‘อากงสื่อรัก’ แห่งปักกิ่งจับคู่จากรุ่นสู่รุ่น

ผนังห้องนั่งเล่นของจูฟางเต็มไปด้วยรูปถ่ายเต็มหน้าของคนโสดผู้แสวงหาคู่ บางภาพเลือนราง เจ้าของภาพสวมเสื้อผ้าโบราณกับผมทรงตั้งยุคเก่า สะท้อนว่าคนเหล่านี้รอคอยคู่ใจมานานหลายปี

จู วัย 75 ปี เป็นพ่อสื่อที่โด่งดังที่สุดคนหนึ่งของกรุงปักกิ่งมาเกือบ 50 ปี ถึงวันนี้เขาก็ยังเป็นที่ต้องการมิเสื่อมคลาย แต่สังคมจีนเปลี่ยนแปลงไปมาก การแต่งงานที่เป็นหัวใจสำคัญของสังคมชายเป็นใหญ่ลดน้อยลง อัตราการเกิดของจีนในปี 2561 ลดลงสู่ระดับต่ำสุดในรอบ 70 ปี แต่จูผู้มีหน้าที่เชื่อมหัวใจเหงาๆ สองดวงเข้าด้วยกันยืนยันว่า ผู้คนยังแสวงหารัก มีคนโทรศัพท์มาขอให้เขาจับคู่ให้อย่างไม่ขาดสาย

“มันมีความหมาย และเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงทำงานนี้ต่อ” พ่อสื่อวัยดึกกล่าว แต่ยอมรับว่า นี่ไม่ใช่ธุรกิจทำเงินเขาเองต้องพึ่งพาการเงินจากลูกๆ แต่ที่จูยังทำหน้าที่พ่อสื่อต่อไปก็เพราะได้แรงบันดาลใจจากคำขวัญทางการเมือง “รับใช้ประชาชน” ของประธานเหมาเจ๋อตงผู้ล่วงลับ

“เมื่อคุณช่วยคนอื่นให้พบความสุข คุณก็พลอยมีความสุขไปด้วย”

จูเก็บค่าธรรมเนียมสมาชิกครั้งเดียว 200 หยวน (900 บาท) ลูกค้าของเขาส่วนใหญ่เป็นคนสูงวัยที่ต้องการหาคู่ให้ลูกๆ ในวัยผู้ใหญ่

ในเช้าอันเหน็บหนาวของเดือน ธ.ค. บ้านที่เป็นสำนักงานของจู คราคร่ำไปด้วยพ่อแม่วัยกลางคนวุ่นวายดูแฟ้มประวัติหาคนที่จะมาเป็นว่าที่ลูกเขย-ลูกสะใภ้

หวง กุ้ยหยัน ในวัยเกษียณยอมรับว่า เธอกงวัลเรื่องลูกสาวม่าย

“เรามีบ้านของเราเองในปักกิ่ง ลูกสาวมีเงิน ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี ยกเว้นความเปล่าเปลี่ยวนี่ล่ะค่ะ” หวงกล่าวด้วยความเป็นห่วงลูก

อาชีพพ่อสื่อของจูดำรงอยู่หลายสิบปีที่เศรษฐกิจจีนเติบโตอย่างรวดเร็วและสังคมเปลี่ยนแปลงไปมาก ตอนเริ่มต้นอาชีพนี้ใหม่ๆ เศรษฐกิจจีนยังไม่เชื่อมกับโลก ลูกค้าของเขาส่วนใหญ่เป็นคนงานชายในโรงงาน

เพื่อนร่วมงานของจูจากโรงงานพ่นทรายในกรุงปักกิ่งมาขอให้เขาแนะนำสาวๆ ให้หลังจากที่หลายคนใช้วิธีนี้แล้วสำเร็จ ซึ่งจูก็เห็นว่าเข้าที

“ผมคิดว่าเป็นงานสนุกก็เลยทำต่อ นี่ก็ 50 ปีเข้าไปแล้ว” จูกล่าวพร้อมเสริมว่าเขาเคยจัดให้หนุ่มสาวเจอกันในสวน บนถนน หรือสถานีรถไฟ ส่วนตัวเขาเองนั้นเพื่อนบ้านแนะนำให้รู้จักกับภรรยาแล้วแต่งงานกันในปี 2512

“สมัยก่อนคนเราตกหลุมรักเมื่อแรกพบ ผมเองไม่ได้คิดไรมาก คิดว่าถ้าหาคนที่ใช้ชีวิตด้วยกันได้ก็น่าจะดี”

เมื่อจีนเปลี่ยนจูพบว่ากลุ่มลูกค้าของเขาก็เปลี่ยนไปมาก ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาลูกค้าของเขาคำนึงถึงสถานะมากขึ้น และมักกระอักกระอ่วนใจเมื่อต้องใช้บริการพ่อสื่อ

“ลูกค้าบางคนทำงานในกระทรวงอุตสาหกรรม กระทรวงพาณิชย์ กรมสรรพากร ก็เลยกลัวว่าคนอื่นจะพูดยังไง ทำงานดีขนาดนี้ยังต้องใช้พ่อสื่อมาช่วยหาแฟน”

ตลอดเวลาการเป็นพ่อสื่อ จูจับคู่ให้หนุ่มสาวกว่า 1,700 คู่ แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะสมรัก “รูปถ่ายบางรูปติดเอาไว้นานแล้ว” โดยเฉพาะผู้หญิงที่พ่อสื่อวัยเก๋าเล่าว่าพวกเธอมาตรฐานสูง

“พวกเธอต้องการ 3 สูง การศึกษาสูง เงินเดือนสูง และรูปร่างสูง” ผู้หญิงเหล่านี้ไม่อยากลงเอยกับคนที่ไม่คู่ควร

“พวกสาวโสดบอกว่าไม่มีแฟนยังดีซะกว่าได้คนไม่ดีพอ แต่ไม่มีใครเพอร์เฟ็คหรอก ถ้าคุณมีทัศนคติผิดๆ ก็ไม่มีวันหาใครได้เลย” จูแนะนำ

นอกจากนี้เทรนด์แฟนเช่าก็ได้รับความนิยมมากขึ้น เป็นแฟนกัน มีความสัมพันธ์กันเมื่อยามที่ต้องการ โดยไม่ต้องเป็นแฟนกันจริงๆ

ส่วนการที่จีนยังไม่อนุญาตให้หญิงโสดใช้สเปิร์มบริจาค สาวใหญ่ที่มีเงินก็เลือกใช้สเปิร์มบริจาคจากต่างประเทศมากขึ้น เพื่อให้สามารถเริ่มต้นสร้างครอบครัวได้ในช่วงเวลาที่พวกเธอต้องการตามเงื่อนไขของพวกเธอเอง

แซนดี้ โต๋ นักสังคมวิทยามหาวิทยาลัยฮ่องกง กล่าวว่า นโยบายลูกคนเดียวที่บังคับใช้ระหว่างปี 2522-2559 และการจำกัดขนาดครอบครัวส่วนใหญ่ ได้สร้างผู้หญิงรุ่นที่มีความเชื่อมั่นในตัวเองสูงและมีสติปัญญาขึ้นมา

ขณะที่แอพพลิเคชันหาคู่และเว็บไซต์หาคู่ออนไลน์อย่างโมโม่และไป่เหอเริ่มเป็นที่นิยมในแดนมังกร แต่จูเชื่อว่าวิธีของเขาดีกว่า

“ไม่ว่าอินเทอร์เน็ตจะดีขนาดไหน ผมก็ไม่เคยเชื่อใจ” จูยืนยันพร้อมเล่าว่า สโมสรจับคู่ของเขายังเดินหน้าดึงลูกค้าทุกกลุ่มอายุที่ต้องการพบปะแบบเจอหน้าค่าตา

ลูกค้าหญิงวัย 70-80 ปีคนหนึ่งโทรมาต่อว่าจูอยู่เสมอ ที่ยังหาคู่ให้เธอไม่ได้เสียที

ขณะที่จอยซ์ เกา นักการเงินวัย 30 ต้นๆ ลูกค้าอีกรายหนึ่งของจู หวังว่าพ่อสื่อรายนี้จะหาชายผู้กระตือรือร้นมีจริยธรรมการทำงานที่แข็งแกร่งให้เธอได้

ตอนที่จูจัดกลุ่มนัดพบคู่ให้เมื่อเร็วๆ นี้ เธอเป็นหญิงโสดเพียงคนเดียวที่มาเองโดยไม่มีพ่อแม่มาด้วย เกายืนยันว่า เธอชอบวิธีการจับคู่แบบดั้งเดิมของจูมากกว่าการเดตออนไลน์

“การพบกันจริงๆ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นจริงมากกว่า คุณรู้สึกได้เลยว่า คนนั้นใช่หรือไม่ใช่” ลูกค้าเผยถึงความประทับใจในบริการจับคู่ของพ่อสื่อจู