อาณาจักรหอยของพ่อ (4)

.......................

ปกติแล้วผมจะมีภาระกิจเดินทางไปต่างประเทศบ่อยมาก ผมจึงไม่แน่ใจนักว่า จะสานฝันเรื่องพิพิธภัณฑ์หอยที่พ่อสะสมไว้มากมายได้แค่ไหน

เพราะพ่ออยากให้ความรู้กับคนที่สนใจเรื่องเปลือกหอย และอยากให้คนไม่เคยเห็นเปลือกหอยรูปทรงแปลกๆ ได้เห็นสิ่งที่เราสองพ่อลูกสะสมเอาไว้

นอกจากจะชอบให้ความรู้ พ่อยังมีบางอย่างที่คนทั่วไปไม่มี นั่นก็คือ สัญชาติญาณในการรับรู้เรื่องธรรมชาติ

ผมจำได้ว่า ก่อนจะเกิดสึนามิเดือนหนึ่งในเมืองไทย ตอนที่พ่อมองดูท้องฟ้า แล้วเห็นก้อนเมฆลอยมาทางเกาะสุมาตรา มันต่างจากทุกๆ วันที่เห็น จะลอยเป็นริ้วๆ ระลอกแล้วระลอกเล่า และช่วงนั้นมีปลาวาฬ ปลาโลมาเกยตื้นแถวๆ เกาะใต้นิวซีแลนด์เป็นร้อยๆ ตัว

พ่อรับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะเทือนและแรงเหวี่ยงใต้ผิวโลก และปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นกับภูเขาไฟ พ่อมองว่า กำลังจะเกิดอะไรบางอย่าง แต่พ่อบอกไม่ถูก ตอนนั้นพ่อแค่บอกชาวเลที่คุ้นเคยกันว่า เวลาออกเรือให้เก็บทรัพย์สมบัติให้ดี ระวังคลื่นใต้น้ำจากอินโดนีเซีย ทั้งๆ ที่ตอนนั้นพ่อเองก็ไม่รู้จักสึนามิ

หนึ่งวันก่อนที่จะเกิดสึนามิ ผมและพ่อนั่งเครื่องบินไปกรุงเทพฯ พ่อให้ผมโทรหาแม่ เพื่อที่จะเล่าถึงความไม่สบายใจบางอย่างที่เกิดขึ้นในธรรมชาติ และเมื่อพวกเรากลับมาถึงภูเก็ต โชคดีที่ฝั่งที่เราอาศัยอยู่ โดนคลื่นซัดไม่แรงมาก

นี่คือเรื่องเล็กๆ ที่ผมอยากเล่าให้ฟัง เพราะผมเองมีสัมผัสการรับรู้ธรรมชาติได้ดีไม่เท่าพ่อ แต่สิ่งที่ผมได้จากพ่อ ก็คือ ความละเอียดอ่อนในการใช้ชีวิต ผมชอบวาดรูป เล่นดนตรี และแต่งกลอน

ส่วนพ่อผมชอบศึกษาเรื่องวิทยาศาสตร์และธรรมชาติ พ่อบอกเสมอว่า เปลือกหอยมีอยู่ทุกที่ในโลก และทุกคนในโลกนี้ต้องมีอะไรสักอย่างที่เกี่ยวข้องกับเปลือกหอย เพราะหอยพวกนี้อยู่ในดิน ทั้งบนบก บนต้นไม้และใต้ทะเล

หอยจึงเป็นสัตว์จำพวกหนึ่งที่สัมผัสการเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติได้ไวกว่าสัตว์ประเภทอื่น เนื่องจากพวกมันอยู่บนโลกใบนี้มานานมาก และนานกว่าไดโนเสาร์ 

ไม่ว่าพืชสัตว์สายพันธุ์ไหนจะล้มหายตายจากหรือสูญพันธุ์ไปแล้ว หอย สัตว์ดึกดำบรรพ์ ก็ยังดำรงอยู่บนโลกใบนี้

นั่นหมายความว่า หอยเหล่านี้คงมีเคล็ดลับบางอย่างในการดำรงอยู่ที่ต่างจากสัตว์ทั่วไป

.........................