปรียบเทียบกับประเทศอื่น ๆ

เรียกได้ว่าอยู่ในสถานะที่ดีกว่าจีน รัสเซีย (ระบบการเมืองมีผลต่อการรายงานตัวเลขเสมอ) และอีกหลายประเทศใหญ่ในโลก แต่ต้องตระหนักว่าไม่ “เพอร์เฟกต์” อยู่ดี

สำหรับประเทศใหญ่ ๆ ในอาเซียนนั้นเป็นที่รู้กันดีว่า ตัวเลขเศรษฐกิจต้องพิจารณาด้วยความระมัดระวัง เวียดนามดูจะต้องระวังมากกับตัวเลข GDP อัตราการว่างงาน อัตราเงินเฟ้อ ตัวเลขความยากจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งมูลค่าการส่งออกและการลงทุนจากต่างประเทศ

มาเลเซียนั้นมีผู้วิจารณ์ว่าตัวเลขสำคัญหลายตัวดูจะผิดไปจากความรู้สึกจริง โดยเฉพาะเรื่องอัตราเงินเฟ้อ