ชุมนุมคนรักหอย 1

...............

นับเป็นปีที่สามแล้ว ที่ผมหาญกล้าจัดงานชุมนุมนักนิยมเปลือกหอยจากหลายมุมโลก ณ พื้นที่อาคารแตงโม ใกล้หาดราไวย์ จังหวัดภูเก็ต

สองปีแรกที่ผ่านมา ทั้งสนุกและทุลักทุเล ด้วยเราตั้งใจกันมาก พอตั้งใจมาก ก็เกร็งมาก กลัวนั่นโน้นนี่กันสารพัด กลัวจะทำได้ไม่ดีพอ มีคนสำคัญในวงการหอยหลายสิบประเทศมาร่วมงาน ทั้งหมดล้วนเป็นเพื่อนฝูงหรือคณาจารย์ด้านหอยที่ตั้งใจมาแลกเปลี่ยนและมอบความรู้ให้

ส่วนใหญ่นำเปลือกหอย “ของรักของชอบ” จากบ้านติดตัวมา มีการบรรยายนานาสาระหอยให้แก่ผู้ร่วมงาน ซึ่งผู้สนใจอยากเรียนรู้ก็มากันเยอะ

สองปีแรกนั้น พ่องานแม่งานทุกคนเหนื่อยกันมาก และงบประมาณบานเข้าเนื้อเกินเท่าตัว 

แต่ถ้าเอาความสุขของทุกคนเป็นตัววัด ก็น่าพอใจ

ปีนี้เป็นปีที่สาม เศรษฐกิจโลกและไทยย่ำแย่ ผมจึงเปลี่ยนแนวคิดใหม่หมด ลดต้นทุนทุกทาง ขอใช้อาคารจากท่านเจ้าของใหม่เช่นเดิม เก็บค่าใช้จ่ายจากเพื่อนผู้ร่วมงานน้อยมาก เพียงเพื่อจัดซื้อหาเครื่องดื่มและอาหารสำหรับสามวันในงานนี้

โชคดีมีเพื่อน ๆ จากหลายสาขามาช่วยกัน อาหารส่วนมากจัดเตรียมและปรุงกันเอง อะไรที่ซื้อหาจากเพื่อนบ้านในพื้นที่ราไวย์ได้ ก็จะเลือกใช้บริการ เน้นที่สะอาด เพราะท้องไส้ของทุกคน ไม่ว่าจากแดนไกลหรือในประเทศผ่านอะไรมาไม่เหมือนกัน ส่วนโต๊ะใช้ของเก่ามือสองที่พ่อซื้อไว้หลายสิบตัว

เก้าอี้ยืมจากคุณอา เจ้าของพิพิธภัณฑ์ใกล้บ้าน ปีนี้มีพี่แม็คจากเมืองกรุงขับรถมาช่วยจัดดอกไม้ให้ด้วยใจ 

รางวัลการประกวดหอยได้พี่อู๊ด มันสมองการธนาคารของบ้านเมือง เราติดต่อคุณน้ำแข็ง จิตรกรไทยให้วาดเส้นทองลายไทยบนเปลือกหอยปีกนางฟ้าที่เป็นโลโก้งาน

ในปีนี้เราชักชวนเพื่อน ๆ ที่มาชุมนุมให้หยิบหอยตัวโปรดมาสำแดงแข่งขันกัน ไม่มีที่หนึ่ง สอง และสาม มีเพียงสามสุดยอดอันดับต้นๆที่ทุกคนโหวตให้คะแนนส 

ปีนี้ความเป็นไทยเป็นใหญ่ในสยามประเทศนี้ เรานำเสนอแทบทุกเสน่หาอย่างไทยๆ จัดอย่างธรรมดาที่สุด

งานขนาดเล็ก แต่เต็มไปด้วยความสุข ตั้งใจให้ทุกคนได้สัมผัสรสชาติอย่างไทยในบรรยากาศสบาย ๆ อาหารเยี่ยม สบายๆ เป็นธรรมชาติ

สองสามวันก่อนเริ่มงาน เพื่อนหลายคนทยอยกันมาภูเก็ต โดยมากมาช่วยเราตระเตรียมงาน เพราะปีนี้ประกาศไปแล้วว่าอยากให้มาช่วยกัน

จำนวนคนมาน้อยกว่าที่ประสานไว้ แต่ก็ประสบความสำเร็จ เกินคาดหมาย  เปลือกหอยเกินครึ่งในงานถูกแลกเปลี่ยนกันระหว่างห้องพักในโรงแรมของผู้ร่วมงานแทบทุกคน 

พอเริ่มงานวันแรกก็มีผู้สนใจทั้งชาวไทยและเทศมากันพอสมควร บรรยากาศงานไม่เหมือนในยุโรปหรืออเมริกาที่คนจำหน่ายต้องรอผู้มาซื้อหา 

งานนี้ทุกคนเดินไปมาหาสู่กันแทบจะตลอดเวลา

ประหนึ่ง“แม่น้ำร้อยสาย” ไหลมารวมกันในที่มุมหนึ่งของทะเลอันดามัน ในมหาสมุทรอินเดีย

ในห้วงหนึ่งของความกังวล ผมถามเพื่อนหลายคนว่า “มันเล็กไปไหม?“ ”แล้วคุ้มค่าไหมที่พวกคุณเดินทางกันมา?” 

เพื่อน ๆ บอกผมว่า “ดีพอ” แล้ว

หากคิดเรื่องหากำไร คงไม่ต้องลำบากหอบของเดินทางข้ามทวีปมาไกลขนาดนี้ เพราะทุกวันนี้อินเตอร์เน็ตเชื่อมโยงการค้าขายไปแทบทุกที่แล้ว

จะนั่งทำงานที่บ้านก็ทำได้แล้ว การมาพบเพื่อนฝูงคอเดียวกันทั้งเก่า-ใหม่นั้นคือเป้าหมาย 

ทุกภาพที่เกิดขึ้นในงานนี้ดีต่อใจทุกคน และพวกเขาจะกลับมาในปีหน้าอย่างแน่นอน