รับมือความหลายหลากอย่างผิดท่า

ความแตกต่างหลากหลายหรือ Diversity ที่ในโลกการบริหารองค์กรร่วมสมัยทุกวันนี้ไม่เห็นเป็นเรื่องแปลกตาแต่ประการใด

อย่างน้อยก็ตระหนักว่า คนทำงานทุกวันนี้มีความเป็นปัจเจกบุคคลเฉพาะ ด้วยเบ้าหลอมที่มาแตกต่างกันออกไป จนเกิดตัวตนและพฤติกรรมในที่ทำงานในรูปแบบของตนเอง

มีองค์กรไม่น้อยที่พยายามสร้างการรับรู้เข้าใจกันและกันในวงกว้าง เพื่อให้การทำงานร่วมกันประสบความสำเร็จและเป็นสุขในทุกฝ่าย ซึ่งอาจเป็นการให้ความรู้ ฝึกอบรม หรือเวิร์คชอบก็ตามแต่

ด้วยจุดประสงค์ที่ดีเช่นนี้ ผลลัพท์เรื่องการเปิดใจเข้าหา และบรรยากาศชื่นมื่นในตอนท้ายจึงไม่ยากเกิดคาดเดา

เสียนิดตรงที่ว่า หากตีโจทย์เรื่องความแตกต่างหลากหลายหรือ diversity ให้หลากมิติ และร่วมสมัย จะได้ประโยชน์ทั้งองค์กรและคนทำงานอีกมาก

ความเข้าใจทั่วไปนั้นมักมองความหลากหลายเป็นเรื่องช่วงวัย หรือเจนเนอเรชั่นเป็นสำคัญ หากเจนเนอเรชั่นซึ่งเป็นมิติหนึ่งนั้น มิได้ยืนอยู่อย่างเดียวดาย คนเราซับซ้อนทั้งลึกซึ้ง ยิ่งกับคนในยุคสมัยปัจจุบัน องค์กรจึงมักตีความเรื่องความหลากหลายให้เข้าใจกันและกันกระจ่าง

ตลอดถึงรู้ว่า ต้นเหตุแห่งความต่างนั้น ส่งผลต่อมาเช่นไร

นอกจากมิติเจนเนอเรชั่นแล้ว เรื่องเพศ การศึกษา พื้นฐานความครัว บุคลิกภาพมักเป็นสิ่งที่จับต้องได้ง่าย แต่ที่มากไปกว่านั้น ควรเล็งที่เรื่องค่านิยม หรือคุณค่าที่คนยึดถือว่าดีงาม อาทิ เป็นหัวหน้าอนุรักษ์นิยม ดำเนินชีวิตและมีทัศนคติตามที่สังคมกลั่นกรองผ่านช่วงเวลาแสนนานว่าดีงาม หากต้องทำงานร่วมกับลูกน้องที่เป็นเสรีชนสุดขั้ว ที่ประกาศกร้าวว่า ไม่คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ผู้ใหญ่หรือเด็ก คนดีหรือไม่ รู้แต่ว่าเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่ง เราคงคาดหวังความระทึกขวัญระหว่างการทำงานได้สูงกว่าความสนุกสนานรื่นรมย์เป็นแน่

รูปแบบการใช้ชีวิต คนเรามีลีลาชีวิตที่ทั้งออกแบบเอง และจำยอมต้องทำไป ไม่ซ้ำกันแน่ การตีโจทย์รูปแบบการใช้ชีวิตของคนในองค์กรจะเข้าใจประชากรได้กระจ่างขึ้น ว่ามีกลุ่มประชากรกระจุกตัวเป็นผีเสื้อราตรี หรือ แม่บ้านดูซีรีเกาหลีในสุดสัปดาห์

คนทำงานชายรุ่นใหม่ใส่ใจสุขภาพ หรือนักบอล ชอบนั่งสวนอาหาร ร้องคาราโอเกะ

เวลาตื่นนอนก็เป็นความหลากหลายประการหนึ่งที่ฟังเพลินเหมือนเป็นเรื่องเล่น หากแต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับนาฬิกาชีวภาพและสมอง ทั้งยังมีนัยยะสำคัญต่อวิธีการทำงาน พฤติกรรม และช่วงที่พร้อมท๊อปฟอร์มอย่างที่สุด หากแบ่งคร่าวๆ คนเราจะมีทั้งกลุ่มคนที่ร่างกายถูกออกแบบมาให้ตื่นเช้าพร้อมพระอาทิตย์ขึ้น เวลาที่พร้อมเต็มที่ในการทำงานคือสิบโมงเช้า ขณะที่อีกกลุ่มตื่นสายหากตามใจให้ตื่นต้องราวๆเที่ยง ช่วงพร้อมเต็มที่จึงเป็นเวลาหนึ่งทุ่ม

โจทย์ความหลากหลายนี้เป็นเรื่องละไว้ได้ยาก หากจะเข้าใจประชากรในที่ทำงาน รับมือกับความหลากหลาย หรือแม้กระทั่งการออกแบบองค์กรเชิงรุกด้วยการหาและสร้างคนทำงานในแบบที่ใช่กับทิศทางการมุ่งไปของธุรกิจ

นี่เป็นเพียงตัวอย่างความหลากหลายที่ซับซ้อนชวนอ่อนใจ แต่หากมองเห็นเป็นความท้าทายและสนุก ตระหนักว่าจุดอ่อนของคนอยู่ที่หัวใจ การรู้จักความหลากหลายโดยรอบ กระทั่งเชิงลึกถึงความกลัว ความจำเป็น ความต้องการ ความหวัง ความฝัน ย่อมเป็นกุญแจดอกสำคัญให้ครองใจคนได้

ทั้งยังแปลงความแตกต่างหลากหลายเป็นคุณค่าที่สามารถขีดความสามารถในการแข่งขันให้กับองค์กรได้อีกนานับประการได้ ไม่ใช่เรื่องยากเกินจริงเลย