ลงทุนระดับรากหญ้าในไทยหรือใช้มือถือซื้อขายหุ้นในเมืองนอก

ผมร่างข้อความนี้ในเมืองไทยเพราะเดินทางมาด่วนมากเพื่อทำพิธีฌาปนกิจคุณพ่อที่จังหวัดสุรินทร์  

ได้มีโอกาสพบญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงบางท่านไม่ได้พบกันมานาน นอกจากรำลึกถึงความโชคดีที่เราได้เกิดมาร่วมชีวิตด้วยกันแล้วยังได้สนทนาเชิงลึกเกี่ยวกับเศรษฐกิจของบ้านเราและได้เดินทางบริเวณอีสานใต้จังหวัดสุรินทร์ ศรีสะเกษ อุบลราชธานี ยโสธรและพื้นที่ใกล้เคียง

ท่านผู้อ่านที่ไม่ได้มีโอกาสไปภาคอีสานระยะนี้ ผมขอเชิญชวนทุกท่านนะครับ ขับรถใช้แผนที่ในมือถือ ค่ำไหนนอนนั่น ผมรับรองว่าการเดินทางของท่านจะนำสู่ความคิดอ่านและโชคลาภอย่างมหาศาล ท่านอาจจะเห็นช่องทางการลงทุนที่ไม่คาดคิดก็ได้

ระบบสาธารณูปโภคของอีสานปัจจุบันสมบูรณ์และสมดุลย์มาก หากเปรียบเทียบกับประเทศอื่นๆที่มีดัชนีเศรษฐกิจคล้ายกัน อีสานของเรามีถนนหนทางสะดวกสบาย สมรรถนะบางอย่างเกินความจำเป็นด้วยซ้ำไป เช่นถนนหกเลนในระดับอำเภอ ร้านค้า สินค้าและระบบการจัดการต่างๆล้ำหน้ามาก ยกตัวอย่างเช่นศูนย์การค้าแทบทุกจังหวัดในอีสานเริ่มจะมีระดับเทียบเท่ากรุงเทพมหานครและพร้อมรับลูกค้าภายในและต่างประเทศ การจัดฝึกอบรมพนักงานสุขอนามัยอาจเหมือนประเทศที่พัฒนาแล้ว

ปั๊มน้ำมันใหญ่เปิด 24 ชั่วโมงหาพบไม่เกินทุก40กม. สถานที่โดยเฉพาะห้องน้ำมีความสะอาดและปลอดภัย ซื้อของร้านสะดวก อาหารและของฝากท้องถิ่น กาแฟและขนมที่มีคุณภาพ เห็นชาวต่างชาติเดินทางท่องเที่ยวในอีสานเยอะครับ ดูสีหน้าก็รู้ว่าเค้าภูมิใจและพอใจกับโครงสร้างที่เรามีอยู่ 

ปากต่อปากคือการโฆษณาที่ดีที่สุดต่อไปเราเตรียมตัวรับนักท่องเที่ยวอีกจำนวนมหาศาลได้ ชมเชยที่ภาคสาธารณะทั้งรัฐและเอกชนตัดสินใจลงทุนนอกเมืองหลัก ดีใจแทนเมืองรองและชนบท

เรื่องการลงทุนส่วนบุคคล ถ้าคุยกันในบรรยากาศของผู้มีระดับการศึกษาและเศรษฐกิจสูงหน่อย เรามักจะเน้นที่การซื้อขายภายในตลาดหุ้น การทำบริษัทเอกชน หรือลงทุนสะสมซื้อขายแลกเปลี่ยนสิ่งมีค่านิยมนานาชาติเช่นพันธบัตรหรือแร่ธาตุต่างๆ แต่ที่น่าสนใจมากและเป็นเหมือนยักษ์หลับก็คือการลงทุนระดับชาวบ้านที่ใช้เงินแค่หลักพัน หมื่น แสน เพื่อเปิดกิจการเล็กๆตามที่สติปัญญาของตนเอง จากประสบการณ์ไปเป็นลูกจ้างในเมืองใหญ่หรือบางคนเรียนรู้จากสื่อได้ลองทำดู ผิดเป็นครู คุยกับ"นักลงทุนระดับชนบท"เหล่านี้แล้วมีความสุขครับ เพราะว่าแทบทุกคนมีผลตอบแทนคุ้มค่า ไม่เจอใครที่บ่นว่าเศรษฐกิจแย่หรือตัดสินใจผิดและจะวิ่งเข้าเมืองใหญ่เพื่อหางานทำ

ไม่แปลกใจเลยที่หากท่านแวะบ้านหนองบัวตำบลกระโพจังหวัดสุรินทร์จะได้พบกับผู้ใหญ่บ้านและลูกสาวเปิดโฮมสเตย์ ใช้ทุนของตัวเอง ราคาพักไม่กี่ร้อยบาทและมีฝรั่งมังค่ามาใช้บริการสนุกสนาน จ่ายเงินคนละ 2,500 บาทเพื่ออยู่หนึ่งสัปดาห์เป็นอาสาสมัครในการอาบน้ำช้าง สอนหนังสือภาษาอังกฤษให้เด็กชนบทและและกิจกรรมต่างๆที่ทุกคนได้ประโยชน์ ทุกคนกำลังสร้างสรรค์เศรษฐกิจแบบใหม่อาจเป็นไทยแลนด์ 4.0 ก็ได้ นี่ไม่ใช่เป็นการลงทุนโดยเงินกู้ยืมจากธนาคารและเป็นบริษัทจำกัดแต่เป็นแรงที่ทำเองดัดแปลงจากสิ่งแวดล้อมที่มีอยู่และจับจุดสำคัญคือผู้บริโภคมีความรักและเมตตาสัตว์และเข้าใจถึงความสมดุลย์ของธรรมชาติแบบไม่เบียดเบียน ขอชมเชยผู้นำท้องถิ่นและข้าราชการระดับจังหวัดสุรินทร์ที่มีวิสัยทัศน์และการตัดสินใจถูกต้อง ช้างจะกลับภูมิลำเนา คนเลี้ยงและเจ้าของช้างแบ่งรายได้ครึ่งต่อครึ่ง สุทธิประมาณคนละ 10,000บาทต่อเดือน ซึ่งก็เพียงพอสำหรับชีวิตชนบท

ชาวบ้านทำฝ้าย ไหม ตีเงิน เผาข้าวหลาม ขายผักสวนครัวไร้สาร อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดีมาก บ้านของเค้าเองไม่มีค่าเช่าและมีกำไรสุทธิจริง ซึ่งนอกจากเป็นเงินตราแล้วยังเป็นความสุขและอบอุ่นภายในครอบครัว นี่คือสุขแท้

ผู้ประกอบการย่อยเหล่านี้อยู่ได้เพราะมีปัจจัยหลายอย่างซึ่งที่สำคัญคือการสื่อสารแบบฉับไวและการแบ่งปันความรู้ทางสื่อในมือถือ

ในกรุงเทพฯ คุยกับคนขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างท่านหนึ่ง ลงทุนค่าน้ำมันค่าประกันภัยและอื่นๆประมาณวันละ 200 บาท มีธุรกิจของตัวเองได้รายได้ประมาณ 600 บาท หักลบเหลือวันละ 400 ความฝันของคนขับมอเตอร์ไซค์ทั้งนี้คือจะหาเงินก้อนหนึ่งไม่มากนักเพื่อจะไปทำเศรษฐกิจพอเพียงที่บ้านเกิด แรงใจคือคนบ้านเดียวกันชื่อว่านายสมคิด บ้านหัวหว้าอำเภอหนองบัวแดงจังหวัดชัยภูมิ ทำสวนผสมเพียงเนื้อที่หนึ่งไร่ ถูกต้องตามหลักของพ่อหลวงสอนไว้ สถานที่สวยงาม มีทั้งผักและผลไม้กินได้ตลอดปีและขายเลี้ยงครอบครัวได้ด้วย แต่เดิมทำสวนอ้อยจำนวนหลายไร่ต้องลงทุนและจ้างคนงานสรุปแล้วไม่มีความสุขไม่มีกำไรและแถมขาดทุนด้วยซ้ำไป ปัจจุบันหลังจากลงทุนมาประมาณ 10 ปี แค่หนึ่งไร่ทำแบบประหยัดและใช้ธรรมชาติเสริมธรรมชาติ จะมีทุเรียนและผลไม้หลายอย่างขาย นายสมคิดและครอบครัวมีความสุขครับเพราะรู้ว่าอะไรคือสุขจริง

พนักงานเปิดประตูของคอนโดแถวชิดลมมาจากจังหวัดเลย ฝันคล้ายกันคืออยากหาเงินแค่จำนวนไม่กี่หมื่น เพื่อไปทำเศรษฐกิจพอเพียงที่บ้านเดิมเช่นกัน

ผมอยู่สหรัฐอเมริกาปีที่33 ทุกอย่างสะดวกสบาย มีกฎและกติกาและมีเศรษฐกิจตลาดการเงินเชิงสร้างสรรค์ให้เราสนใจและฝึกหรือวิทยายุทธ์อยู่เสมอ ผมซื้อขายหุ้นโดยใช้แอพพลิเคชั่นชื่อว่ารอบินฮู้ด www.robinhood.com ซึ่งเราซื้อขายหุ้นได้โดยที่ไม่มีค่าธรรมเนียมซึ่งแต่เดิมใช้บริษัทใหญ่ทุกครั้งที่ซื้อขายจะต้องจ่ายเงินประมาณ 5 ดอลล่าร์ต่อครั้งซึ่งแต่ละปีใช้เงินค่าธรรมเนียมมากโขอยู่ การใช้มือถือซื้อขายหุ้นในอเมริกาตั้งแต่เปิดตอนเช้า 9.30 น. จนถึงเวลาปิด 16.00 น. เป็นสิ่งที่สะดวกมาก ภายในพริบตาเดียวจะซื้อขายกี่ครั้งก็ได้ ข้อมูลในมือถือรวดเร็วมาก อาจจะฉับไวใกล้เคียงกับมืออาชีพ การขอสมัครเป็นสมาชิกและมีสิทธิ์ซื้อขายทำได้ภายในไม่กี่นาที ข้อมูลที่เขาต้องการคือมีหมายเลขประกันสังคมซึ่งเป็นตัวเลขแปดหลักและขอเชื่อมเงินที่จะโอนเข้ามาจากบัญชีธนาคาร พร้อมทั้งอีเมลที่ติดต่อได้สามข้อมูลนี้เป็นข้อมูลที่ทางสรรพากรอเมริกาตรวจสอบควบคุมอยู่ เพราะฉะนั้นความโปร่งใสมีมาก 

ผมพิถีพิถันเลือกซื้อขายหุ้นบริษัทที่ศรัทธาและมีเป้าหมายทางสังคมใกล้เคียงกัน ผลตอบแทนภายในหนึ่งปีก็ค่อนข้างสูงปีที่แล้วก็ได้เกินกว่า 18% ปัจจัยหนึ่งคือหุ้นในอเมริการาคาขึ้นสูง เหมือนน้ำขึ้นทุกคนขึ้นไปด้วย คนที่ลงทุนถูกจังหวะก็ดูเหมือนเป็นอัจฉริยะ พอได้ก็มีลง บางครั้งเดือนหนึ่งได้กำไรถึง 30% บางคนเมาเรื่องหุ้น เอาเงินออกมาจากที่สะสมไว้เพื่อความมั่นคงแต่เนื่องจากมีความโลภเลยเทลงไปค่อนข้างหนัก ท่านคงเดาได้ครับว่าเรื่องอาจจะจบไม่สวยหากลงทุนด้วยการใช้อารมณ์

เซียนโดนปราบมาเยอะแล้วครับ เพราะฉะนั้นโดยส่วนตัวผมจะใช้หลักพื้นฐานสามข้อที่คุณพ่อผมสอนไว้ คือการทำอะไรก็แล้วแต่(รวมทั้งการลงทุน)ต้องมี 3 การ คือหลักการ  วิธีการและอุดมการณ์ เมื่อไหร่ที่หลงหรือขาดหนึ่งการ เตรียมตัวชอกช้ำได้ 

หากไม่มีหลักการ ลงทุนอะไรก็แล้วแต่รวมทั้งซื้อขายหุ้นก็อันตราย ไม่มีวิธีการก็จะได้แต่พูดได้แต่ฝันแบบไม่ได้ลงมือสักทีหรือเมื่อลงมือแล้วก็ผิดจังหวะเวลา หากไม่มีอุดมการณ์และไปซื้อเพื่อจะเอากำไรอย่างเดียวทั้งที่บริษัทนั้นทำลายสิ่งแวดล้อมหรือสังคม ถึงได้เงินมาก็ไม่มีความสุขจริงเพราะได้มาจากการเบียดเบียนผู้อื่น ถึงคนอื่นไม่รู้แต่เรารู้ครับ 

การซื้อขายหุ้นโดยไม่มีค่าธรรมเนียมอย่างนี้จะเป็นที่นิยมในบ้านเราอย่างแน่นอนและจะทำให้ทุกคนไม่ว่าจะเป็นระดับเล็กหรือใหญ่สามารถจะใช้การสื่อสารโดยมือถือหรือปัญญาประดิษฐ์ในการมีส่วนร่วมกับความเสี่ยงในตลาด

ตกลงใครฉลาด ผู้ลงทุนรากหญ้าในอีสานหรือคนไทยที่ไปอยู่อเมริกา 33 ปีใช้มือถือซื้อขายหุ้น? 

ถ้าเศรษฐกิจโลกผันไปทางลบ คนค้าขายในภูมิลำเนายังมีทรัพยากรธรรมชาติฟันผ่านวิกฤติได้เพราะค่าใช้จ่ายน้อย แต่คนที่ลงทุนกับระบบ ซื้อขายในพริบตาทรัพย์สินอยู่ที่ออนไลน์ ไม่รู้จะหาอะไรกิน น่าคิดนะครับ

ดีใจครับที่ได้กลับมาบ้านเกิด ภูมิใจที่เกิดเป็นคนไทยและประทับมากที่เห็นหลายคนรู้จักการช่วยเหลือตัวเอง ผู้ประกอบอาชีพอิสระรู้จักการเสี่ยงลงทุนทำมาหากินถึงแม้เป็นธุรกิจเล็กน้อยแต่มีเกียรติภูมิแบบสร้างสรรค์ สุจริตสมบูรณ์และสมดุลย์ พ่อหลวงท่านคงชื่นชมเราจากสรวงสวรรค์ครับและมันใจว่าท่านพระราชทานพรให้แผ่นดินไทยอยู่สุขและมีความสามัคคีกันต่อไปครับ 

กฤษฎา บุญเรือง

17 พฤษภาคมพ.ศ. 2562