ฮอนด้า แจ๊ซ อารมณ์ปอร์ต ใช้งานคล่องตัว 

     แจ๊ซที่ทำตลาดในปัจจุบันเป็นเจนเนอเรชั่น 3 เปิดตัวเมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้ว และจำได้ว่าก็สร้างความสนใจให้กับลูกค้าอีกเช่นกัน ด้วยรูปทรงที่ดูลงตัวมากขึ้นจากรุ่นก่อนหน้า ดูสปอร์ตขึ้น เหมาะกับบุคลิกรถ และมีขนาดที่ใหญ่ขึ้น ช่วยเพิ่มความสะดวกในการใช้งาน และเมื่อไม่นานมานี้ แจ๊ซ ก็ถึงเวลาไมเนอร์เชนจ์

 

เพิ่มบุคลิกสปอร์ต 

     การปรับโฉมชของแจ๊ซ เกี่ยวกับเรื่องบุคลิกเป็นหลักไม่ได้แตะต้องด้านเทคนิคแต่อย่างใด โดยส่วนที่เปลี่ยนแปลง เช่น กระจังหน้า  กันชนหน้า-หลัง ล้ออัลลอยลายใหม่ โดยรุ่น RS และ RS+ ใช้ขนาด 16 นิ้ว พร้อมยาง 185/55 R16 รุ่นอื่น ๆ ที่เหลือเป็นขนาด 155/65 R15 

     ภายในเปลี่ยนเบาะผ้าลายใหม่ ลดขนาดจอมอนิเตอร์จาก 7 นิ้ว เหลือ 6.8 นิ้ว ให้ดูสมส่วนมากขึ้น 

     ส่วนรุ่น RS และ RS+ ที่เพิ่มเติมเข้ามา จะมีความแตกต่างจากรุ่นอื่น เช่น ไฟขับขี่เวลากลางวันแบบ แอลอีดี กระจกมองข้างสีดำเพื่อเพิ่มอารมณ์สปอร์ต เบาะเดินด้ายสีส้มเป็นต้น

     แจ๊ซติดตั้งระบบความปลอดภัยมาเต็มที่ ไม่ว่าจะเป็นระบบเบรก เอบีเอส  ระบบกระจายแรงเบรก (EBD) ระบบช่วยควบคุมการทรงตัวขณะเข้าโค้ง (VSA) ระบบช่วยออกตัวบนทางลาดชัน (HSA) สัญญาณไฟฉุกเฉินอัตโนมัติเมื่อรถเบรกกะทันหัน (ESS) ถุงลมคู่หน้า ส่วนรุ่น RS+ จะมีเพิ่มถุงลมด้านข้างและม่านถุงลมมาให้ด้วย และในรุ่น V+, RS, RS+ มีกล้องมองภาพด้านหลังช่วยในการถอยจอด ปรับมุมมองได้ 3 ระดับ พร้อมเส้นบอกทิศทาง ระยะทาง และให้ภาพที่คมชัดทีเดียว 

           

เครื่องยนต์ 1.5 ลิตร  ตัวเดิม

     จุดเด่นอีกสิ่งหนึ่งของแจ๊ซ ก็คือ ความสะดวก และความสามารถในการใช้งาน เช่น การพับเบาะด้านหลังลง จะพบว่ามีพื้นที่กว้างขวาง ช่วยให้บรรทุกสัมภาระชิ้นใหญ่ ๆ ได้ง่านย และการออกแนวฝาท้ายที่ค่อนข้างต่ำ ก็ช่วยให้การยกของขึ้นลง ทำได้ง่าย 

     เครื่องยนต์ยังเป็นตัวเดิม เครื่องเบนซิน 1.5 ลิตร 4 สูบ 16 วาล์ว i-VTEC ให้กำลังสูงสุด 117 แรงม้า ที่ 6,000 รอบ/นาที  แรงบิดสูงสุด 146 นิวตัน-เมตรที่ 4,700 รอบ/นาที ทำงานร่วมกับเกียร์ CVT ส่วนเชื้อเพลิงใช้สูงสุดได้ถึง E85 ครับ

      เครื่องยนต์ผมถือว่าแรงครับ กับน้ำหนักรถ 1,086 กก. ในรุ่นท็อป (รุ่นล่างสุด 1,038 กก.) และคนพร้อมสัมภาระเดินทาง มันตอบสนองได้ดี ไม่เกียจคร้าน การขับทั่วไป หรือว่าการเร่งแซงถือว่าไว้ใจได้ 

     แต่ทั้งนี้ก็ต้องทำความรู้จักกับรถด้วย เช่น เกียร์ ซีวีที ไม่ควรที่จะใช้การคิกดาวน์ เพราะจะทำให้เกียร์สึกหรอมากกว่า และช่วงนั้นก็จะได้ยินเส่ียงเครื่องยนต์ครางดัง ๆ คล้ายจะบ่นว่าจะเหยียบอะไรกันแรงหนักหนา แต่ถ้ากดคันเร่งแค่หนัก ๆ เท้าสักหน่อย กำลังก็มาได้ทันการใช้งาน

    เพราะเส้นทางที่ผมลองนั้นมีทั้งในกรุงเทพ ทางราบ ทางด่วน และเส้นทางออกต่างจังหวัดอย่างสุพรรณบุรี ซึ่งการขับต้องใช้ความเร็วที่หลากหลาย และต้องการอัตราเร่งบ่อยครั้ง ทั้งเร่งแซง และการซอกแซกเปลี่ยนช่องทางไปมา ถือว่าเป็นรถที่มีความคล่องตัวสูง

 

นิ่ง เกาะถนน

     ส่วนช่วงล่าง ด้านหน้าเป็นแบบ แมคเฟอร์สัน สตรัท อิสระ พร้อมเหล็กกันโคลง ด้านหลัง ทอร์ชัน บีม ทำงานได้ดี เป็นรถที่ทรงตัวดีทั้งทางตรงที่การขับขี่ความเร็วเดินทาง 120-130  หรือความเร็วที่สูงกว่านั้นอีกสักหน่อย รถยังนิ่งทั้งตัวรถ และพวงมาลัยที่ยังไม่ต้องการให้มือออกแรงควบคุมมันมากขึ้น 

     จริง ๆ แล้ว พวงมาลัยของแจ๊ซให้ความรู้สึกเบา ๆ ไปสักหน่อย แต่กับระดับความเร็วที่เหมาะกับการใช้งาน ก็ไม่ได้สร้างปัญหาอะไรในการควบคุม ความแม่นยำค่อนข้างสูงแม้จะยังไม่ถึงที่สุด การควบคุมในโค้งลึก ๆ ยังต้องมีการปรับแต่งเล็กน้อย แต่ข้อดีของมันก็คือการสื่่อสารกับช่วงล่างได้แม่นยำ ทำให้รู้ว่าควรจะต้องเพิ่มอีกเท่าไร

     อาจจะอธิบายเป็นคำพูดยาก แต่เชื่อผมเถอะครับ ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลกับการควบคุมแจ๊ซในทางโค้ง แม้จะใช้ความเร็วสูงอยู่บ้าง ขอเพียงแต่อย่าถึงกับเข้าขั้นที่เรียกว่าซิ่งก็พอ

     และการใช้งานของผมในโค้งต่าง ๆ ไว้ใจได้ในระดับความเร็วที่สูงกว่าการขับขี่ปกติ อย่างน้อยก็แซงรถได้หลายคันในโค้งทางขึ้นลงสะพานภูมิพลฝั่งสุขสวัสดิ์และฝั่งปู่เจ้าสมิงพราย

     แม้ว่ารถในกลุ่มนี้ อาจจะมองว่าเป็นรถเหมาะสำหรับขับขี่ในเมืองเป็นหลัก แต่ว่าในเมืองไทย ก็อย่างที่รู้กันว่าการใช้งานรถนั้นหลากหลาย และปฏิเสธไม่ได้ว่าต้องรองรับการเดินทางไกลด้วย ซึ่งตรงนี้ผมว่าไม่มีปัญหากับแจ๊ซ มันไปไหนก็ได้ที่อยากไป

     และด้วยบุคลิกอื่น ๆ ของรถ เช่นความนุ่มนวลที่มีอยู่สูง ทัศนวิสัยที่ดี ห้องโดยสารที่ทำให้รู้สึกโปร่งโล่ง ทำให้ขับขี่เพลินๆ ไม่เครียดครับ