"พ่อ..."
กวีทรรศน์ คัดสรรโดย เสรี ทัศนศิลป์ .. "พ่อ..." ของ ชนากานต์ เหลียงพานิช / ศิลปินภาพเขียนโดย : จินตนา บุญพรัด
ใกล้วันเข้ามาแล้ว.. สำหรับงานพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ซึ่งเป็นวันแห่งความโศกเศร้าอาดูรของคนทั่วประเทศ เป็นวันแห่งความอาลัยรักครั้งยิ่งใหญ่ที่ชนชาวไทยมีต่อในหลวงผู้เป็นพ่อฟ้าพ่อแผ่นดิน คอลัมน์กวีทรรศน์ฉบับนี้พบกับกวีสาวน้องใหม่ ‘ชนากานต์ เหลียงพานิช’ ผู้มีฝีไม้ลายมือในการประพันธ์กวีนิพนธ์ได้อย่างงดงามทั้งด้านการใช้ถ้อยคำและการนำเสนอเนื้อหาที่มีความน่าสนใจ เธอถ่ายทอดเรื่องราวพระราชกรณียกิจผ่านบทกวีด้วยพลังศรัทธาแรงกล้า เพื่อเป็นการน้อมถวายอาลัยในวาระสุดท้ายต่อพระองค์ผู้ทรงธรรมที่ลาลับในบทกวีที่มีชื่อว่า ‘พ่อ..’ ด้วยภาษาอารมณ์กวีที่งดงาม
เสรี ทัศนศิลป์
"พ่อ..."
เพราะพ่อเป็นเทวดามาจุติ
ทุกดำริของพ่อจึงก่อหวัง
เป็นรากแก้วแนวทางสร้างพลัง
เป็นฝนพรั่งหลั่งรินสู่ดินดอน
สายตาพ่อแลไกลไปทุกหน
ประชาชนคนใดไหนเดือดร้อน
น้ำใจพ่อดับได้ทุกไฟฟอน
คอยอาทรสอดส่องเฝ้ามองดู
เพียงหางตาพ่อเห็นความเป็นทุกข์
พ่อจะสุขอย่างไรในที่อยู่
สะพายกล้องท่องไพรไปรับรู้
ว่าลูกอยู่ทุกข์เข็ญเป็นอย่างไร
ทุกโครงการสานก่อที่พ่อวาง
เป็นแนวทางอย่างดีที่พ่อให้
เพราะพ่อมองเห็นผ่านทุกการณ์ไกล
ว่าต่อไปวันหน้าค่าจะมี
เศรษฐกิจพอเพียงเลี้ยงชีวิต
พ่อก็คิดค้นให้ไว้ที่นี่
สอนให้รู้ผิดถูกปลูกวิธี
ในวิถีเพียงพอที่ก่อนำ
แต่รู้ความจำได้ไม่เคยมี
ว่าพ่อนี้จะพักสักเช้าค่ำ
ทรงห่วงใยปวงประชาตาดำดำ
ทุกป่วยไข้ใฝ่จำไร้ลำเอียง
สวนป่านาไร่บึงบ่อพ่อก็ช่วย
ในหุบห้วยดอยดงเพียงส่งเสียง
ถุงยังชีพของพ่อรอลำเลียง
ไปหล่อเลี้ยงปากท้องของประชา
ฝนแล้งพ่อก็สั่งให้หลั่งฝน
ไปรดหล่นจนได้ใช้น้ำท่า
พ่อเหน็ดเหนื่อยเท่าใดในกายา
แต่แววตาพ่อสุขทุกครั้งไป
วันส่งพ่อคืนห้วงสรวงสวรรค์
ลูกคงกลั้นน้ำตาหาได้ไม่
แม้จะอยากให้พ่อพักสักเท่าใด
แต่อาลัยคงท่วมท้นเกินทนแล้ว
ศิลปินภาพเขียนโดย : จินตนา บุญพรัด
