พิบูลศักดิ์ ละครพล : บทกวี : แ ต่ ก็ ยั ง รั ก เ ธ อ น ะ อ ร ทั ย

แ ต่ ก็ ยั ง รั ก เ ธ อ น ะ อ ร ทั ย

เรื่อง/ภาพ : พิบูลศักดิ์ ละครพล

summerriver9@gmai .com

-------------------------------------------------

ฉันกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว

หลงรักลูกวัวสีน้ำตาล

หลงรักทุ่งตอซังนาหลังบ้าน

รักฤดูแล้งรานสีดินทราย

รักภูเขายามเย็นเป็นสีม่วง

ตะวันดวงโตกลมแดงเฉิดฉาย

ทุ่งฟ้าอร่ามทองก่องประกาย

รักกลิ่นอายสายหมอกดอกไม้ดิน

คงคือความมั่งคั่งที่ยั่งยืน

ตื่นรู้งาม ลวง จริง ไม่จบสิ้น

จึงพอใจในความจนเป็นอาจินต์

มั่นคงกิน มั่นคงอยู่ กู้ชีพไป

ฉันจึงกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว

ไม่เมามัวหลงน้ำลายเจ้านายไหน

แต่ก็ยังรักเธอนะอรทัย

เพียงเสียใจที่เขาอุ้มรุมโทรมเธอ

พ.ศ.ล.ค.พ.

๒๖/๐๒/๒๕๖๓

ชื่อภาพ :  วัวผอมกลางทุ่งตอซัง

สถานที่ :  ทุ่งแม่ปืม พะเยา

เทคนิค :  สเก็ตซ์สีน้ำบนกระดาษ

ขนาด   :  โปสการ์ด