สิ่งล้ำค่า
กวีทรรศน์ คัดสรรโดย "เสรี ทัศนศิลป์" ... "สิ่งล้ำค่า" ของ "สยมภู"
สิ่งล้ำค่า
เธอบันทึกช่วงเวลาล้ำค่านั้น
ดอกเทียนบานรับขวัญตะวันใหม่
สิ่งดีงามคอยดูแล แม่ปลูกไว้
จึงเบ่งบานอยู่ในใจเสมอมา
ห้วงคำนึงเปราะบางน้ำค้างเช้า
แว่วเสียงเพลงเรื่องราวของนกป่า
ยังล่องลอยในหมอกม่านกาลเวลา
เล่านิทานอิสราอยู่เดียวดาย
พู่กัน สีน้ำ ความรัก
มิตรภาพซึ้งประจักษ์แสนเรียบง่าย
ความอาทรคือค่าแท้แรระบาย
ภาพงดงามเปี่ยมความหมายฝากให้นก
นกเถื่อน เที่ยวบินเล่นเส้นขอบฟ้า
ได้รับสารเธอส่งมาหวั่นวิตก
ทิ้งรวงรังอ้างว้างอยู่ร้างรก
โอ้หัวอก ใครจะรับช่อดอกไม้
โชคชะตาคล้ายรู้เห็น เล่นตลก
จึงเจ้านกคลาดกันสิ่งฝันใฝ่
พลัดหลงกาลเวลาไกลกว่าไกล
ถึงรวงรังก็สิ้นไร้ดอกไม้แล้ว
เที่ยวควานหา คว้าหาย หลายหน
สิ้นกำลังดิ้นรนจนใจแผ่ว
ราวงมเข็มในมหานทีไร้วี่แวว
ดั่งดวงแก้วแห่งชีวีมาลี้ลับ
กระไร.. ทำสิ่งแทนมิตรภาพสาบสูญ
คว้างชีวาอาดูรใจถูกสับ
พระสุเมรุเอนถล่มมาถมทับ
จนแหลกยับป่นปี้ธุลีดิน
ฝากสายลมอย่ารีรอคำขอโทษ
เจ้าหญิงดอกไม้อย่าโกรธ นกพลัดถิ่น
สองปีกฝันหลงฟ้าอย่าราคิน
วาสนาคงสิ้นเพียงเท่านี้
เธอมิว่ากระไร เจ้านกเถื่อน
ความเป็นเพื่อนจะดำรงอย่างคงที่
สิ่งของฤาสำคัญเท่าใจเรามี
คือเนื้อแท้แก่ชีวีนี้ยอดมิตร
แต่เธอว่ายังมิอาจวาดใหม่ได้
ดอกเทียนบานไสวนั้นร่วงปลิด
รอบทเพลงฤดูกาลนานอีกนิด
จะวาดใหม่ให้วิจิตรมาให้เกลอ
เจ้านกเถื่อนสิ้นหวังคืนรังเศร้า
เพลาเช้าหม่นหมองเฝ้ามองเหม่อ
เพลาค่ำน้ำค้างตกนกละเมอ
ราตรีเพ้อพิษฐานผ่านดวงดาว
หนาวน้ำค้างเปียกปอนตอนใกล้รุ่ง
มโนรุ้งยามไก่แก้วแว่วส่งข่าว
โชคชะตาเลิกล้อเล่นเช่นทุกคราว
ให้เรื่องราวคลี่คลายได้พานพบ
สิ้นหวังแล้ว...ราวเทวาเข้ามาโปรด
อีกมิตรผู้สันโดษได้ประสบ
เก็บถนอมผ่านเวลามาให้ครบ
ขอบคุณจบซึ้งซาบกราบหัวใจ
แล้วรวงรังร้างรกของนกฝัน
ฟื้นชีวีมีชีวันสีสันไสว
ภาพดอกเทียนผลิบาน หวานละไม
ส่งยิ้มให้แด่มิตรภาพ ตราบนิรันดร์
สยมภู
