ชีวิตที่เลือกได้

ขณะเขียนบทความนี้ ผมอยู่ระหว่างการเฉลิมฉลองเทศกาลคริสต์มาสและปีใหม่ที่ประเทศเยอรมนีกับเพื่อนสนิทและครอบครัวของเขาซึ่งอยู่ที่นี่

เมื่อสิบกว่าวันที่แล้ว ตอนที่ผมเพิ่งเดินทางมาถึง เป็นช่วงที่ผู้คนออกมาจับจ่ายซื้อของกันอย่างคึกคัก ก่อนที่ร้านค้าทั้งหมดจะปิดทำการตั้งแต่ประมาณ 14.00 น. ของวันที่ 24 ธันวาคม ซึ่งเรียกกันว่าคริสต์มาสอีฟ และเปิดอีกครั้งในวันที่ 27 ธันวาคม

ทีแรกผมตั้งใจจะซื้อหาของขวัญไปมอบให้สมาชิกครอบครัวของเพื่อนตามประเพณี แต่ไม่นึกว่าร้านรวงจะปิดเร็วขนาดนั้น สุดท้ายจึงต้องหาซื้อที่มินิมาร์ทในปั๊มน้ำมัน ซึ่งเป็นร้านค้าประเภทเดียวที่เปิดอยู่ เรียกได้ว่าฉุกละหุกอยู่พอสมควร

และแม้ในช่วงปีใหม่ ร้านค้าต่างๆ แม้แต่ห้างค้าปลีกขนาดใหญ่ก็ยังปิด โดยปิดตั้งแต่ 18.00 น. ของวันที่ 31 ธันวาคม และเปิดทำการอีกครั้งในวันที่ 2 มกราคม

หากเทียบกับประเทศเอเชียที่พัฒนาแล้วอย่างญี่ปุ่น ร้านค้าส่วนใหญ่ต่างก็เปิดทำการทุกวันไม่มีวันหยุด จะดึกดื่นเที่ยงคืนแค่ไหนก็มีมินิมาร์ทสารพัดแบรนด์พร้อมรับลูกค้าตลอด 24 ชั่วโมง

ด้วยเหตุนี้ ผมจึงรู้สึกว่า ถ้าจะว่ากันด้วยเรื่อง 'ความสะดวกสบาย' ในการใช้ชีวิต อย่างไรเสีย การอาศัยอยู่ในประเทศเอเชีย 'ที่พัฒนาแล้ว' ก็ง่ายกว่าการอยู่ในประเทศยุโรปซึ่งเจริญพอๆ กันค่อนข้างมาก

เขียนมาอย่างนี้ หลายท่านคงนึกในใจว่า เมืองไทยเองก็สะดวกสบายมิใช่หรือ เพราะร้านค้าบ้านเราก็เปิดทุกวัน อย่างไรก็ตาม ผมมองว่าความสะดวกสบายในเมืองไทย เป็นความสบายใน 'เรื่องเล็กๆ' แต่ทุกข์หนักใน 'เรื่องใหญ่ๆ'

ตัวอย่างเช่น ในช่วงเทศกาล คนไทยต้องทุกข์ทรมานกับการจราจรบนท้องถนนที่เป็นอัมพาต ยังไม่นับที่ต้องล้มตายอีกหลายร้อยศพด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ เพราะประเทศนี้ไม่มีโครงข่ายระบบรางที่เข้มแข็ง รถไฟความเร็วสูงซึ่งเคยเกือบจะได้ใช้ก็มีอันต้องถูกพับแผนไป

ผมเคยมีลูกศิษย์คนเยอรมัน เขามาได้แฟนเป็นคนไทย เขาบอกผมว่าเขารักเมืองไทยมาก จนไม่อยากกลับไปบ้านเกิดอีกแล้ว แต่ทันทีที่มีลูก สิ่งแรกที่เขาทำคือ 'ย้ายครอบครัว' กลับไปเยอรมนี และทุกวันนี้ก็แฮปปี้มากๆ

หลายคนบอกว่า ชีวิตที่ดี คือชีวิตที่รู้จักพอใจกับสิ่งที่เป็น แต่สำหรับผม ชีวิตที่ดี คือ 'ชีวิตที่เลือกได้' หรือหากยังเลือกไม่ได้ ก็ต้องมุ่งมั่นไขว่คว้า หาโอกาสใหม่ๆ

สลัดตัวเองให้พ้นจากความคิดเก่า ชีวิตเรา เราต้องเลือกเองครับ