เหงา.. เงาผีเสื้อ

..................................................................................

เหงา.. เงาผีเสื้อ

 

หนาว..อาจคือร่องรอยของดักแด้

บนรากแท้..สู่เรือนร่าง..ย้ายฝั่งฝ่าย

มองรังเก่า..กร่อนกรัง..พังทลาย

เปลือยสยาย..ปีกใหม่..เพื่อได้โต

 

ราว..โลกเก่าเก่าเพียงเงาเลือน

เหมือนตำนาน..หัวอก..ยามผกโผ

ที่คิดฝัน..คาดเดา..เย้าลมโล้

เพียงห่วงโซ่สุดท้าย..ใบไม้ปลิว

 

ไม่ใช่ด้วยวิญญาณการคุ้นเคย

หากเงียบเฉย..พร้อมวิญญาณการหอบหิ้ว

ข่าวสั้นสั้น..สะท้าน..ผ่านป่าพลิ้ว

คือเถ้าถ่าน..หนามริ้ว..และความจริง

 

มิใช่ทุกปีกบาง..จะกางกว้าง

ใช่รุ่งราง..รุ้งฝัน..ยังทุกสิ่ง

โลกล่วงวัน..ปักหลัก..แหล่งพักพิง

แท้รากรัก..ถูกทิ้ง..ตามกิ่งใบ

 

เหงาเงา..ของผีเสื้อ..ที่เหลือซาก

อ้อยอิ่งจาก..คำลา..บุปผาไหน

ล่วงวัน..ล่วงวาระ..ที่ผละไป

อย่าสาปแช่ง..หัวใจ..สหายรัก.

 

ณ ดาวลูกจันทร์