อุดมคติ เขียนโดยเพ็ญศรี เผ่าเหลืองทอง

 ............

เราเคยเชื่อว่าอุดมคติคือพลังที่ทำให้เรามีเหตุผลในการมีชีวิตอยู่ มันทำให้โลกสวยงาม น่าอยู่ เต็มไปด้วยความถูกต้องดีงาม แต่บางคราวการยึดติดอยู่กับมันกลับทำให้เราเหน็ดเหนื่อย อ่อนล้า และพ่ายแพ้

 

แท้จริงชีวิตมิได้สวยสด สูงส่ง ดั่งอุดมคติ

 แต่กระนั้นการมีชีวิตอยู่ โดยมิได้มีอุดมคติ ก็เหมือนการอยู่ไปวันๆ โดยไม่มีจุดหมาย ไม่มีสิ่งไรชะโลมใจ

 อุดมคติมีได้ในหลายเรื่อง อุดมคติเพื่อเพื่อนมนุษย์ อุดมคติเพื่อประเทศชาติ อุดมคติเพื่อครอบครัว อุดมคติในการทำงาน อุดมคติในการเลี้ยงดูลูก อุดมคติในความรัก อุดมคติของการเป็นครู

 บางคราว เราต้องประนีประนอมกับอุดมคติ ด้วยเรามิอาจบังคับทิศทางชีวิต สถานการณ์ หรือองค์ประกอบที่เกี่ยวข้องได้ดั่งใจ

 เราทุกคน ย่อมอยากเห็นมนุษยชาติเจริญ พร้อมด้วยจิตใจที่สูงส่ง อยากให้ชาติของเรางดงามสมบูรณ์ อยากให้ครอบครัวสมบูรณ์แบบ

 มนุษย์เกิดมาเท่าเทียมกัน นี่คือ อุดมคติ

 แต่ก่อนไม่รู้ว่า ใครเป็นคนคิด ใครเป็นคนพูดสิ่งนี้ เดี๋ยวนี้รู้แล้วคือ องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

 พระสมนโคดมประสูติมาในดินแดนที่นับถือวรรณะอย่างเข้มงวด แต่เมื่อพระองค์ตรัสรู้ ปัญญาบังเกิดว่า มนุษย์เกิดมาเท่าเทียมกัน และพระองค์สั่งสอนมนุษย์ว่า มนุษย์เกิดมาเท่าเทียมกัน เกิดเป็นอุดมคติที่สูงส่งให้เราได้ใคร่ครวญและยึดถือตาม

 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเจ้า พระเจ้าอยู่หัวในรัชกาลที่ 5 แห่งราชวงค์จักรี เคยปรารภว่า บรรดาทาสคือผู้ที่สูงส่งเพราะมีความอดทน และปรารภต่อว่า 

“คนพวกนี้ไม่ใช่ทาสหรอก แท้จริงแล้วถือว่าเขาเป็นผู้สูงส่ง เพราะรู้จักอดทน พวกเราที่มีศักดิ์สูงต่างหากเล่าควรจักต้องเรียนรู้ว่าสิ่งไหนสมควรเรียกว่าสูงส่งกว่ากัน ระหว่างผู้กดขี่และผู้ถูกกดขี่”

 มนุษย์ผู้สูงส่ง แท้จริงจึงมีปัญญามองเห็นเช่นนี้

 แต่เมื่อใดก็ตามที่สิ่งต่างๆไม่อาจเป็นไปตามอุดมคติ เราควรทำเช่นไร

 เราไม่ควรละทิ้งอุดมคติ แต่ควรทำปัจจุบันให้เป็นสุข ด้วยการมีเมตตา เข้าใจคนที่อยู่รอบข้าง ให้ความช่วยเหลือ ปลอบประโลมเขาเหล่านั้นเราไม่ควรละทิ้งอุดมคติ แต่ควรทำปัจจุบันให้เป็นสุข ด้วยการมีเมตตา เข้าใจคนที่อยู่รอบข้าง ให้ความช่วยเหลือ ปลอบประโลมเขาเหล่านั้น

 """"""""""""""""""""""""

  เขียนโดย เพ็ญศรี เผ่าเหลืองทอง

หนังสือพืมพ์กรุงเทพธุรกิจ เซคชั่นจุดประกาย คอลัมภ์คิดให้สุข ฉบับวันพฤ 9 พค. 62