พบยายพิการวัย73 อยู่เพิงพักข้างคลองลำพังไม่มีน้ำ-ไฟ

วันนี้(10 ม.ค.61) ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจากชาวบ้านว่ามีหญิงชราร่างกายพิการซีกซ้าย ปลูกเพิงพักไม่มีเลขที่ สภาพทรุดโทรมอยู่เพียงลำพัง มีชีวิตอยู่อย่างลำบาก เนื่องจากไม่มีน้ำประปา ไฟฟ้าใช้ อยู่กลางทุ่ง บริเวณข้างคลองชลประทาน หมู่ที่ 4 ต.คูบัว อ.เมือง จ.ราชบุรี จึงเดินทางไปตรวจสอบพบ น.ส.อุบล โสมระขันธ์ อายุ 73 ปี อยู่บ้านเลขที่ตามบัตรประชาชน 82/2 หมู่ 10 ต.ดอนตะโก อ.เมืองราชบุรี ซึ่งสภาพแขนซ้ายลีบ มืองอไม่สามารถหยิบจับอะไรได้ แถมขาซ้ายลีบเดินเหินไม่ค่อยถนัด ส่วนสภาพบ้านก็เป็นเพิงพักหลังเล็กๆใช้สังกะสีเก่าๆมุงหลังคาเวลาฝนตกหลังคาก็จะรั่ว ด้านข้างใช้แผ่นป้ายพลาสติกมาปิดล้อมเพื่อกันลมพัด

จากการสอบถามยายอุบล ก็ได้เล่าให้ฟังว่า ตนเองเป็นชาว จ.ลพบุรี และได้ออกจากบ้านมาอาศัยอยู่ใน จ.ราชบุรี มาตั้งแต่อายุได้เพียง 11 ปี และด้วยสภาพร่างกายพิการทั้งแขน และขาลีบมาตั้งแต่เล็ก มีความรู้น้อยจบแค่ ป.1 จึงเป็นอุปสรรคต่อการประกอบอาชีพเลี้ยงตนเอง ทำได้เพียงเป็นลูกจ้างเล็กๆ น้อยๆ มีรายได้แค่พอประทังชีวิต และไม่มีบ้านเป็นของตนเอง ต้องเร่ร่อนปลูกเพิงพักอยู่ไปตามที่ต่างๆ ไปเรื่อยๆ ต่อมาได้อยู่กินกับนายสง่า แสนแสง สามีที่มีอาชีพเก็บของเก่าขาย และเป็นผู้หาเงินมาดูแลตนเอง และมาปลูกเพิงพักที่อยู่ทุกวันนี้ โดยอาศัยใช้บ้านเลขที่ของผู้ใจบุญคนหนึ่ง ได้กว่า 6 ปีแล้ว แต่เมื่อเดือนกันยายน ปีที่ผ่านนายสง่าได้เสียชีวิตไป ทิ้งให้ตนเองต้องอยู่เพียงลำพังโดยที่ไม่สามารถออกไปทำงานหารายได้ใดๆ เนื่องจากสภาพร่างกายพิการ และยังอายุมากแล้ว จึงไม่ค่อยมีใครจ้างทำงาน มีเพียงเบี้ยยังชีพและเบี้ยผู้พิการเดือนละพันกว่าบาทไว้เลี้ยงชีพ ซึ่งยอมรับว่าแม้ไม่พอก็พยายามอยู่ตามมีตามเกิด เพราะไม่รู้จะทำอย่างไร

ทุกวันนี้มีชีวิตอยู่ อาศัยเดินไปทำบุญถือศีลที่วัดดอนตะโกที่อยู่ใกล้ๆ เพื่อผ่อนคลายจิตใจ บางครั้งก็อาศัยข้าววัดกินบ้าง หากเงินไม่พอก็มีผู้ใจบุญที่มาทำบุญที่วัดให้มาบ้าง เวลาจะอาบน้ำก็ต้องลงไปอาบในคลองเพราะตักขึ้นมาไม่ไหว ส่วนน้ำดื่มและข้าวสารก็พอบ้างไม่พอบ้าง เพิงพักที่ตนอาศัยอยู่ก็ยอมรับว่าอยู่อย่างผวา เนื่องจากไม่มีไฟฟ้าใช้ ห้องน้ำก็ไม่มีเวลาขับถ่ายก็ลำบาก แม้กระทั่งประตูบ้านก็ผุพัง และยังไม่รู้จะมีว่าอันตรายเกิดขึ้นในวันไหน ที่ผ่านมาก็มีทาง อบต.และผู้ใจบุญมาช่วยเยียวยาดูแลบ้างเป็นครั้งคราว แต่ตนเองก็ยังอยู่อย่างยากลำบาก ชีวิตที่เหลือมิได้หวังสิ่งใดแล้ว อยู่ไปเพื่อรอวันจากโลกนี้ อาศัยทำบุญเป็นที่สงบจิตใจเป็นในแต่ละวัน น.ส.อุบล กล่าวทั้งน้ำตาคลอเบ้า