ทักษะดิจิทัลเพื่อการทำงาน และการใช้ชีวิตในปัจจุบัน

การเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยี จะทำให้การใช้ชีวิตประจำวันของผู้คนเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ชีวิตตัวผมเองทุกวันนี้แทบไม่อ่านหนังสือพิมพ์หรือหนังสือที่เป็นเล่มมากนัก โดยมากจะอ่านจากอีบุ๊ก อุปกรณ์ส่วนตัว และอุปกรณ์ในบ้านจำนวนมากก็เชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตเกือบทั้งหมด ตั้งแต่มือถือ อุปกรณ์สวมใส่วัดการออกกำลังกาย เครื่องชั่งน้ำหนัก ทีวี หลอดไฟฟ้า หรือแม้แต่หม้อหุงข้าว

นอกจากนี้ อุปกรณ์บางอย่างก็แทบไม่ได้ใช้มาหลายปี เช่น เมาส์, External Harddisk หรือ Thumb Drive ซึ่งบางครั้งการใช้อุปกรณ์ดิจิทัลเหล่านี้ ทำให้เราต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เช่น การดาวน์โหลดโปรแกรมลงมือถือ การรีบู้ททีวีเมื่อเครื่องมีปัญหา การสั่งงานให้อุปกรณ์ต่างๆ ทำงานอัตโนมัติ สั่งงานด้วยเสียง หรือแม้แต่การใช้งานหม้อหุงข้าวที่มีระบบเอไออยู่

ยิ่งได้มีโอกาสไปต่างประเทศอย่างจีน ก็พบว่าประเทศเขามีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีมาก โดยเฉพาะเรื่องเอไอ ที่แฝงเข้ามาในชีวิตประจำวันตั้งแต่ การใช้ระบบอัตโนมัติในการจดจำใบหน้า, การทำ Social Credit Scoring, การใช้ระบบจ่ายเงินอัตโนมัติ มีการใช้เอไอในด้านต่างๆ เช่น หุ่นยนต์สอนศาสนา และสวนสาธารณะที่สามารถตรวจสอบการออกกำลังกายของเราได้ ซึ่งบางครั้งการก้าวไม่ทันเทคโนโลยีก็ทำให้เป็นอุปสรรคกับการเดินทางในประเทศของเขา

การเข้ามาของเทคโนโลยีดิจิทัลทำให้ปฎิเสธไม่ได้ว่า เราต้องอยู่กันแบบผสมประสานระหว่างโลกดิจิทัลและโลกทางกายภาพ ผู้คนจำเป็นจะต้องมีทักษะทางด้านดิจิทัลที่ดีขึ้น ไม่ใช่เพียงแค่เรื่องการใช้เครื่องมือดิจิทัล แต่จะต้องเรียนรู้เท่าทันโลกดิจิทัลเรื่องต่างๆ ซึ่งอาจจำเป็นต้องสอนผู้คนให้มีทักษะ ดังนี้

มีความสามารถใช้เทคโนโลยีดิจิทัลต่างๆ ซึ่งอาจเป็นเรื่องยากที่จะตามเทคโนโลยีได้ทันทั้งหมด เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงรวดเร็ว แต่ต้องให้มีทักษะความเข้าใจพื้นฐานว่า เครื่องมือต่างๆ เหล่านี้ทั้งฮาร์ดแวร์และซอฟต์แวร์ทำงานได้อย่างไร อะไรคือความสามารถของเทคโนโลยี และมีข้อจำกัดอย่างไร ซึ่งควรต้องครอบคุลมถึงเทคโนโลยีใหม่ๆ ด้วย เช่น อุปกรณ์อัจฉริยะต่างๆ

มีความสามารถค้นหาและใช้ข้อมูล ไม่เพียงแค่การค้นข้อมูลจากอินเทอร์เน็ต แต่จะรวมถึงความสามารถวิเคราะห์และตัดสินใจเลือกข้อมูลที่มีคุณภาพจากที่มีอยู่มากมายในโลกอินเทอร์เน็ต รวมทั้งทักษะการอ้างอิงข้อมูลต่างๆ เหล่านี้ ซึ่งต้องเข้าใจลิขสิทธิ์ของข้อมูลและการนำไปใช้

มีสามารถในการเรียนการสอนแบบใหม่ โดยผู้เรียนและผู้สอนมีทักษะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลที่ถูกต้อง การใช้เครื่องมือบางอย่าง เช่น การทำสไลด์ออนไลน์ เป็นเรื่องดี แต่หากขาดทักษะและความเข้าใจที่ดีแล้วอาจทำให้การเรียนการสอนขาดคุณภาพได้ จึงจำเป็นต้องเข้ากระบวนการการเรียนการสอนแบบใหม่ การใช้เครื่องมือ การออกแบบหลักสูตร และเรื่องการคิดเชิงวิเคราะห์

มีทักษะการสื่อสาร และการทำงานร่วมกัน ในโลกของดิจิทัลทำให้ทุกคนเชื่อมต่อกัน สื่อสารกันได้ง่ายขึ้น รูปแบบการทำงานได้เปลี่ยนไป จึงจำเป็นต้องให้มีทักษะการทำงานแบบใหม่ ใช้เครื่องมือต่างๆ เช่น อีเมล, ใช้วิดีโอคอนเฟอเรนซ์, ใช้เครื่องมือทำงานร่วมกัน การแชร์ข้อมูล เพื่อให้สามารถทำงานร่วมกันได้ในสถานที่แตกต่างกันได้จากอุปกรณ์หลากหลาย

มีความสามารถสร้างเนื้อหา หรือนวัตกรรมดิจิทัล เทคโนโลยีดิจิทัลทำให้เราสามารถสร้างนวัตกรรมในรูปแบบต่างๆ ได้มากมาย ทั้งข้อความ รูปภาพ ซอฟต์แวร์ หรือบริการต่างๆ เราต้องมีทักษะการสร้างเนื้อหาดิจิทัลเหล่านี้ เช่น การสร้างภาพดิจิทัล การทำอินโฟกราฟฟิก รวมถึงการเขียนโปรแกรมที่คนทุกคนควรมีทักษะ เพื่อสามารถสร้างสิ่งใหม่ๆ ได้

มีความเข้าใจเรื่องอัตลักษณ์ดิจิทัล โลกดิจิทัลมีความเสี่ยงต่อการใช้งานจากภัยคุกคามต่างๆ เราจำเป็นต้องสอนให้คนมีทักษะเข้าใจเรื่องปกป้องข้อมูลตัวเอง การเก็บรหัสตัวตนต่างๆ รวมถึงความรับผิดชอบในการดูแลและป้องกันข้อมูลของผู้อื่นที่เกี่ยวข้องกับเรา รวมถึงการมีจรรยาบรรณในการใช้งาน

ทักษะเหล่านั้นช่วยทำให้ผู้คนทุกเพศ ทุกวัย และทุกอาชีพสามารถที่จะทำงานและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเทคโนโลยีดิจิทัลและเอไอที่ก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของเราได้