'ณรงค์' ฮึดสู้คำสั่งปลดผู้ว่ากทพ. ไม่เป็นธรรม

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เมื่อช่วงเช้าของวันที่ 5 มี.ค.61 นายณรงค์ เขียดเดช อดีตผู้ว่าการการทางพิเศษแห่งประเทศไทย (กทพ.) ได้ฟ้องต่อศาลปกครองกลาง เพื่อร้องขอความเป็นธรรม และคุ้มครองฉุกเฉิน กรณีถูกบอร์ด กทพ. ให้พ้นจากตำแหน่งผู้ว่าการ กทพ. อย่างไม่เป็นธรรม ตามคำสั่งคณะกรรมการบริหารกทพ. เมื่อวันที่ 14 ก.พ. ที่ผ่านมา

นายณรงค์ กล่าวว่า การยื่นฟ้องต่อศาลปกครองกลางครั้งนี้ เพื่อกู้ศักดิ์ศรีความเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจคืน ทั้งนี้เนื่องจากบอร์ดได้ให้คณะกรรมการสอบตนเอง กรณีเข้ารับตำแหน่งผู้ว่าการฯ ยังอยู่ในตำแหน่งผู้จัดการสหกรณ์ออมทรัพย์การทางพิเศษแห่งประเทศไทย ทำให้ขาดคุณสมบัติ ทั้งๆที่ความจริงการอยู่ในตำแหน่งผู้จัดการสหกรณ์ฯ ไม่ได้ผิดต่อ พ.ร.บ.มาตรฐานคุณสมบัติของกรรมการหรือพนักงานรัฐวิสาหกิจ ตามที่ถูกกล่าวอ้าง เพราะตามหลักการของพ.ร.บ. ดังกล่าวเพื่อป้องกันบุคคลที่มีผลประโยชน์ทับซ้อนกับองค์กร เข้ารับตำแหน่ง ขณะที่สหกรณ์ฯเป็นองค์กรของพนักงาน ไม่ได้มีผลประโยชน์ทับซ้อนกับองค์กรแต่อย่างใด

ดังนั้นการสรุปความผิดของคณะกรรมการและคำสั่งบอร์ดในการปลดตนเองออกจากตำแหน่ง จึงเป็นการดูหมิ่นเหยียดหยามศักดิ์ศรีการเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจของตนเอง เพราะทำให้คนรอบข้างและสังคม เข้าใจผิด ว่าตนเองมีความผิดจริง และเป็นบุคคลไร้ซึ่งความสามารถ ยอมก้มหัวให้กับความอยุติธรรม

“ผมต้องเรียกร้องศักดิ์ศรีของพนักงานรัฐวิสาหกิจคืน เพราะไม่ต้องการให้สังคมคิดว่าผมเป็นคนก้มหัวให้กับความอยุติธรรม ซึ่งผมยืนหยัดทำงานใน กทพ.มากว่า 30 ปี ทุกคนรู้ว่าผมทำเพื่อปกป้องผลประโยชน์ให้องค์กรมาตลอด”

ทั้งนี้ที่ผ่านมามีกระบวนการพยายามปลดตนเองออกจากตำแหน่งมาตลอด เช่นอ้างว่า ตนเองไม่สามารถทำงานร่วมกับประธานบอร์ดได้ และชงเรื่องให้นายกรัฐมนตรีฯ ย้ายไปประจำสำนักนายกรัฐมนตรีเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ก่อนจะมีคำสั่งปลดอย่างเป็นทางการ ซึ่งข้ออ้างดังกล่าวไม่เป็นความจริง เนื่องจากตนเองมีหน้าที่บริหารตามนโยบายที่บอร์ดกำกับ ภายใต้ความถูกต้องรักษาผลประโยชน์ชาติ โครงการต่างๆก็เป็นไปด้วยความปกติ แต่เมื่อไม่สามารถปลดตนเองออกจากตำแหน่งได้ ก็ใช้ข้ออ้างขาดคุณสมบัติ

นายณรงค์ กล่าวต่ออีกว่า การทางพิเศษแห่งประเทศไทย เป็นองค์กรรัฐวิสาหกิจสร้างรายได้เข้ารัฐจำนวนมหาศาล เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์หลายภาคส่วน ทั้งรัฐ เอกชน และประชาชน ดังนั้นการฟ้องศาลปกครองของตนเองครั้งนี้ จึงน่าจะเป็นบรรทัดฐานการบริหารจัดการองค์กรรัฐวิสาหกิจ และสังคม อีกครั้งหนึ่ง