วิกฤติหนี้ กยศ.

ที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ลูกหนี้ กยศ.รวมตัวกันเข้มแข็งกว่าที่อื่นๆ เพราะพื้นที่นี้มีลูกหนี้มากกว่าแสนคน แถมถูกฟ้อง ถูกศาลพิพากษา และอยู่ในกระบวนการบังคับคดีแล้วมากกว่า 6 หมื่นคน

ผมฟังประสบการณ์เลวร้ายที่ลูกหนี้นำมาถ่ายทอดให้ฟัง ทั้งบนเวทีและล่างเวทีแล้ว รู้สึกสะท้อนใจ ลูกหนี้แต่ละคนล้วนอยู่ในวัยทำงาน เป็นอนาคตของชาติ แต่กลับต้องมาเสียประสาทกับการถูก กยศ.ตามบังคับหนี้ คนแล้วคนเล่าที่ลุกขึ้นมาบอกว่า ที่ดินที่ได้รับมรดกมาจากครอบครัว ตามวิถีของคนต่างจังหวัด กำลังถูกยึดและขายทอดตลาด หลายคนเคยมีสถานะเป็นเจ้าของบ้าน แต่วันนี้กลับต้องเช่าบ้านตัวเองอยู่

เวลาเป็นหนี้และถูกบังคับคดี ไม่ใช่แค่ตัวเองเท่านั้นที่เดือดร้อน สิ้นหวัง แต่ยังรวมไปถึงผู้ค้ำประกัน และคนในครอบครัวด้วย

ข้อมูลจาก กยศ.ระบุว่า มีลูกหนี้อยู่ในระบบประมาณ 4 ล้านคน ราวๆ ครึ่งหนึ่งที่มีสถานะผิดนัดชำระหนี้ หากรวมผู้ค้ำประกันและคนในครอบครัวที่ต้องมาร่วมแบกรับปัญหาเข้าไป จะพบว่าวิกฤติการณ์นี้เกี่ยวข้องกับผู้คนจำนวนมากมายจริง ๆ

มหกรรมลูกหนี้ กยศ.ไม่ได้จัดขึ้นเพื่อหาทางเบี้ยวชำระหนี้ แต่เป็นกิจกรรมที่ลูกหนี้มารวมตัวกันเพื่อหาทางชำระหนี้ด้วยวิธีการที่พอจะจ่ายได้ ภายใต้ข้อจำกัดต่าง ๆ 

ปัญหาหลักๆ ที่ทุกคนบอกตรงกันก็คือ เรียนจบมาแล้วไม่มีงานทำ หรือมีงานทำช้า ส่งผลให้หาเงินมาชำระหนี้ไม่ทันเวลา 2 ปีหลังเรียนจบที่ กยศ.กำหนดให้เป็นช่วงปลอดหนี้ หลายคนกว่าจะหางานได้และเริ่มจ่ายหนี้ ก็โดนเบี้ยปรับไปแล้วหลายหมื่น บางคนหลักแสน การจะเริ่มต้นชำระหนี้เงินต้นได้ ต้องจ่ายเบี้ยปรับก่อน หรือไม่ก็ต้องไปหาเงินก้อนมาปิดเงินต้น ก็จะได้ลดค่าเบี้ยปรับ 85% ตามแคมเปญที่ กยศ.เพิ่งประกาศ

คำถามคือ ลูกหนี้ที่ไม่มีงานทำ หรือเพิ่งหางานได้ จะเอาเงินก้อนที่ไหนมาใช้หนี้ เมื่อผิดนัดชำระหนักเข้าๆ ก็ถูกฟ้อง ถูกบังคับคดี และถูกยึดทรัพย์ในที่สุด

ไม่ว่าปัญหาที่เกิดขึ้นนี้จะเป็นความผิดของใคร แต่ผู้มีอำนาจทุกฝ่ายไม่ควรมองข้ามอีกต่อไป เพราะประเทศนี้จะอยู่ได้อย่างไร ถ้าคนวัยทำงานนับแสนนับล้านต้องถูกฟ้อง ถูกยึดทรัพย์ ถูกยึดบ้านยึดที่ดิน

นี่ไม่ใช่ประเด็นโต้เถียงเรื่องเผด็จการกับประชาธิปไตย หรือใครโสด ใครแอบดอดพบกับใคร แต่เป็นอนาคตของประเทศไทยล้วนๆ