บันทึกประวัติศาสตร์ : อียูเรเฟอเรนดั้ม (3)

 ฟ้าครึ้ม ลมแรง ฝนตกแทบทุกวัน ฉันไม่เห็นดวงอาทิตย์มาสามวันแล้ว แถมบางวันหนาวจนต้องเปิดฮีทเตอร์ แต่อากาศแบบนี้ก็ทำให้เวลส์ดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ

ความวุ่นวายยังคงดำเนินต่อไป ตอนนี้อังกฤษตกอยู่ในสภาพที่สามารถบรรยายเป็นเพลงพี่เบิร์ดที่ว่า “กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง” จะหันหลังกลับไปบอกอียูว่าไม่ออกแล้ว ก็เหมือนกับดูถูกเสียงข้างมากและลดความศักด์สิทธิ์ของระบอบประชาธิปไตยที่ประเทศนี้ภาคภูมิใจนักหนา อีกทั้งผู้นำประเทศในอียูบางประเทศก็แง่งอน บอกว่าจะไปก็รีบไปอย่ามัวอิดออดลังเล การเริ่มกระบวนการแยกตัวออกด้วยมาตรา 50 ก็ยังทำไม่ได้จนกว่าประเทศจะมีนายกฯ คนใหม่ ทุกอย่างยังดูอึดอัดอึมครึม เหมือนสภาพอากาศที่เวลส์ยังไงยังงั้น

พรรคคอนเซอร์เวทีฟเริ่มกระบวนการเฟ้นหาผู้ลงสมัครแข่งขันเป็นหัวหน้าพรรคคนใหม่แล้ว โดยใครก็ตามที่ได้เป็นหัวหน้าพรรคคนใหม่ จะกลายเป็นนายกรัฐมนตรีแทนที่เดวิดโดยอัตโนมัติ ตัวเต็งหลักๆ ตอนนี้คือ เทเรซ่า เมย์ รมต.มหาดไทย กับเจอเรอมี่ คอร์บิ้น หัวหน้าพรรคเลเบอร์คนใหม่

ส่วนตัวฉันอยากให้เทเรซ่า เมย์ ได้เป็นหัวหน้าพรรคมากกว่า เพราะเมย์เป็นผู้หญิงเก่งที่ดูน่าเชื่อถือและมีหลักการ (แถมยังมีความเป็นแฟชั่นควีนอีกตะหาก) แต่ก็นะ ฉันไม่มีสิทธิ์ไปร่วมตัดสินใจกับเขาหรอก เพราะงานนี้อำนาจตัดสินตกอยู่ในมือสมาชิกและ ส.ส.พรรคคอนเซอร์เวทีฟล้วนๆ

ก่อนหน้านี้ก็มี บอริส จอห์นสัน อดีตนายกเทศมนตรีกรุงลอนดอน เป็นแกนนำหลัก (แต่ตอนนี้ถอนตัวอย่างฉับพลันไปแล้ว) ฉันไม่ชอบบอริสเลย ฉันว่าบอริสนิสัยไม่ดี เห็นแก่ตัว บอริสเป็นหัวโจกนำแคมเปญ Leave ที่ให้ข้อมูลผิดๆ แก่ประชาชน แล้วภายหลังก็มากลับคำ แม้แต่ ส.ส. พรรคคอนเซอร์เวทีฟหลายคนยังไม่ไว้ใจบอริสฉันไม่ใช่ติ่งพรรคคอนเซอร์เวทีฟ

ฉันเป็นติ่งพรรคฝ่ายค้าน พรรคเลเบอร์ ซึ่งในขณะที่พรรคคู่อริกำลังขาดกัปตันคุมเรือ พรรคเลเบอร์เองก็กำลังพยายามโยนกัปตันของตัวเองลงจากเรือ กัปตันคนนี้ชื่อเจอเรอมี่ คอร์บิ้น (Jeremy Corbyn) ฉันเป็นสมาชิกพรรคเลเบอร์ แต่ตอนเลือกหัวหน้าพรรคฉันไม่ได้โหวตลุงเจอเรอมี่หรอก เพราะฉันไม่คิดว่าคุณลุงมีบุคลิกเป็นผู้นำ จริงๆ คุณลุงเป็นคนดีนะ มีคุณธรรม มีหลักการ แต่ฉันว่าคุณลุงไม่เหมาะกับงานหัวหน้าพรรคการเมืองในโลกสมัยใหม่เพราะคุณลุงและทีมของคุณลุงยึดถือโลกในอุดมคติในยุคที่สังคมนิยมยังคงรุ่งโรจน์มากเกินไป ซึ่งมันใช้ไม่ได้กับสังคมอังกฤษในยุคนี้

แต่คุณลุงมีแฟนคลับเยอะมากเลยแหละ แฟนคลับของคุณลุงเหล่านี้คือชนชั้นกลางและนักศึกษาที่หลงใหลในโลกแห่งอุดมคติเช่นเดียวกัน เจอเรอมี่เลยได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าพรรค โดยคนที่เลือกคุณลุงคิดว่าคุณลุงจะเป็นผู้นำแห่งการเมืองที่สะอาดสวยงาม แต่ทว่าคุณลุงเป็นหัวหน้าพรรคที่ดูไม่มีออร่าเอาซะเลย แถมยังขาดความเข้าใจในความต้องการของชนชั้นแรงงาน ซึ่งในอดีตเคยเป็นกลุ่มฐานเสียงหลักๆ ของพรรคเลเบอร์ เพราะคุณลุงและผู้สนับสนุนมัวแต่ใฝ่ฝันถึงโลกยูโทเปีย จนตัดขาดจากโลกความจริงที่ผู้คนต่างก็ต้องต่อสู้เพื่อปากท้องของตัวเอง เรียกง่ายๆ ว่าคุณลุงกับคนส่วนใหญ่ของประเทศจูนกันไม่ติด

ทีนี้มันเลยเกิดปัญหา เพราะพรรคการเมืองน่ะนะ ก็ต้องการจะชนะการเลือกตั้งหรือถ้าเป็นฝ่ายค้านก็สามารถทำหน้าที่ตรวจสอบรัฐบาลได้อย่างมีประสิทธิภาพ และพรรคเลเบอร์ไม่ได้มีแต่นักนิยมยูโทเปีย ยังมีสมาชิกพรรคอีกมากที่ต้องการให้พรรคเลอเบอร์ได้เป็นรัฐบาลก่อนที่พรรคคอนเซอร์เวทีฟจะเปลี่ยนประเทศให้กลายเป็นทุนนิยมสุดโต่งไป สมาชิกเหล่านี้โดยเฉพาะบรรดา ส.ส.ของพรรคจึงวิพากษ์วิจารณ์และต่อต้านหัวหน้าพรรคคนนี้อยู่เป็นระยะ โดยฟางเส้นสุดท้ายคือผลอียูเรเฟอเรนดั้มนี่แหละ

คุณลุงเป็นตัวละครหลักที่เป็นผู้นำแคมเปญ Remain แต่เพราะความไม่เข้าใจปัญหาและไม่สามารถเข้าถึงพลเมืองรากหญ้าของอังกฤษได้ แคมเปญของคุณลุงจึงพ่ายแพ้ บรรดา ส.ส. เหล่านี้จึงลงความเห็นไม่ไว้วางใจหัวหน้าพรรคของตัวเองและขอให้แกลาออก ทว่าคุณลุงไม่ยอม โดยอ้างเสียงข้างมากของสมาชิกพรรคที่เลือกตัวเองเข้ามา ส.ส.เหล่านี้จึงเคลื่อนไหวจะให้มีการเลือกตั้งหัวหน้าพรรคใหม่ โดยหากคุณลุงได้รับเลือกอีกครั้ง พรรคเลเบอร์ พรรคการเมืองอันเก่าแก่อาจจะถึงขั้นแตกแยกออกเป็นสองพรรคย่อยก็เป็นได้ถ้าวันนั้นมาถึงจริง มันจะเป็นประวัติศาสตร์การเมืองอังกฤษที่ต้องจารึกไว้เลยทีเดียว

เรียกได้ว่า ในขณะที่เรือลำนี้กำลังเจอพายุกระหน่ำ กลุ่มคนมีอำนาจทั้งกลุ่มที่คุมหัวเรือและท้ายเรือก็กำลังทำสงครามกลางเมืองภายในกลุ่มตัวเองกันอย่างพัลวัน ฉันคิดไม่ถึงว่าจะได้เห็นการเมืองอังกฤษในสภาพที่ชุลมุนวุ่นวายขนาดนี้

 -----------------------

หมายเหตุ : กมลชนก สุขใส อดีตผู้สื่อข่าวสายการเมืองและนักศึกษาฝึกงานที่หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ ปัจจุบันเป็นพนักงานบัญชีในบริษัทที่ดำเนินธุรกิจในอุตสาหกรรมด้านการเงิน อาศัยอยู่เมืองไบรตัน ทางตอนใต้ของประเทศอังกฤษ