คดีลัลลาเบล... สังคมสุดเสื่อม

แก๊งผู้ต้องสงสัยในคดียังมีความเป็นมนุษย์อยู่บ้างไหม เมื่อได้เห็นได้ทราบว่า “ลัลลาเบล” ไม่มีสติเหลืออยู่ ถูกนายน้ำอุ่นจับใส่รถ วางไว้บนพื้นรถเหมือนเป็นผัก หรือเป็นปลาที่ตายแล้ว แถมจิกหัวถ่ายรูปส่งให้เพื่อนดู กลับมีแต่ข้อความตอบกลับในมุมสนุกสนาน หนำซ้ำเรื่องเกิดขึ้นกลางวันแสกๆ

น่าตกใจตรงที่ไม่มีสักข้อความที่บอกให้พา “ลัลลาเบล” ไปหาหมอ หรือส่งโรงพยาบาลก่อน มีแต่แนะนำให้อุ้มร่างไปวางทิ้งแล้วชิ่งหนี

อยู่ในวงการสุรายาเมา แยกไม่ออกหรือระหว่างเมาทิ้งตัว กับคนใกล้ตาย ไหนว่าเจอคนเมามามากมาย คุณผู้อ่านหลายท่านคงสงสัยแบบผมว่านี่มันจงใจหรือเปล่า

การล่าแต้ม ข่มขืนผู้หญิง หรือเอาผู้หญิงทำเมียด้วยวิธีการเลวๆ ซึ่งโดยมากผู้หญิงน่าจะไม่ยินยอม กลับกลายเป็นความเก่ง ความเท่ ได้รับการเชิดชู ยกนิ้วให้ ยิ่งเยอะยิ่งอวด อย่างที่มีการบอกว่านี่คือเมียคนที่ร้อย

อาชีพพริตตี้ เด็ก EN ทำกันแพร่หลาย แถมยังกลายเป็นช่องทางหารายได้ค้ำจุนครอบครัว

ประเทศเราก้าวมาถึงจุดที่ไม่ต้องเรียนหนังสือหรือไม่ต้องทำงานประจำก็มีเงินใช้ แต่ไม่ใช่มีความสามารถพิเศษด้านเทคโนโลยีนะ มีแต่ขายความสวย ความหล่อ ความกล้า ความบ้า ความระห่ำ จากหน้าตาและเรือนร่างทั้งชายและหญิง

ดารา นางแบบ พริตตี้มีเงินใช้สบายมือ มีเงินไปทำศัลยกรรม ซื้อของแบรนด์เนม ฟลุคๆ ก็อาจมีรายได้เพิ่มจากการรับรีวิวสินค้าเถื่อนไร้มาตรฐาน คนกินคนใช้คนบริโภคเจ็บตายก็ไม่ต้องสนใจ

คนจำนวนไม่น้อยร่ำรวยขึ้นมาจากการเป็นเอเย่นต์ส่งยาเสพติด ขายยาลดความอ้วน ผลิตเครื่องสำอางปลอม หรือเป็นเครือขายในวงการพนันฟุตบอล พนันออนไลน์ บางคนทำเป็นไซด์ไลน์ บางคนทำเป็นงานประจำ รายได้มากกว่าทำงานบริษัท เลยไม่รู้จะเรียนหนังสือทำไม

เงินหาง่ายแถมว่างจัดก็เลยจัดปาร์ตี้ มีตั้งแต่ที่บ้าน บนรถตู้ รถบัส ปิดร้าน ปิดผับ ไม่เว้นแม้ในหมู่บ้าน คอนโดฯ เปิดเพลงเสียงหนืดๆ ตื้๊ดๆ ไฟสลัวๆ แขกเหรื่อไม่เคยซ้ำหน้า

เรื่องแบบนี้ถามว่ามีใครไม่รู้บ้าง ถามใครก็ตอบว่าเคยรู้เคยเห็นทั้งนั้น ยกเว้นตำรวจ และผู้รับผิดชอบกฎหมายบ้านเมืองที่หูหนวก ตาบอด แต่กระเป๋าตุง

รัฐบาลชุดนี้มีใครบ้างเป็นรัฐมนตรีที่ดูแลงานด้านสังคม คุณจุติ ไกรฤกษ์ หรือ พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา อยากฝากบอกว่าสนใจปัญหานี้เถิดครับ ทำแล้วจะได้ใจพ่อแม่ผู้ปกครอง ได้ใจคนทำมาหาเลี้ยงชีพสุจริต แต่ต้องเดือดร้อนเพราะคนพวกนี้