๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ .... ล่องเรือ .. ลำน้ำนครชัยศรี !!

๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ .... ล่องเรือ .. ลำน้ำนครชัยศรี !!

เจริญพรสาธุชนผู้มีจิตศรัทธาในพระพุทธศาสนา... ระหว่าง ๑๕ -๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๖๑ อาตมารับนิมนต์ไปแสดงธรรม

ให้กับนักศึกษาไทยและชุมชนชาวไทย ที่นครเซี่ยเหมิน สาธารณรัฐประชาชนจีน โดยมีสถานกงสุลใหญ่ (ไทย) ณ เมืองเซี่ยเหมิน เป็นเจ้าภาพ

เมื่อกลับมาถึงเมืองไทยใน ๒๐ พฤศจิกายนนี้ ก็จะต้องเตรียมตัวร่วมงานในวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ ซึ่งเป็นวันนิพพานของพระสารีบุตรเถรเจ้า โดยพระภิกษุสงฆ์มากกว่า ๒๐ รูป จะมาร่วมกระทำสังฆอุโบสถประจำเดือน บนเรือที่จอดเทียบท่าธรรมารามนิเวศน์ (คุ้งน้ำ) ลุ่มน้ำนครชัยศรี ในเวลาประมาณห้าโมงเย็น ก่อนที่จะออกเรือแล่นไปตามลำน้ำอารยธรรมลุ่มน้ำนครชัยศรี เพื่อร่วมกันเจริญพระพุทธมนต์ ฟังธรรมบนลำน้ำ และเจริญภาวนาจนถึงท่าเรือวัดไร่ขิง โดยคณะศรัทธาสาธุชนที่นั่งเรือติดตามไปจะร่วมกันอธิษฐานกระทงธรรม เพื่ออธิษฐานจิตอุทิศกุศลแด่บุรพชนและสรรพสัตว์ในแว่นแคว้นดังกล่าว ก่อนที่จะเดินทางต่อไปด้วยรถยนต์ เพื่อถวายสักการบูชาองค์พระปฐมเจดีย์ ซึ่งกำลังอยู่ในระหว่างการจัดงานประจำปี

เนื่องจากการอธิษฐานจำพรรษา ณ ธรรมารามนิเวศน์ ลุ่มน้ำนครชัยศรี จึงได้มีโอกาสเดินทางไปทัศนศึกษาที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติในหลายจังหวัด ได้ค้นคว้าศึกษาอารยธรรมในพระพุทธศาสนาที่สัมพันธ์เชื่อมโยงเกี่ยวข้องในปริมณฑลพื้นที่ดังกล่าวที่ครอบคลุมหลายจังหวัด โดยเฉพาะความเป็นแผ่นดินสุวรรณภูมิก่อนจะมาเป็นประเทศไทย

เรื่องความเป็นแผ่นดินสุวรรณภูมิที่ไทยเรายืนยันว่า ศูนย์กลางอยู่แถบนครชัยศรีเดิม หรือ นครปฐมปัจจุบัน แต่เมื่อทางพม่าได้นำเสนอข้อมูลอีกด้านว่า สุวรรณภูมิอยู่ที่เมืองสุธรรมวดีหรือสะเทิม ซึ่งเป็นศูนย์กลางของชาวมอญในอดีต ที่ติดต่อค้าขายใกล้ชิดกับอินเดียและลังกา จึงน่าสนใจค้นคว้าอย่างยิ่งว่า สุวรรณภูมิตั้งอยู่ที่ไหนกันแน่...

เมื่อมีการศึกษาอย่างจริงจัง โดยอ้างอิงเอกสารหลักฐานจากพระไตรปิฎกที่กล่าวไว้ในชาดกว่า สุวรรณภูมิอยู่ทางทิศตะวันออกของอินเดีย จึงน่าสรุปเชิงอนุมานได้ว่า สุวรรณภูมิ คือ อาณาบริเวณกว้างขวางครอบคลุมหลายประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่รวมถึงไทย พม่าในปัจจุบัน โดยพบว่า เมืองหงสาวดีและเมืองนครชัยศรีเดิม (นครปฐม) สมัยทวารวดี มีอายุเก่าแก่ที่สุดและร่วมสมัยกัน คือ ราวพุทธ ศตวรรษที่ ๖ น่าจะเป็นอาณาบริเวณแผ่นดินสุวรรณภูมิในอดีต

โดยเฉพาะเมื่อสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพได้ทรงค้นคว้าศึกษาจากรูปสันนิษฐานของพระสถูปเจดีย์เก่าที่ก่อไว้เป็นตัวอย่าง พระธรรมจักรศิลา จารึกพระธรรมด้วยภาษามคธ ที่ได้ค้นพบทางโบราณคดีในพื้นที่ปริมณฑลดังกล่าว.. เมื่อตรวจสอบอายุความเก่าแก่ใกล้เคียงกับสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช และเมื่อประกอบหลักฐานด้านต่างๆ จึงทรงสรุปว่า “เมืองนครปฐม (นครชัยศรีเดิม) คือ สุวรรณภูมิประเทศ ที่พระเจ้าอโศกทรงส่งพระโสณะ พระอุตตระเถระ มาเผยแผ่พระพุทธศาสนา...” โดยทรงอ้างอิงตามแนวพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวที่ว่า “เมืองนครปฐมเป็นเมืองที่รับพระพุทธศาสนามาประดิษฐานแต่ครั้งพระเจ้าอโศกมหาราช”

เจริญพร