จิต วิญญาณ สื่อ

ผมใคร่ขอแลกเปลี่ยน ประเด็นการทำหน้าที่ “สื่อ”

อันที่จริง ผมไม่ต้องอธิบายความมากหรอก เพราะ “ช่อ พรรณิการ์” ก็เคยทำอาชีพสื่อมาก่อนที่จะมาสวม “หัวโขน” นักการเมือง

ในสถานะความเป็น “สื่อ” กับ “นักการเมือง” มันเหมือนลิ้นกับฟันที่ต้องกระทบกระทั่งกัน ด้วยความที่สื่อต้องทำหน้าที่ตรวจสอบนักการเมืองในทุกๆ ด้าน

และถ้าที่ผ่านมา “สื่อ” อย่างพวกผม ยอมอ่อนคล้อยลื่นไหลไปตามกระแสคลั่งไคล้ “พ่อฟ้า” อันนี้ผมเชื่อเหลือเกินว่า เป็นแฟนข่าว “เนชั่น” ทั้งประเทศลุกขึ้นหน้าพวกผม “เปลี่ยนไป”

แล้วถ้าไล่เลียงกันจริงๆ ที่ผ่านมา ตั้งแต่ “ภาพถ่ายรับปริญญา” สำหรับคนข่าวอย่างผมเห็นแล้ว ต้องบอกว่า “คุณกล้ามาก” กล้าที่จะทำในสิ่งที่คนไทยส่วนมากไม่กล้าทำ “คุณคิดทำ” ในสิ่งที่คนไทยส่วนใหญ่เทิดทูนไว้เหนือหัว

เมื่อ เนชั่น และสื่ออื่นๆ นำเสนอข่าว คุณบอกคุณยังอ่อนเดียงสา เพิ่งเรียนจบมายังเขลาอยู่

ไม่เพียงแต่เนชั่น แต่สื่ออื่นๆ ก็พร้อมนำเสนอคำแก้ตัวของ “ช่อ พรรณิการ์” ทั้ง “ช่อ ยันภาพถ่ายในอดีตเป็นการถ่ายเล่นๆ ไม่มีบริบทอื่นที่ซับซ้อน หรือ ช่อ แจงภาพนั้น ไม่ควรมีคำบรรยาย ย้ำยังเชื่อในระบอบประชาธิปไตย ช่อ พรรณิการ์ ชี้แจงปมภาพชุดครุย เสียใจทำคนรอบข้างเดือดร้อน ชี้สมัยวัยรุ่นอินการเมือง ตอนนี้จำความรู้สึกตอนถ่ายรูปไม่ได้ พอมองกลับไปก็ไม่เหมาะสมจริงๆ”

อะไรต่างๆ ทำนองนี้มันเกิดขึ้นจากคนในพรรคอนาคตใหม่ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็แล้วใครที่ประกาศจะสานต่อภารกิจคณะราษฎร์ ปี 2475 สิ่งเหล่านี้ไม่มีใครจับไปใส่ปากให้พูด แต่พูดเพราะเจตนาที่เคลือบแฝง ที่สื่ออย่างพวกผมต้องกระตุกกระตุ้นเตือนให้สังคมได้รู้เท่าทันความคิดของนักการเมืองเช่นนี้

ในความเป็นจริงอีกประการหนึ่ง สื่อมวลชนไม่ได้ไปยัดเยียดให้พวกคุณทำ ทั้งการโอนหุ้น การบริจาคเงินให้พรรค การให้พรรคกู้เงิน ในเมื่อสื่อเห็นว่า สิ่งเหล่านี้กฎหมายเขียนห้ามไว้ สื่อย่อมมีสิทธิที่จะนำเสนอความจริงไม่ใช่ “เฟคนิวส์” อย่างที่คุณกล่าวอ้าง

ในความเป็นจริงไม่ใช่เฉพาะอนาคตใหม่หรอก หากนักการเมืองคนไหนที่ “แหลม” ทำสิ่งที่กฎหมายห้าม เราก็ต้องทักท้วงบอกกล่าว ด้วยเพราะเราซื่อสัตย์ในวิญญาณของคนข่าวโดยแท้จริง