ตัวร้ายในจินตนาการ

ไม่นานมานี้มีงานแฟร์ของนักดำน้ำที่ดูเผินๆ ก็เหมือนกับงานขายของที่เน้นตลาดดำน้ำทั่วไป งาน Thailand Diving Expo นั้นที่จริงแล้วแอบแฝงการรวมตัวประจำปี บางคนถึงกับเรียกว่าเป็นงานเชงเม้งของนักดำน้ำเพราะเรามองกันเป็นพี่น้องเครือญาติทั้งหมด 

เป็นเรื่องธรรมดาของคนเรา เรามีญาติที่เราชอบ เพื่อนที่เราเฉยๆ และพี่ที่เราไม่ค่อยชอบหน้า บางคนอาจจะลามไปถึงกับเป็นตัวร้ายในความคิดของเราเลยด้วยซ้ำ 

การส่องดูชีวิตคนอื่นผ่านหน้าจอเพียงอย่างเดียว ทำให้เราใส่น้ำเสียงประกอบให้ทุกประโยคที่เขาโพส เราสร้างตัวตนของเค้าจากจินตนาการของเรา น้องคนนี้โพสซื้อกล้องใหม่ไปทริปต่างประเทศราคาแพงคงจะเป็นคนรวยขี้อวด พี่คนนี้แซวสนิทสนมกับน้องผู้หญิงหลายคนคงจะเป็นคนเจ้าชู้ เพื่อนคนนี้ไม่ตอบกลับโพสที่คุยกันค้างอยู่ เค้าคงจะไม่ชอบหน้าเราไปแล้ว 

คนบางคนเป็นตัวร้ายในจินตนาการของเรามาตลอด ความอึดอัดในใจที่จะต้องเจอตัวจริงค่อยๆ ก่อตัวขึ้นมาพร้อมๆ วันงานที่ใกล้เข้ามา 

ฉลามเป็นปลาที่คนร้อยละ 80 จะเรียกมันว่านักฆ่า ผู้ล่าที่โหดร้าย เพียงแค่ได้เห็นเงาครีบรางๆ ก็ทำให้คนกรีดร้องด้วยความกลัว ในบรรดาคนที่เกลียดและกลัวฉลามจะมีซักกี่คนที่เคยเจอและได้จ้องตากับฉลามตัวจริงใต้น้ำ

นักดำน้ำส่วนใหญ่จะรู้ว่า การได้เจอฉลามคือเรื่องโชคดีที่สุด ปกติแล้วฉลามจะไวต่อเสียงรบกวนซึ่งทำให้มันหลบซ่อนตัวจากนักดำน้ำที่มีเสียงฟองอากาศดังสนั่น ถ้าลองให้โอกาสและเวลากับฉลาม จะรู้เลยว่าเราไม่ใช่สิ่งที่มันอยากจะพุ่งเข้ามาทำร้ายตลอดเวลา 

ฉลามไม่ได้รอจังหวะที่จะฉวยโอกาสเข้ามากัดเรา ฉลามบางตัวอาจจะว่ายวนมาดูเราเพราะความสงสัย และในจังหวะที่เราว่ายหนีฉลามด้วยความตื่นกลัว พวกมันก็ว่ายหนีเราไปด้วยความตื่นกลัวเช่นเดียวกัน

ฉลามบางตัวก็ว่ายผ่านเราไปเหมือนเราไม่มีตัวตน ไม่ได้ให้ความสนใจ ไม่ได้ใส่ใจว่าเรายืนอยู่ตรงนั้น หลายปีก่อนเราได้มีโอกาสลงไปจ้องตากับฉลามขาวใต้น้ำ มันว่ายผ่านกรงที่เราอยู่ข้างในไปอย่างช้าๆ รอยบาดแผลขูดขีดมีเต็มทั่วตัว ดูไปแล้วเหมือนนักรบที่กรำศึกมายาวนานและยังไม่ถึงวันที่มันจะได้หยุดพัก

การเจอตัวจริงต่อหน้า ทำให้ฉลามในจินตนาการจากหนังสลายหายไป ฉลามตัวจริงไม่ใช่นักฆ่าที่โหดร้าย แต่มันคือนักรบผู้กล้าแกร่ง และมันทำให้เราเคารพในการใช้ชีวิตของพวกมัน

เราก้าวเท้าข้ามความอึดอัดใจ ตัดสินใจเดินเข้าไปหาเพื่อนตัวร้ายจาก facebook คนนึงที่ยืนอยู่กลางงาน เพียงแค่กล่าวทักทายและยืนคุยกัน เรากลับได้พบว่าจินตนาการคือสิ่งที่น่ากลัวที่สุดเมื่อเราได้เผชิญหน้ากับตัวจริง 

เขาไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด ตัวร้ายในจินตนาการก็สลายหายไป กลายเป็นเพียงนักดำน้ำที่เป็นเพื่อนพี่น้องที่ตกหลุมรักในสิ่งเดียวกันกับเรา... 

โลกสีครามใต้ท้องทะเล