วิกฤติ ‘หนี้’ กำลังบีบคอประเทศ 

วิกฤติ ‘หนี้’ กำลังบีบคอประเทศ 

    ประเทศไทยกำลังเผชิญกับวิกฤตหนี้อย่างหนัก โดยเฉพาะ ‘หนี้ครัวเรือน’ ที่รุนแรงและน่าเป็นห่วงกว่าที่คิด หนี้ครัวเรือนในภาพใหญ่ของประเทศไทยอยู่ไตรมาสแรก ปี 2568 อยู่ที่ 16.2 ล้านล้าน ซึ่งสูงมากและนี่เพียงแค่ไตรมาสแรกท่ามกลางเศรษฐกิจที่สุดวิกฤติ

    ตัวเลขนี้ไม่เพียงแสดงให้เห็นถึงภาระหนี้สินที่ท่วมท้นของประชาชน แต่ยังเป็นสัญญาณเตือนภัยถึงความอ่อนแอทางเศรษฐกิจ ที่อาจส่งผลกระทบต่อความมั่นคงของประเทศในระยะยาว
    รากเหง้าปัญหาหนี้ครัวเรือนไทยมีหลายมิติที่เชื่อมโยงกัน เริ่มจากการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ชะลอตัวช่วงหลายปีที่ผ่านมารายได้ประชาชนไม่เพิ่มขึ้นตามค่าครองชีพ ประกอบกับระบบสินเชื่อที่ผ่อนปรนเกินไป

   โดยเฉพาะสินเชื่อบุคคลและสินเชื่อเพื่อที่อยู่อาศัยที่ขยายตัวรวดเร็ว หนี้เสียในสินเชื่อบุคคลและอสังหาริมทรัพย์เพิ่มขึ้นต่อเนื่องตั้งแต่ก่อนการระบาดของโควิด-19 สะท้อนว่าปัญหานี้ไม่ได้เกิดขึ้นชั่วข้ามคืน แต่เป็นผลสะสมจากนโยบายการเงินและการคลังที่ขาดการควบคุม

    ปัญหาหนี้ครัวเรือนที่สูงเกินกว่าเศรษฐกิจจะรองรับได้ กำลังกลายเป็นตัวถ่วงการเติบโตทางเศรษฐกิจ เมื่อครัวเรือนต้องนำส่วนใหญ่ของรายได้ไปชำระหนี้สิน ก็จะเหลือเงินน้อยลงสำหรับการบริโภคและการลงทุน ส่งผลให้อุปสงค์ภายในประเทศลดลง ธุรกิจได้รับผลกระทบเป็น ‘วงจรอุบาทว์’ ที่เศรษฐกิจไทยไม่สามารถขยายตัวได้เต็มศักยภาพ ท่ามกลางการค้าโลกที่ทวีความรุนแรง มีความท้าทายใหม่ๆ เกิดขึ้นตลอด หากไทยยังติดอยู่ในกับดักหนี้จะทำให้ขาดความยืดหยุ่นในการปรับตัวและแข่งขันในเวทีโลก
 

    การแก้ปัญหาหนี้ครัวเรือนอย่างยั่งยืน อาจต้องใช้แนวทางแบบองค์รวมที่เชื่อมโยงทั้งนโยบายการเงิน การคลัง และการพัฒนาเศรษฐกิจ เร่งดำเนินมาตรการช่วยเหลือผู้ที่มีภาระหนี้สูง ผ่านการปรับโครงสร้างหนี้ ลดดอกเบี้ย ให้คำปรึกษาทางการเงินที่ควรเป็นมาตรการที่จริงจัง และได้รับความร่วมมือจากสถาบันการเงิน หน่วยงานที่เกี่ยวข้องที่อยู่ในความดูแลของรัฐบาลอย่างจริงใจ ในระยะกลางและระยะยาว ประเทศไทยต้องมุ่งเน้นการสร้างรายได้ที่ยั่งยืนให้กับประชาชน ผ่านการพัฒนาทักษะ การสร้างงาน และการยกระดับผลิตภาพแรงงาน ส่งเสริมการออมและการลงทุน สร้างระบบประกันสังคมที่แข็งแกร่ง ลดความจำเป็นในการกู้ยืมเพื่อการดำรงชีวิต
    ปัญหาหนี้ครัวเรือนไม่ใช่เพียงตัวเลขทางสถิติ แต่เป็นระเบิดเวลาที่กำลังทำลายชีวิตผู้คนนับล้าน เป็นมะเร็งร้ายแรงที่กัดกินอนาคตของประเทศ รัฐบาลจะนั่งดูอีกนานแค่ไหน จะปล่อยให้วิกฤติ “หนี้” บีบคอประเทศไทยให้ตายลงอย่างช้าๆ หรืออย่างไร ถ้าปล่อยให้ปัญหานี้คงอยู่ หรือแย่ลงไปอีก ประเทศไทยจะตกเป็นทาสของหนี้สิน ติดอยู่ในกับดักที่ไม่มีวันหลุด และจะถูกทิ้งห่างจากเวทีการแข่งขันโลกไปตลอดกาล