ข้าแต่งค่า

ข้าเเต่งค่า

 

๏ ข้าแต่งค่า ทุกช่วง ห้วงกระดาษ

ข้าแต่งวาด เติมรส แห่งกฎสี

ข้าแต่งคำ อักษร กลอนวลี

ข้าแต่งที่ หัวใจ ของข้าเอง

 

๏ สิ่งใดหมาย กำหนดใด ให้กฎข้า

มิเคยเลย ปรารถนา มาข่มเหง

เส้นทางรัก ปักหมุด รุดบรรเลง

นั้นก็คือ บทเพลง แห่งหัวใจ

 

๏ มีดอกหญ้า กี่ดอก ที่ออกช่อ

หญ้าแตกก่อ รอฝัน เช้าวันใหม่

หญ้ายังคง เป็นหญ้า อยู่ร่ำไป

ข้าก็เป็น ดอกหญ้าไหว นั้นเช่นกัน

 

๏ ข้าแต่งค่า คงนาม ความรู้สึก

จากจิตใต้ สำนึก แห่งถ้อยฝัน

เส้นทางรัก นี้จึง ซึ่งรางวัล

ปรารถนา ของข้านั้น ลมหายใจ ๚ะ๛

 

             ณุ บูรพา